برگزاری گردهمایی "یاران نرگس محمدی"

استان وایر: کانون شهروندی زنان ضمن انتشار گزارشی از گردهمایی یاران نرگس محمدی، خبر داده است که حاضران در این مراسم طی بیانیه ای با عنوان "ما نگرانیم" خواهان آزادی او شدند.

بنابراین گزارش بعدازظهر چهارشنبه 30 اردیبهشت ماه  خانواده نرگس محمدی، میزبان جمعی از فعالان زن از حوزه های مختلف بود که به فراخوان "کانون شهروندی زنان" گردهم آمده بودند تا نگرانی خود را نسبت به وضعیت نرگس در زندان اوین، ابراز کنند.

در این مراسم که با حضور طیف های گوناگون همراه بود، تعدادی از حاضران از جمله "گوهر عشقی مادر ستار بهشتی، فائزه هاشمی، نوشین احمدی خراسانی، معصومه کریم بیگی، مهدیه گلرو، حمیده ابراهیمی، آمنه رضایی، منصوره خسروشاهی، معصومه دهقان، زهرا رحیمی درباره نرگس محمدی سخنرانی کردند."

در این مراسم  شیما قوشه، وکیل دادگستری و از اعضای کانون شهروندی گفت: "به رغم همه نگرانی هایی که در رابطه با دستگیری نرگس داریم اما هنوز می توان امیدوار بود که هرچقدر این بازداشت ها نسبت به فعالان زن ادامه داشته باشد، باز هم شاهدیم که نسل جدید زنانی که حامل تفکر و اندیشه نرگس ها هستند همچنان می بالند. با توجه به این روند باید از مسئولان پرسید: با رویش جوانه ها چه می کنید."

گوهر عشقی نیز در این گردهمایی به شرح ماجرای بازداشت نرگس محمدی پرداخت و گفت: در روز بازداشت "صبح، نرگس محمدی قرار داشت که جایی برود و منتظر کسی نبود اما یکدفعه در آپارتمان را زدند. ما از چشمی در نگاهی کردیم که دیدیم ماموران هستند. آنها مدام می گفتند که اگر در را باز نکنید ما در را می شکنیم چون اجازه ورود داریم. من هم حالم از برخورد این ماموران بد شده بود و روی صندلی افتادم. بالاخره در را باز کردیم و آنها با برخورد نامناسبی وارد شدند و نرگس را بردند."

گوهر عشقی گفت: "از همین جا به همه آنها که به ما ظلم کرده اند اعلام می کنم که نرگس مثل دختر من است و اگر یک تار موی نرگس در زندان کم شود، من خودم را می کشم. نرگس در تمام این مدت که ستار نبود یار و یاور من بود و من مثل دخترم و حتا بیشتر، او را دوست دارم. بنابراین وای به روزی که برای نرگس در زندان اتفاقی بیافتد و یک مو از سر او کم شود دنیا را به آتش می کشم."

فائزه هاشمی از فعالان سیاسی زن و نماینده پیشین مجلس هم درباره نرگس محمدی گفت: "من زمانی که به زندان رفتم با نرگس محمدی و فعالیت هایش آشنا شدم" و " این اواخر هم که او درباره نقد و نفی سلول انفرادی فعالیت هایی انجام می داد، با او ارتباط بیشتری داشتم و احساسم این بود که او واقعاَ دغدغه جامعه مدنی دارد. با توجه به همین میزان شناخت من نسبت به خانم محمدی می خواهم بگویم که او زنی است که در راستای قوانین موجود و در راستای مبارزه با نقض حقوق بشر کار می کرد. اینها فعالیت هایی است که قطعاَ انسان دوستانه است و هیچ کس با حقوق بشر مخالفتی ندارد."

نوشین احمدی خراسانی نیز در این مراسم گفت: "همه ما که امروز اینجا گردهم آمده ایم نرگس محمدی را می شناسیم و با فعالیت هایش آشناییم. نرگس، یک فعال حقوق زنان است، اما دغدغه های برابری خواهانه اش را صرفاَ شخصی پیش نمی برد به همین دلیل، به جای فعالیت فردی در این حوزه، تلاش کرد که در کنار جمعی از زنان هموطن اش برای تأسیس و بالندگی یک نهاد زنانه که نامش را کانون شهروندی زنان گذاشتیم، اقدام کند."

این  عضو کانون شهروندی زنان گفت که "نرگس یک فعال حقوق بشر است، اما دغدغه های حقوق بشری اش را با خط کش جداسازی قومیتی، مذهبی، زبانی و عقیدتی آلوده نکرد: آنجا که برخورداری از حقوقی مشروع را برای زندانیان به رسمیت می شناخت دیگر زندانی سنی مذهب، کورد و ترک و بلوچ را از هم تفکیک نمی کرد و امکان دادرسی عادلانه برای زندانیان سیاسی همفکرش همانقدر برایش دغدغه بود که دادرسی عادلانه برای زندانیان سنی مذهب و کوردزبان و یا بهایی. از این رو نگرانی از وضعیت زندانیان زن همچون بهاره هدایت، فاران حسامی و خیلی های دیگر همانطور برایش دغدغه بود که حصر دکتر زهرا رهنورد و دیگر زندانیان با تفکرات مختلف."

نوشین احمدی خراسانی با تاکید براینکه "نرگس یک مادر است، اما نه مادری از سر غریزه بلکه مادری آگاه به همه جوانب تربیت بچه هایش"، گفت که نرگس محمدی  هرگز "مادری کردن" را صرفا در تغذیه و بهداشت کودکان خود، محدود نکرده است بلکه دغدغه جامعه ای را در سر دارد که قرار است فرزندان خردسالش "علی و کیانا" و دیگر کودکان این مملکت در آن بزرگ شوند. نرگس، مادری کردن را در آن نمی بیند که بچه های خود را صرفاَ از آب و گل بیرون بکشد و بعد هم با توجه به تنگناهای جامعه، آنها را راهی کشورهایی کند که فعالان حقوق زن و حقوق بشر آن کشورها را به جای بهتری برای آینده کودکان شان تبدیل کرده اند"، اما "مادری کردن نرگس محمدی از خودخواهی مادرانه شخصی و سنتی و غریزی، فاصله گرفته است، او برای تمام فرزندان کشورش مادری کرده است."

این عضو کانون شهروندی زنان گفت که "نرگس محمدی مانند همه ما نقش ها و دغدغه های متفاوتی دارد، او یک زن، یک مادر، یک فعال حقوق بشر و یک فعال حقوق زنان است، ولی برخلاف برخی از ما، توانسته تمام دغدغه های متفاوت فردی اش را با منافع جمعی همنوعان اش پیوند بزند و با این جهت گیری حرکت کند. بنابراین شایسته است به احترامش برخیزیم و خواهان آزادی اش شویم."

شهناز کریم بیگی، از بستگان مصطفی کریم بیگی یکی از کشته شدگان جنبش سبز نیز در این مراسم با اشاره به خاطراتش با نرگس محمدی، گفت: "طی این سالها که ما به خاطر از دست دادن عزیزان مان درد و رنج می کشیدیم نرگس همیشه در کنار ما و همراه مان بوده و ما را تسلی داده است. همین عشق و تعهد به همنوعان اش است که او امروز در زندان به سر می برد."

آمنه رضایی، حقوقدان و از دیگر اعضای کانون شهروندی زنان، هم از نرگس محمدی  به عنوان "زنی پُرتلاش، معتدل و امیدوار" نامبرد و گفت: "نرگس محمدی همیشه به ما امید می داد و هر کسی را که دور و برش از ناامیدی سخن می گفت، تلاش می کرد که امید به آینده را به او منتقل کند. از دیگر خصوصیات ویژه نرگس میانه روی و اعتدال اش در همه امور است. او تمام سعی و تلاش اش را می کرد که تنش ها را تا آنجا که ممکن است کاهش دهد و فضای مناسب برای انجام گفتگو و همکاری و تعاون حاکم شود."

مهدیه گلرو یکی دیگر از اعضای کنون شهروندی زنان نیز در این مراسم گفت:"نرگس محمدی و همه مادرانی که امروز زندانی هستند اتفاقاَ عشق عمیق شان به فرزندان شان آنها را به عشق به جامعه و زندگی بهتر برای آینده فرزندانشان سوق داده است."

او از نرگس محمدی  به عنوان یکی از زنانی نامبرد که "پارادایم فعال سیاسی زن را تغییر داد"ف و گفت: "همه می دانیم که تا یکی دو دهه پیش، فعال زن کسی بود که می گفت من همسر و یا دختر «فلانی» هستم ولی الان به همت تلاش های مستقلانه کسانی مانند نرگس و امثال او، این پارادایم تغییر کرده و فعال سیاسی زن دیگر صرفاَ به ارتباط اش با مردان خانواده محدود نمی شود بلکه او خودش شخصیت مستقل خود را به دست آورده است. به نظرم نتیجه این تلاش ها، روزی در ابعاد بسیار وسیع تری به ثمر می نشیند و باعث بهبود شرایط همه زنان ایران می شود."

مهدیه گلرو گفت که ویژگی دیگر نرگس محمدی "نداشتن هیچ خط قرمزی در فعالیت هایش به جز حقوق بشر است. از طرفی باید گفت که نرگس می توانست امروز در کنار همسرش، زندگی مشترک شان را ادامه دهد ولی او ایستاد که در وطن خودش زندگی کند و از کشور نرود و این به نظرم بسیار قابل احترام است."

منصوره خسروشاهی، یکی دیگر از اعضای مادران صلح نیز در گردهمایی یاران نرگس محمدی، گفت: "من می خواهم به آقای ظریف بگویم که این زندانیان از جمله نرگس محمدی نه چریک بودند، نه قیام مسلحانه کرده اند و نه کسی را کشته اند، آنها فقط به وضع موجود انتقاد و اعتراض کرده اند. یعنی همان انتقاد و اعتراضی که همه ماها داریم ولی بعضی ها مثل نرگس محمدی صدای اعتراض شان را بلندتر مطرح کرده اند، بنابراین آقای ظریف در این موارد باید بگوید که آنها به چه دلیل زندانی شده اند."

این عضو ماداران صلح تاکید کرد که "زندانی کردن نرگس، مادر دو کودک خردسال، نه به لحاظ انسانی و اخلاقی درست است و نه به لحاظ دینی، و نه به هیچ لحاظ دیگری درست نیست. بنابراین از مسئولان می خواهیم که او را هرچه زودتر آزاد کنند."

معصومه دهقان، فعال مدنی و عضو کانون صنفی معلمان،  طی سخنانی در  گردهمایی یاران نرگس محمدی، گفت: "وقتی می خواهم اسم نرگس را که مادر دو فرزند است بیاورم، به یاد همه مادرانی می افتم که به خاطر دلایل عقیدتی، سیاسی، امنیتی و... در زندان هستند. من واقعاَ شرم ام می آید که بگویم یک مسلمان، یک مادری را که بچه هایش را با چنگ و دندان بزرگ کرده، از بغل اش می کشند و به زندان می اندازند و بچه ها را رها می کنند. این عمل در کدام قانون و قاموس انسانی می گنجد؟ من نرگس را از منظر یک مادر نگاه می کنم، نرگس یک مادر است، هر چند که نرگس همواره دغدغه حقوق بشر و انسان ها را داشته است. نرگس می گفت با این اعدام ها آبروی نظام می رود و ما باید تلاش کنیم که اعدام ها کم شود. حال واقعاَ باید پرسید آیا فردی با چنین رویکردی که اساساَ دید تقابلی با نظام نداشت را باید به زندان بیاندازند؟"

زهرا رحیمی، فعال مدنی و همسر زندانی سیاسی ابوالفضل قدیانی نیز با طرح این پرسش که "مگر نرگس محمدی از مردم یمنی بیگانه تر است که دولت جمهوری اسلامی دلش برای بچه های مردم یمن می سوزد ولی برای بچه های نرگس دلسوزی ندارد؟"، گفت: "امیدوارم مردم ایران همه به این آگاهی برسند که سکوت نکنند در برابر این سختی و ظلم هایی که به بچه های کوچکی مثل کیانا و علی روا می شود."

پریسا آزادی، یکی از حاضران در این گردهمایی نیز گفت: "من خودم نه تنها درد زندان را کشیده ام بلکه از سال های دهه شصت خانواده ام دچار مشکلات فراوانی شدند. از این رو فکر می کنم که نه تنها زندانیان از سال 88 را باید در نظر داشته باشیم بلکه ما باید دغدغه همه زندانیان سیاسی و سرنوشت آنان را نیز داشته باشیم. ما باید با هم باشیم تا بتوانیم این دردها را بهتر منعکس کنیم." وی از جمله به وضعیت آتنا فرقدانی نیز اشاره کرد و گفت: "ما باید تلاش کنیم و اجازه ندهیم زندانی که با گمنامی دستگیر می شود، گمنام باقی بماند."

در گردهمایی یاران نرگس، محمد ملکی و محمد نوری زاد از "کارزار لگام" نیز درباره نرگس محمدی سخن گفتند و در پاین این گردهمایی نیز جمعی از فعالان زن در بیانیه بیانیه ای با عنوان "ما نگرانیم"، اعلام کردند که "ما امروز اینجا گردهم آمدیم تا ضمن دیدار با خانواده نرگس محمدی، نگرانی خود را نسبت به وضعیت وی ابراز کنیم."

در بخش دیگری از این بیانیه نیز آمده است:"ما نگران بسیاری از مشکلات و فجایعی هستیم که امروز در جامعه مان رخ می دهد، ولی امروز اینجا گردهم آمدیم تا نگرانی خود را نسبت به زندانی شدنِ زنانی ابراز کنیم که همچون همه ی ما دغدغه آینده این مرز و بوم و بهبود وضعیت زنان را دارند، زنانی همچون نرگس محمدی، بهاره هدایت، ساجده عرب سرخی، آتنا دائمی، مریم شفیع پور، فاران حسامی و... آری ما بسیار نگرانیم و امروز اینجا گردهم آمده ایم تا با صدای بلندتر اعلام کنیم: نرگس محمدی جرمی مرتکب نشده است، او را آزاد کنید."