نویسنده ایرانی: سانسور مضمون را نابود کرده است

قباد آذرآیین ، نویسنده و منتقد می‌گوید: «شرایط موجود در ایران به نویسنده اجازه نمی‌دهد که مضامین را پیدا کند و مضمامین با مانعی مثل سانسور برخورد می‌کنند. سانسوری که مضمون را نابود می‌کند و علاقه‌ی مخاطب را نسبت به اثر پایین می‌آورد.»

به گزارش خبرگزاری ایلنا، قباد آذرآیین، نویسنده و منتقد با تاکید بر به اینکه شبکه‌های اجتماعی نتوانسته‌اند جایگاه رمان و داستان را تنزل دهند، گفت: «رمان و داستان با وجود شبکه‌های اجتماعی نظیر فیسبوک، ارزش‌های خود را از دست نداده و حتی در مواردی وجودش بیشتر هم احساس می‌شود. طبیعی است که به دلیل فرآیند ارتباطات و رابطه‌ها و مشکلات جوامع امروز بشری، رمان‌های حجیم کم شده.»

این نویسنده معتقد است که امروزه «شاهد وجود رمان‌هایی مانند رمان‌های قرن نوزدهم» نیستم و می گوید که «اقبال نسبت به این رمان‌ها کمتر شده» است. 

نویسنده‌ مجموعه  داستان «هجوم آفتاب» دلیل کاهش تیراژ کتاب‌ها را تنها دلایل اقتصادی نمی‌داند و معتقد است که دلیل آن ریشه در بسیاری از مسایل از جمله «سانسور» دارد. 

آذرآیین می‌گوید «من وقتی یک داستان برای دریافت مجوز به وزارت ارشاد می‌دهم، اطمینانی ندارم که همان اثر را به من تحویل دهند. یک چیز تکه پاره شده از اثر اولی به دست مخاطبان می‌رسد و با این اتفاق اقبال خواننده‌ی ایرانی به داستان ایرانی بسیار کم می‌شود. به همین خاطر است که تیراژ رمان و داستان ایرانی بسیار پایین آمده اما تیراژ ترجمه‌ها به نسبت بالاتر است چون سانسور روی آثار ترجمه بسیار کمتر است.»

وی با اشاره به مضامین مطرح شده در داستان‌ها و رمان‌های ایرانی گفت: «شرایط موجود در ایران به نویسنده اجازه نمی‌دهد که مضامین را پیدا کند. مضمون با مانعی مثل سانسور برخورد می‌کند. سانسور مضمون را نابود می‌کند و علاقه‌ی مخاطب را نسبت به اثر پایین می‌آورد. نویسنده‌ای مثل موراکامی آزاد است که هر مضمون تازه‌ای را برای نگارش اثر خود انتخاب کند. در ایران نویسنده‌هایی داریم که بسیار خوب می‌نویسند اما متأسفانه موانع موجود به آنان اجازه‌ی رشد نمی‌دهد.»

آذرآیین با اشاره به نقش دولت در این روند گفت: «دولت باید تلاش کند تا داستان و رمان را وارد دانشگاه‌ها کند. دولت یک مجموعه است. ما نمی‌توانیم بخشی از آن را جدا از بخش دیگر جدا کنیم. حتی افراد خوش نیتی مانند آقای جنتی هم که سرکار می‌آیند نمی‌توانند کارهای بزرگی انجام دهند چراکه مجموعه‌ی دولت به آن‌ها اجازه نمی‌دهد. در مجموع دولت اگر واقعا قصد ارتقای سطح ادبیات در کشور را داشته باشد باید این کار را از دانشگاه‌ها شروع کند.»