در تابستان ۱۳۱۸، تهران پر از شور و شعف بود؛ حداقل برای آنها که شیفته خانواده سلطنتی بودند. چند ماه پیش از آن بود که ولیعهد جوان و خوشروی ایران، «محمدرضا شاه» به قاهره سفر کرده بود تا با «فوزیه فواد» ۱۷ ساله، خواهر پادشاه وقت مصر ازدواج کند. ازدواج این دو، پیوند دو «ستاره شرق» نام گرفت و در پی مراسم ازدواج آنها، جشنهای مختلفی در ایران برگزار شدند؛ از جمله میهمانی بزرگی در کاخ «مرمر» که تازه ساخته شده بود. زوج جوان و زیبا از دو تمدن باستانی آفریقا و آسیا میآمدند و نظر بسیاری در هر دو کشور را جلب کرده بودند. مجلههای عامه پر شده بودند از عکسهای این زوج.
در همین تابستان بود که گروهی از موزیسینهای یهودی لهستانی وارد ایران شدند و نقشی در شادمانیهای تابستانی داشتند. نام این گروه، «جالی بویز» یا «پسران شاد» بود.
آنها هرگز تصور نمیکردند چند هفته پس از ورود به ایران، با حمله آلمان نازی به کشورشان، جنگ جهانی دوم آغاز شود و برای سالها در ایران زندگی کنند.
آرش عزیزی، نویسنده گزارش « پسران شاد لهستانی در تهران: ارتباط غیرمنتظره ایران با تاریخ هولوکاست » با حضور در برنامه « پشت صحنه خبر با لیدا ایاز » از جزییات بیشتری درباره این گزارش صحبت کرد. او ابتدا از پروژه ای با نام «پروژه سرداری؛ ایران و هولوکاست» یاد کرد و گفت که این پروژه برگرفته از نام یک دیپلمات ایرانی است که برای نجات جان ایرانیان گرفتار در هولوکاست تلاش کرد. او همچنین گفت که هدف پروژه سرداری آموزش به مخاطبان ایرانی درباره رخدادهای هولوکاست است. به گفته او ایران در جنگ جهانی دوم میزبان دهها هزار پناهنده لهستانی بود و در این بین گروه موسیقی جالی بویز یکی از آنها بود که روی موسیقی ایران تاثیر گذاشت. او همچنین اشاره کرد به این موضوع که اروپای بین دو جنگ اول و دوم جهانی عرصه غنی از فعالیتهای فرهنگی بود.
برای مطالعه متن کامل این گزارش میتوانید به وبسایت «ایرانوایر» مراجعه کنید.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر