یادداشتی درباره خودکشی یک خواهر و برادر جوان در ارومیه: انتقام از خود یا جامعه

استان وایر، پروانه معصومی: چهارشنبه دوم بهمن ماه خواهر و برادر جوانی به دلایلی نامعلوم در منزل پدریشان واقع درخیابان طالقانی ارومیه با حلق آویز کردن خود به زندگی شان خاتمه دادند.

جسد این دختر و پسر جوان حوالی ساعت 21 چهارشنبه کشف شد و بعد از حضور پلیس آگاهی ارومیه،ماموران کلانتری 11 اورمیه، نماینده دادستانی و بررسی صحنه حادثه به سردخانه و پزشکی قانونی منتقل شد.

سایت آینانیوز از قول همسایگان این خوار و برادر خبر داد که آنها در منزل پدری خود زندگی می کردند و مادرشان مدتها نیز مدت هاپیش از پدر خانواده جدا شده بود.

علی معین فر مدرس دانشگاه در ارومیه طی یادداشتی با تیتر "انتقام از خود یا جامعه" در  وبلاگش به تحلیل دلایل افزایش خودکشی در ایران به ویژه در استان آذربایجان غربی پرداخته است:

انتقام از خود یا جامعه / علی معین فر

شامگاه چهارشنبه دوم بهمن اهالی خیابان طالقانی اورمیه از وقوع حادثه ای دردناک در یکی از کوچه های فرعی این خیابان خبر دادند.

خواهر و برادر جوانی به دلایلی نامعلوم در منزل پدری با حلق آویز کردن خود به زندگی شان خاتمه داده بودند.

جسد این دو دختر و پسر جوان که ظاهرا هر یک نیز به تازگی عقد و نامزد کرده بودند حوالی ساعت 21 چهارشنبه کشف و بعد از حضور پلیس و نماینده دادستانی و بررسی صحنه حادثه به سردخانه و پزشکی قانونی انتقال داده شد.

به گفته همسایگان و اهالی محل (م – الف) و ( ف – الف) در منزل پدری خود زندگی می کردند و مادرشان مدتها بود طلاق گرفته بود. خبرهای اینچنینی در مرکز استان اذربایجان غربی هشداری است به مسئولین این خطه که احساس مسئولیت نمایندودر پی کاهش این بیماریهای اجتماعی برایند.

چرا که خودکشی یکی از معضلات جدی رو به رشد جوانان در ایران امروز است. هر روز از گوشه و کنار این سرزمین پهناور خبر هایی مبنی بر خود سوزی در زنان ، حلق آویز در مردان، سقوط از برج و بلندی و ... منتشر میشود."دختری بر اثر تجاوز ، مردی بر اثر نداشتن مایحتاج زندگی، پسری در اثر شکست در تحصیل و قبول نشدن در دانشگاه ، دختری در اثر آلوده شدن به ایدز، و دختر و پسری در اثر اختلافات خانوادگی و ... خودکشی میکنند. قطار سریع السیر زندگی در تصادمات روزمره بحران های اجتماعی از ریل طبیعی خارج شده و ارزش های انسانی را در لابلای چرخ های حرکت روزانه خود له کرده و به پیش می تازد تا به یک بحران لاعلاج تبدیل گردد! راستی چرا؟

پوچی، نا امیدی، احساس شکست، بحران های عاطفی، احساس گناه، افسردگی، اعتیاد، بیماری های روانی و جسمی مانند ایدز و سرطان و هپاتیت و ... اشخاصی که بیشتر از بقیه در معرض خودکشی قرار دارند:

افرادی که در اثر ناهنجاری های خانوادگی طلاق گرفته و یا پدر و مادرشان طلاق گرفته باشند. افرادی که سابقه اقدام به خودکشی دارند یا اینکه سابقه خودکشی در یکی از اعضای خانواده آنها وجود داشته باشد.

فقر و فحشا.

افرادی که افسرده بوده و از همه چیز قطع امید کرده اند. حادثه های ناگوار و غیر قابل قبول اختلافات و درگیری های خانوادگی شکست در زندگی ، تحصیل و عشق بیماری های مزمن و لاعلاج اعتیاد به مواد مخدر
مشکلات قانونی در زندگی افراد سوء استفاده های عاطفی و جنسی و سایر عوامل ......

علاوه بر بیلان ها و آمار و ارقام و بررسی علل و بحران های اجتماعی که کاتالیزور مناسبی برای رشد نرخ خودکشی در ایران است ، بایستی خاطر نشان شد که در فرهنگ اجتماعی ، بدعت نادرست و غلطی بنام خود کشی در اندیشه و افکار جای گرفته است تا هر کسی که در گذار زندگی خود با یکی از مسائل و بن بست های روزمره مواجه شود ، ناامید از همه جا ولی به راحتی دست به خودکشی زده و خود را از شر واقعیت های تلخ زندگی دور کند! تا آنجا که به کارگزاران حکومتی بر می گردد مسئله بسیار روشن است ولی از آنجا که مسئله انسانی و پویایی فرهنگ ایران در کار است بایستی که مسئول بوده و کاری کرد تا آگاهی افراد در این زمینه به رشد کافی برسد تا شاید در گذار از این مسیر فردی آمار مرگ و میر های تنفر انگیز خودکشی کاهش یابد!

تبعات خودکشی

 بدون تردید خودكشی در هر جا، هرخانواده و هر جامعه ای كه اتفاق بیفتد عوارض نامطلوب خانوادگی، اجتماعی و...  برجای می گذارد؛ به نوعی كه این خودكشی می تواند عاملی برای شروع و یا بروز یك نوع بیماری روانی و یا جسمی شود و حتی باعث متلاشی شدن خانواده و مانعی برای سیر مطلوب و طبیعی خانواده شود .

افراد یك جامعه نیز زمانی كه از خودكشی فرد و یا افرادی مطلع شوند، با چشم بی اعتمادی و  یک نوع ترس و اضطراب به آن خانواده می نگرند و احیانا اگر فرد بعد از اقدام به خودکشی زنده بماند، دست کم تا مدت های مدید به او در جامعه اعتمادی نخواهد بود .

به همین دلایل است كه خودكشی بایستی از دیدگاه های روانی، اجتماعی، خانوادگی، اقتصادی، تحصیلی، كاری، قانونی و... مورد بررسی و توجه قرار گیرد.

در کشورهای پیشرفته زمانی که احساس شود آمار خودکشی حتی نیم درصد بالا رفته است آنقدر در مورد آن بحث و گفتگو می شود و برای خانواده ها و جوانان و نوجوانان کلاس های مشاوره گذاشته می شود تا به طور جدی با این رفتار خشن مقابله شود .

اما متاسفانه در ایران علی رغم افزایش روزافزون خودکشی هیچ چاره جویی صورت نمی گیرد و حتی کارشناسان و مشاوران آنقدر در خواب زمستانی فرو رفته اند که انگار چنین پدیده ای را در اطراف خود ندیده و نمی بینند و با آرامش خاصی با این موضوع برخورد می کنند.

راهکارهای پیشگیری از خودکشی

1. آموزش همگانی

2. مسئولیت رسانه ها در ارائه گزارش

3. برنامه های مبتنی بر مدرسه

4. شناسایی ودرمان افسردگی وسایر اختلالات ر وانی

5. توجه به افراد دارای سوئ مصرف مواد مخدر

6. توجه به اشتغال جوانان

7. آموزش متخصصان سلامت

8. حلقه گمشده ای به نام مهارت های زندگی

یکی از مهم ترین عواملی که به خودکشی منتهی می شود، استیصال در تصمیم‌گیری و حل مسئله است؛ به این معنا که فرد خود را در گردابی می بیند که هیچ راه فراری از آن ندارد در حالی که همین فرد اگر طول زندگی در محیط خانواده یا نهاد های آموزش، مهارت های زندگی را می آموخت، دیگر در برابر مشکلات زندگی آنقدر مستاصل نمی شد که تنها راه فرار را خودکشی بپندارد.

در چنین شرایطی این نهادهای سیاست گذار و آموزش و پرورش و رسانه های هستند که باید آموزش مهارت های زندگی را در اولویت های اصلی برنامه خود قرار دارند تا این مهارت ها از همان ابتدا در وجود انسان ها درونی شود و مسیر بروز بزه های مختلف اجتماعی از جمله خودکشی را مسدود کند.

...

یادآوری: نظرات مطرح شده دراین یاداشت، الزاما دیدگاه استان وایر نیست.