محمد تنگستانی
وقتی کسی در فرهنگ و هنر و ورزش و یا حتی در سیاست در سطح عمومی مطرح می‌شود وقتی با گذشت زمان اعتماد و اطمینان مخاطب را جلب می‌کند زندگی شخصی آن برای عموم مردم جذابیت پیدا می‌کند. وقتی با گذشت زمان اطمینان ما را جلب می‌کند که می‌توانیم هزینه مالی و زمانی بپردازیم چرا که سودی برای فکر و اندیشه و حتی لذتی در کار‌های او نهفته است بیشتر کنجکاو می‌شوم که چگونه زندگی می‌کند ویا با خانواده خود چگونه رفتار می‌کند. در مهمانی‌های دوستانه چگونه شخصیتی دارد آیا نقاب اجتماعی، هنری، سیاسی خود را دارد یا نه. برای خیلی از ما، ماهایی که اکنون آدم بزرگ‌های دنیای امروز محسوب می‌شویم در دوران و دنیای کودکی اتفاق افتاده است که روزی بنا به اتفاق معلم مدرسه‌مان را در خیابان، فروشگاه و یا در صف نانوایی ببینیم با تعجب داد بزنیم وای آقا و یا خانم معلم در صف نانواست و یا با هیجان خطاب به مادر ویا پدرخود گفته‌ایم: آقا/خانم معلم می‌خندد وبا گذشت زمان کم کم متوجه شدیم که همان آقا و یا خانم معلم هم همانند پدر و مادر ماست، روزی چند ساعت برای گذارن زندگی کار می‌کند وشغل اون معلمی ست نه زندگی او.
اما افرادی هستند که هرچقدر هم که بزرگ شده باشند باز زندگی شخصی و عکس‌های خانوادگیشان برای ما جالب و هیجان انگیز است. بهرام بیضایی یکی از آنهاست.
بهرام بیضایی نمایشنامه نویس، فیلمنامه نویس، پژوهشگر و کارگردان تئاتر و سینمای ایران متولد 5 دیماه 1317 در تهران است. عکس‌های زیررا نیلوفر بیضایی در اختیارم گذاشته بود جهت انتشار در ویژه نامه تولد هفتاد و پنج سالگی پدرش، با توجه به اینکه ویژه نامه را همراه با علا محسنی در قالب مولتی مدیا منتشر کردیم و ویژه نامه در قالب نامه از سوی دوستان، همکاران و یا شاگردانشان بود دلیلی قانع کننده نداشت که از این عکس‌ها استفاده کنیم، برای همین تصمیم گرفتیم که این عکس‌ها را جداگانه تنها جهت ارضای حس کنجکاوی شما منتشرشوند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر