کارگران پروژه‌ای نفت: هیچ امیدی به کاندیداها و حل مشکلات نداریم

گروهی از کارگران پروژه‌ای عسلویه و جنوب کشور با صدور بیانیه‌ای نسبت به انتخابات غیرمنتظره پیش رو واکنش نشان دادند.

در این بیانیه که خطاب به همه کاندیداها نوشته شده، با اعلام این‌که «کاندیداها اعتصاب عظیم کارگران پروژه‌ای نفت، گاز و پتروشیمی، تجمعات بازنشستگان و دستمزد زیرخط فقر کارگران، گرانی و تورم بی‌سابقه را مشاهده کرده‌اند» انتقادات بسیاری آمده و به جای مشارکت در انتخابات، راه حل را مبارزه طبقاتی و متشکل برای رفاه و آزادی‌مان اعلام شده است. متن این بیانیه را در ادامه بخوانید:

«روز ۲۰ خرداد تبلیغات “انتخابات” ریاست جمهوری ۱۴۰۳ شروع شد و در خلال این روزها، هر کدام از کاندیداها شاهد تجمعات متعددی از سوی طبقه کارگر‌ و درد مشترک نیروی کار بودند. کاندیداها اعتصاب عظیم کارگران پروژه‌ای نفت، گاز و پتروشیمی را نظاره و مبارزات کارگران ارکان ثالث و قراردادی نفت و گاز را هم مشاهده کردند.

کاندیداها شاهد تجمع بازنشستگان در روزهای ۲۰ خرداد و ۲۳ خرداد در مقابل سازمان برنامه و بودجه بودند و هم‌چنین تجمع بازنشستگان مخابرات و فرهنگیان و بازنشستگان تأمین اجتماعی را در شوش، اصفهان، زنجان، تبریز، سنندج و شهرهای دیگر را نیز دیدند‌.

کاندیداها می‌دانند مزد کارگر زیر خط فقر است و تازه از همان مزد ناچیز مالیات نیز کسر می‌شود. می‌دانند که تورم در سال گذشته بیش از ۴۰ درصد بود و وزیر قلدر کار، بدون تایید نماینده کارگران، ۲۲ درصد و ۳۵ درصد افزایش دستمزد را تصویب کرد.

کاندیداها از گرانی و تورم بی‌سابقه و وضع معیشت کارگران خبر دارند؛ جالب است که دیگر حتی زحمت وعده‌ دروغ هم به خودشان نمی‌دهند! در عوض همگی وعده افزایش قیمت بنزین را دادند و برای خوشایند سرمایه‌داران وعده افزایش هر چه بیشتر خصوصی‌سازی و رسیدگی به مشکلات اتاق بازرگانی و سرمایه‌داران را تکرار کردند.

با تجربه چندین ساله از سرکوب و استثمار سازمان‌یافته، ما هیچ امیدی به حل مشکلات طبقه کارگر از سوی نمایندگان طبقه سرمایه‌دار نداریم و تنها متکی به مبارزات متحدانه کارگران برای احقاق حقوق‌مان هستیم.

خواسته‌های حداقلی ما شامل افزایش دستمزد مطابق با سبد معیشت، بریدن دست پیمانکاران و اجرای طرح ۱۴ روز کار و۱۴ روز مرخصی در شرایط طاقت فرسا و برای کمی قابل تحمل‌تر کردن شرایط اسفباری است که سرمایه‌داران و پیمانکاران زالو صفت و حامیانشان برای ما به وجود آورده‌اند. ما دوست و دشمن طبقاتی‌مان را تشخیص می‌دهیم و می‌دانیم که تا قدرت‌ در دست سرمایه‌داران است ما کارگران چاره‌ای جز مبارزه طبقاتی و متشکل برای رفاه و آزادی‌مان نخواهیم‌ داشت.»