همرسانی کارزار
«حکمرانی خوب» چیست؟
اگر از شما بپرسند بهترین کاری که دولت می‌تواند برای شما انجام دهد چیست، چه می‌گویید؟
می‌گوییم:
- نظام درمانی-بهداشتی عالی برای ما ایجاد کند؟
- اقتصادمان را از فلاکت نجات دهد؟
- کاری کند هنگام بازنشستگی درآمد خوبی داشته باشیم؟
- جاده‌ها و حمل و نقل عمومی را سروسامان دهد؟
- آزادی ما را تضمین کند؟
- همه را باسواد سازد؟
- اینترنت پرسرعت و ابزارهای ارتباطی توسعه یافته‌ای برای ما تدرک ببیند؟
- انرژی‌های پاک را توسعه و تضمین کند؟
- تمامیت ارضی را حفظ کند؟
یا
- مراقب باشد گرفتار دیکتاتوری نشویم؟
اگر انتظار شما این است که دولت همه این کارها را انجام دهد، پس شما دنبال «حکمرانی خوب» هستید. حکمرانی خوب یعنی این‌که دولتی داشته باشیم که همه این انتظارات را محقق کند یا به زبان ساده «کارآمد، پاسخگو، مسئولیت‌پذیر و با برنامه» باشد.
در پاسخ به این سوال که امروزه ایران چقدر از «حکمرانی خوب» برخوردار است، این گزارش «ایران وایر» با عنوان «غارت ملی به نام مولدسازی» را در نظر بگیرید:
«روسای سه قوه مصوب کرده‌اند، هیاتی هفت نفره، اموال غیرمنقول مازاد دولت را شناسایی کنند و به فروش برسانند. مقام رهبری هم این مصوبه را تایید کرده و این هفت نفر شده‌اند مسئول فروش اموال غیرمنقول دولت: معاون اول رئیس جمهور، نماینده رئیس مجلس، نماینده رئیس قوه قضاییه، وزرای اقتصاد، کشور، مسکن و شهرسازی، و رئیس سازمان برنامه و بودجه. دبیر این شورا نیز وزارت اقتصاد و دارایی است که مسئولیت این کار را به ریاست سازمان خصوصی‌سازی واگذار کرده است.» این کمیته هفت نفره از رهبر جمهوری اسلامی، برای خود «مصونیت قضایی» هم دریافت کرده که مانع از آن می‌شود کسی از آنها سوال کند که چگونه اموال فروخته شدند؟ چگونه قیمت‌گذاری‌ها انجام شده‌اند؟ و یا چگونه مشتری‌ها انتخاب شده‌اند؟
«حکمرانی خوب» در این مورد صادق نیست چرا که زمانی از «حکمرانی خوب» بهر‌مند می‌شویم که:
- فعالیت‌های دولت شفاف باشد، یعنی مردم بدانند که دولت چگونه تصمیم می‌گیرد و چگونه عمل می‌کند.
- سیاست‌گذاران براساس برنامه‌های مدون و اعلام شده، سیاست‌گذاری کنند تا مردم غافل گیر نشوند و نظم زندگی آنها به‌هم نخورد.
- فعالیت‌های نظام اداری کشور شفاف باشد. یعنی پنهان‌کاری وجود نداشته باشد و مردم برای هر کاری بدانند به کجا باید مراجعه کنند و چگونه مساله‌شان را پیگیری کنند. معیار حل مشکلات در نظام اداری رشوه نباشد.
- مسئولان در برابر رسانه‌ها و مردم پاسخگو باشند. هرکس تصمیم می‌گیرد یا اقدامی انجام می‌دهد باید مسئولیت تصمیم و اقدام‌اش را نیز بپذیرد.
- تمام تصمیم‌ها با مشارکت مردم و با توجه به نظر مردم گرفته شود.
- همه در برابر قانون برابر باشند و قانون حاکم باشد.
برای آشنایی بیشتر با «حکمرانی خوب» و تاثیرات آن، مطالب «ایران وایر» را اینجا دنبال کنید.
«پارک قیطریه» تهران به عنوان یکی از باغات جنگلی و تاریخی دوره قاجار با گنجیه‌ای از درختان و گونه‌های گیاهی نادر و ارزشمند و میراث فرهنگی در معرض نابودی توسط شهرداری تهران قرار دارد.
تپه‌های قیطریه قدمت سه‌هزارساله دارند و از قدیمی‌ترین و باستانی‌ترین مناطق دنیا به شمار می‌رود. بیشترین آثار باستانی تهران در این منطقه کشف شده‌اند.
«سیف‌الله کامبخش‌فرد»، باستان‌شناس و رییس پیشین «موزه ایران باستان» در سال ۱۳۴۷ به اکتشافات مهمی در منطقه قیطریه در خصوص «تمدن قیطریه» دست یافت ولی به دلیل آسیب نرسیدن به درختان ارزشمند آن، کار حفاری را متوقف کرد.
این روزها حصارکشی به بهانه ساخت مسجد در پارک قیطریه که حدود ۱۶۰ سال پیش به خواهر تنی «ناصرالدین‌شاه» تعلق داشت، نگرانی جدیدی برای کارشناسان محیط زیست و باستان‌شناسان ایجاد کرده است.
در سال ۱۳۵۶ شهردار وقت تهران، «غلامرضا نیک‌پی» که خود نوه دختری شاهزاده «ظل‌السلطان»، فرزند ناصرالدین شاه است، با وقف قسمتی از زمین‌های موروثی خود و با خرید و تجمیع باقی‌مانده باغ که در دست ورثه «صدیق‌الدوله»، از نواده‌های قاجار و داماد «میرزا علی‌اصغر اتابک» بود، باغ بزرگ قیطریه را به پارک تبدیل کرد.
در سال ۱۳۷۲ نیز بقیه محدوده این باغ به بوستان قیطریه اضافه شد. به همین واسطه، عمارت زیبایی که «میرزا تقی‌خان امیرکبیر» در ضلع شمال غربی باغ احداث کرده بود، بعد از مرمت و تغییر کاربری، به «فرهنگ‌سرای ملل» تبدیل شد.
به همین دلیل، پارک قیطریه مساحتی در حدود ۱۰۳ هزار متر مربع هندسه نامنظم دارد.
از گونه‌های درختی ارزشمند و متنوع در باغ ـ پارک قیطریه می‌توان به «نارون»، «کاج»، «سرو نقره‌ای»، «زبان گنجشک»، «اقاقیا»، «بلوط»، «گردو»، «داغداغان»، «افرا»، «توت»، «بید مجنون»، «چنار»، «صنوبر»، «ماگنولیا»، «سدروس» و «نوئل» و درختچه‌هایی نظیر «زالزالک»، «نرگس درختی»، «زرشک»، «سوداغ»، «بوداغ» و «گز» در قسمت ورودی جنوبی بوستان اشاره کرد. این گونه‌های نادر و متنوع نشان دهنده وجود گونه‌های گیاهی دیگری در این بوستان هستند.
به گفته «منصور سهرابی»، متخصص بوم‌شناسی و محیط زیست، این تنوع گیاهی در داخل خود تنوع دیگری دارد: «به این معنا که سیستم پیچیده‌ای را شکل داده است.»
اکثر گونه‌های موجود در این باغ، از جمله سدر و زالزالک، گونه‌های بسیار خاص و از نوع بومی هستند. این احتمال هست که از این نوع درختان در محل دیگری موجود نباشد.
سهرابی می‌گوید: «قطع گونه‌های نادر، نایاب و ارزشمند در بوستان قیطریه که در معرض تهدید بوده و تنها تعدادی از آنها باقی مانده‌اند، جدا از آسیب اکولوژيک، نابودی این گونه‌ها را در پی خواهند داشت. در واقع شهرداری تهران در حال نابودی یک بانک ژن است.»
به گفته این بوم شناس، وقتی یک گونه گیاهی از بین برده می‌شود، در واقع یک حلقه از یک زنجیره غذایی نابود می‌شود که موجب تهدید تنوع زیستی و در پی آن تهدید پایداری سیستم خواهد شد.
با وجود تاریخچه غنی پارک قیطریه و هم‌چنین ارزش آن به عنوان یک زیستگاه طبیعی منحصر به فرد، شهرداری تهران قصد دارد با قطع بخشی از درختان تاریخی آن، اقدام به ساخت مسجد کند. این در حالی است که این پارک از مجموعه امکانات رفاهی شامل نمازخانه، سرویس بهداشتی و سالن برگزاری مراسم مذهبی و فرهنگی برخوردار است.
بهانه ساخت مسجد در پارک قیطریه در حالی مطرح شده که طبق اطلاعات موجود در «بانک اطلاعات مساجد منطقه یک تهران»، ۱۷۷ مسجد در محدوده شهرداری این منطقه وجود دارد.
تهران به ازای هر شهروند، ۱۶ متر مربع فضای سبز دارد، در حالی که توصیه جهانی برای تامین مناسب این فضای طبیعی، حداقل ۲۵ متر مربع است.
با امضای خود برای پاسخگو کردن مقام‌ها و مقابله با این روند، به کارزار ما بپیوندید.
پس از گذشت چهل و چند سال حکمرانی جمهوری اسلامی، اگر فقط یک نقطه تاریک برای اثبات بی‌لیاقتی حاکمان بتوان نام برد، آن ملاشیه است. جایی که در تب ۵۰ درجه می‌سوزد، آب به سختی فراهم می‌شود، برق‌کشی شهری با اختلالات جدی مواجه است و امکانات سرمایشی برای تحمل گرمای تموز نیست.
ملاشیه یکی از محلات شهر اهواز است که بیش از ۸۰ هزار نفر جمعیت دارد و در سالهای اخیر به دلیل مدیریت ناکارآمدی مسئولان شهری با معضل کم آبی، نبود امکانات بهداشتی و زیرساخت‌های فرسوده انتقال انرژی مواجه است.
فعالان مدنی اهوازی معتقدند کمبود امکانات در این محله با نگاه تبعیض آمیز نژادی و قومیتی حاکمیت به مردم عرب این منطقه بی‌ارتباط نیست.
با امضای خود برای پاسخگو کردن مقام‌ها و مقابله با این روند به کارزار ما بپیوندید.
ساکنان بسیاری در استان سیستان و بلوچستان این استان پهناور و جنوبی ایران، بدون هیچ اوراق هویتی زندگی می‌کنند.
اندک آمارهای رسمی در این زمینه نشان می‌دهد که در ایران یک میلیون نفر بی‌شناسنامه هستند که حدود ۴۰۰ هزار نفر از آنها را کودکان تشکیل می‌دهند و از همین تعداد ۵ هزار و ۵۰۰ نفر در استان سیستان و بلوچستان ساکن هستند.
کودکان بی‌شناسنامه بلوچ از حق تحصیل، امکانات بهداشت و درمان، یارانه‌های معیشتی و امکانات اولیه شهروندی محروم هستند. بر اساس آمار خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی «ایرنا»، ۶۵ درصد از افراد بدون شناسنامه در سیستان و بلوچستان در پنج شهر این استان ساکن هستند.
جمهوری اسلامی در استان سیستان و بلوچستان با سیاست مقابله با معترضان و به ویژه بعد از جمعه خونین زاهدان، روند صدور شناسنامه برای افراد ساکن در این منطقه را کند و حتی در پاره‌ای مواقع متوقف کرده است.
بر اساس اصل ۴۴ قانون اساسی، تابعیت کشور ایران حق مسلم هر فرد ایرانی است و دولت نمی‌تواند از هیچ ایرانی سلب تابعیت کند. یکی از مزایای تابعیت هر فرد، حق برخورداری از اوراق هویتی مثل شناسنامه است.
با امضای خود برای پاسخگو کردن مقام‌ها و مقابله با این روند به کارزار ما بپیوندید.
