نامه ای برای آقای وزیر

جناب سلطانی فر! برای خطابه قراردادن شما، همین که فعلا نیاز نیست از القابی چون «دکتر» و «مهندس» در پیشوند نام «مسعود» استفاده کنیم خوشایند است. پس خوش آمدید به وزارتخانه یتیم دولت.

سیاهه ای امروز پیش روی شماست از مدیرانی که پیشتر، مدیریت بر ورزش را مانند «سردار اکبر غمخوار» تعریف می کردند. کسی که روزی در گفت و گو با «خبرورزشی» معترف شد سال ها مدیریت و حضورش در لوجستیک نیروی زمینی سپاه به حد یک روز مدیریت در باشگاه پرسپولیس، او را شهیر نکرده. محق هم بود. به لیست بلندبالای رسانه های ورزشی (چه روزنامه ها و هفته نامه ها، چه سایت ها و خبرگزاری ها و چه حالا کانال های تلگرام) نگاهی بیانداز. خودتان بهتر می فهمید چه لعبتی را  هدیه گرفته اید. حالا با این کهنه عروس چه می کنید؟ برای شهرت و لذت یا شاید اندکی خدمت؟

جناب سلطانی فر! وجاهت مدیریت در ورزش ایران را با دو گروه می توانید تعریف کنید. گروه نخست (و انگشت شمار) یا با انگ فتنه رانده شدند، یا با کج سلیقگی های سیاسی مانده. نمونه هایش کم شمار هم نیستند. هاشمی طبا، دادکان، فائقی، حتی سعید آذری که شاید اگر کمی بیشتر به بدنه اصلی نظام متصل بود، تا وزارت هم پیش می رفت. گروه دوم، کثیرتر هستند. «چسبیده هایی» که مثل شخص شما به ورزش، کمیته، فدراسیون ها یا هیئت ها ورود کرده اند.

احتمالا دیگر دایره آشنایی حضرتعالی با مدیران ورزشی آن قدر منقبض نیست که یکی مانند «محمدحسن انصاری فرد» را به یاد نیاورید. مدیر محبوب سال های آغازین حکومت «علی آبادی» در فوتبال ایران. «محمدحسن انصاری فرد» کوچکترین نمونه از مدیریت خالص ورزشی ایران است. کسی که کاپیتانی و مربیگری پرسپولیس و تیم های ملی ایران را در کوله پشتی اش داشت، مدیرعامل پرسپولیس شد، سراغ اسم وزین «آری هان» هلندی رفت، او را به ایران آورد و سرمربی پرسپولیس کرد و بعد حکم اخراجش را دستش داد. سه سال بعد، در برنامه تفسیر ناکامی های تیم ملی ایران در شبکه سه، خطاب به «پیمان یوسفی» گفت: «مدیریت مقتدر را من در پرسپولیس نشان دادم که یکی مثل آری هان را اخراج کردم.»

جنب سلطانی فر! این تمامیت خالص شناخت یک مدیر (آن هم از جنس و بدنه ورزش قهرمانی ایران) از مدیریت بود. کسی هم نپرسید برای همان امضای حکم اخراج، پرسپولیس چند سال درگیر پرداخت غرامت به سرمربی معزول بود و چند پرونده در دادگاه فیفا علیه پرسپولیس مفتوح شد.

آقای وزیر! مدیریت ورزش ایران، لبریز است از باز شدن عقده ها و گره های درونی. محفلی است برای ابراز وجود، رسانه ای شدن، روی بورس ماندن. نمونه می خواهید؟ تک تک همان جماعتی که جانشین آنها شدید. از «محمود گودرزی» شروع کنیم یا «محمد عباسی» و «علی سعیدلو» و «محمد علی آبادی»؟ مرور سرسری هم، وجوه مشترک چشمگیری را روشن می کند.

برای شما شاید یک نام آشناتر باشد. اگر آن روزها در مجمع تشخیص مصلحت نظام درگیر بودید، بد نیست که خاطراتی از اولین رئیس سازمان وقت تربیت بدنی بدانید. «محمد علی آبادی» پیش از جام جهانی 2006 آلمان جمله تاریخی اش را شفاهی کرد و گفت: «دست خودمختارها را کوتاه می کنم.» نتیجه اش هم شد تعلیق فوتبالی که «صفایی فراهانی» با کمیته انتقالی نجاتش داد. در عین حال، اگر نگاهی بیاندازید، یک مشت ساختمان نیمه ساز و مخروبه به نام ورزشگاه ها با شراکت پسرش در ایران بنا کرد. ورزشگاه هایی همه با یک نقشه ساخت. در قم، در تبریز، در کرج، در شهرضا، در زاهدان، در همدان. هیچ کدام استانداردهای اولیه یک ورزشگاه بین المللی را هم ندارند. همین امروز، یادگاری که به قول جمهوری اسلامی، «با همت و سرمایه ملت شریف ایران» در سال 1352 افتتاح شد، تنها ورزشگاهی است که کنفدراسیون آسیا و فیفا برای بازی های ملی ایران تائید می کند.

خودمختارشکنی ها مختص «علی آبادی» نبود. ترس هم همین است که شما در قامت وزیر جدید، پیرو همین راه شوید. همین سه روز قبل «محمد عباسی» اولین وزیر ورزش تاریخ ایران در گفت و گو با تسنیم اعتراف کرده که «محمود احمدی نژاد» از او خواسته «این پیرمرد» یا همان «محمدرضا یزدانی خرم» را حفظ کند، اما او برکنارش کرده. می دانید اگر همین متن اعترافات «محمد عباسی» در اختیار کمیته بین المللی المپیک قرار بگیرد، فدراسیون کشتی ایران با تاخیری چهار ساله تعلیق خواهد شد؟ مشاوران تان نثر قانون کمیته جهانی المپیک و فدراسیون های بین المللی را برای تان خوانده اند یا قرار است شما هم طناب به ادامه این ریسمانی که ورزش را به قعر چاه برده اضافه کنید؟ دخالت دولت ها در عزل و نصب مدیران فدراسیون ها و کمیته ملی المپیک هر کشور، ممنوع شده و فدراسیون یا فدراسیون های مربوطه از سوی نهادهای بین المللی تعلیق می شوند.

نمونه های این تخلفات در وزارت انگشت شمار نیستند. شاهکارهای «محمود گودرزی» به عنوان وزیری که «اشتباهی» سر از وزارت درآورد، سه سال وزارت و ریاست کرد و رفت به تمام مدیران پیشین می چربد. این را شما به عنوان مرد نزدیک به دولت و شخص «اسحاق جهانگیری» که مهمترین منتقد وزیر اول ورزش دولت بود بهتر می دانید.

نمونه بارز تخلفات گودرزی، اداره 9 فدراسیون ورزشی با بازنشسته هاست. احتمالا از این خبر دارید که طبق مصوبه هیئت دولت، هیچ بازنشسته ای حق ریاست بر فدراسیون های ورزشی را ندارد؟ مصوبه ای که از سوی مجلس ایران هم ابلاغ شده. معاونین شما این اسامی را پیش روی تان گذاشته اند؟

سردار صبور رئیس فدراسیون سه گانه(بازنشسته سپاه پاسداران)، محمود خسروی وفا رئیس فدراسیون جانبازان و معلولین(سپاه پاسداران)، مصطفی میرسلیم رئیس فدراسیون نجات غریق(سازمان تبلیغات)، احمد ناطق نوری رئیس فدراسیون بوکس(وزارت بهداشت)، بهرام شفیع رئیس فدراسیون هاکی(صداوسیما)، امیرحسینی فدراسیون کارگری(آموزش و پرورش)، محمود مقصودلو رئیس فدراسیون کبدی(تربیت بدنی)، ابوالحسن مهدوی رئیس فدراسیون هندبال (تربیت بدنی) و محمود مشحون، رئیس فدراسیون بسکتبال(آموزش و پرورش)

کنار این سیاهه 9 نفره، شخص معاون اول ورزش قهرمانی وزارت ورزش و جوانان یعنی «نصرالله سجادی» بازنشسته را خودتان قرار دهید. می دانیم و می دانید که «محمود مشحون» در حلقه یاران نزدیک شخص شماست. همانی که طی دو سال اخیر از بیماری خطرناک «شکستن دست محالفان» هم رنج می برد. شخصا روی نام بازیکنان تیم ملی بسکتبال ایران خط می کشد، چون «توهم» توطئه پیدا کرده. صمد نیکخواه بهرامی، مهدی کامرانی، حامد آفاق... بهترین های بسکتبال آسیا خط خوردند. فقط به دستور رئیسی بازنشسته که به نزدیکی با شما و پشتوانه حزب موتلفه اسلامی می بالد.

شما در صحن مجلس، به اهدافی دور از میزان اولیه حضور در وزارت ورزش اشاره کردید. مثلا گفتید حضور پرقدرت در جام جهانی 2018 روسیه یا حضور مقتدرانه در المپیک 2020 توکیو. این به کنار که آیا اصلا دولت روحانی یا وزارت خود شما آن روزها را می بیند یا نه. اما در کنار شفاهی کردن چنین اهدافی، دقیقا چه برنامه هایی دارید؟ جابجایی های مکرر در فدراسیون ها؟ قطع قطعی بودجه هیات ها یا فدراسیون های خودمختار؟ دست بردن غیرقانونی در اساسنامه تشکل های غیردولتی ورزشی از طریق مصوبه هیئت دولت؟ تحمیل مربیانی که به صورت تکراری و همیشگی از سوی نمایندگان فراکسیون مجلس به وزارت تحمیل می شوند؟ درگیری بر سر اعمال قدرت و زورآزمایی با کمیته ملی المپیک؟ ممنوع الخروج کردن تیم های ورزشی بانوان برای حضور در رقابت های بین المللی؟ بال و پر دادن به حراست وزارت؟ عدم اعزام مربیان ورزشکاران به رقابت های بین المللی و بالابردن تعداد مسافران از اتاق معاونت حراست وزارت ورزش؟ تشکیل کمیته رسانه هایی پرشمارتر؟

اینها فقط گوشه ای از تلاش های وزارت ورزش دولت «حسن روحانی» با حضور «محمود گودرزی» بود. مردی که می خواست پس از خروجش از اتاق مدیریت، افتخار عزل مدیران را برای خود ببیند.

میان تمام آن مجموعه های عریض و طویلی که زیر دست وزارت ورزش و جوانان اداره می شود، احتمالا با نام شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی برخورد کرده اید. مجموعه ای ثروتمند که تقریبا تمامی مجموعه های ورزشی دولتی کشور زیردستش اداره می شود و براساس گزارش خبرگزاری فارس، فقط طی سال های 93 و 94 خورشیدی، بودجه ای بیش از 1200 میلیارد تومان از سوی دولت به صورت مستقیم دریافت کرده. بودجه اش در سال جدید 15 درصد رشد هم داشته.

طبیعی است که می شد با همان 1200 میلیارد تومان، یک سالن کشتی ویژه دختران ایرانی در تهران یا هر شهرستانی ساخت. نمی گوییم با «سرمایه و همت ملت شریف ایران» پس از سال 1352 دوباره یک ورزشگاه آزادی ساخته شود، نمی گوییم یک ورزشگاه شبیه به تختی، یکی شبیه به شیرودی در تهران برپا می شد. فقط یک سالن بیلیارد برای دختران، یک زمین جدید چوگان یا هاکی برای آقایان و بانوان. این 1200 میلیارد تومان منهای درآمدهای نجومی ورزشگاه های انقلاب، ورزشگاه آزادی، مجموعه ورزشي شهید كشوري، مجموعه هاي سواركاري كشور، مجموعه های اسکی شمشك، ديزين و خور، مجتمع اقامتی امام رضا رامسر است. لااقل ببینید این بودجه کجا هزینه می شود؟

جناب آقای سلطانی فر! ورزش مسلما در اولویت های «دکتر روحانی» نبوده و نیست. اگر بود، پیش از آن که «محمود گودرزی» در گفت و گو با «کیهان» (سوم مهرماه سال جاری) دولت را زیر نقد کند، تغییراتی در وزارت ورزش ایجاد می شد. ورزش و جوانان (هر دو با هم) به همان اندازه برای دولت صاحب اهمیت می شود که فقط جلوی خصوصی سازی باشگاه های استقلال و پرسپولیس را بگیرد. انتخاب شما، بعد از «محمود گودرزی» هم شاید موید همین بی تفاوتی ها است. در تمام کارنامه تان دو سال مدیریت در سازمان تربیت بدنی است و بس! تصور کنید امروز مدیری با دو سال سابقه مدیریت اقتصادی سر از وزارت اقتصاد درآورد. باور می کنید؟ وقتی عباس جدیدی عضو شورای شهر تهران است، چرا شما وزیر ورزش نباشید. به هرحال سال هاست که سفره ای گستره و ولیمه ای افتاده. شما هم میل کنید، ولی نه با هدف صرف عزل غیرقانونی و نصب بازنشسته ها و نظامیون.

من الله توفیق!