جزیره ثبات...!

دو روز پیش جمعی از پرسنل شرکت واحد اتوبوسرانی برای پیگیری مطالبات صنفی خود مقابل شهرداری تجمع کرده و خواستار تحقق وعده هایی شدند که در مورد مسکن به آنها داده شده بود... برگزاری اینجور تجمعات از سوی صنوف نشان میدهد بر خلاف تبلیغات مسموم بیگانگان کشورمان «جزیره ثباتی» ست که در آن یک عده راننده اتوبوس میتوانند هر وقت دلشان خواست جلوی شهرداری تجمع کرده و شهردار وقت را به چالش بکشند... اما از آنجا که آزادی فقط خاص این صنف و گروه نیست از آن سو، نهادهای امنیتی و عوامل شهرداری هم آزادانه و به دلخواه خود به محل تجمع این افراد رفته و با باطوم و اسپری فلفل و چک و لگد پاسخ درخواستهای صنفی ایشان را داده و ایشان را مضروب و مجروح نمودند...البته این چیزی از ثبات جزیره ما کم نمیکند.
به صورت منطقی هم به قضیه نگاه کنیم این درست نیست یک عده راننده اتوبوس آزاد باشند که بیایند هرجا دلشان خواست تجمع کنند و شعار بدهند و خواسته های خود را مطرح کنند، ولی برای متفرق کردن و گوشمالی دادن به ایشان کسی آزاد نباشد... آزادی در جزیره ثبات برای همه وجود دارد.

چندی پیش هم محمود صادقی نماینده تهران در مجلس، از آزادی خویش در بیان نظرات و عقاید استفاده کرد و از رئیس قوه قضائیه خواست که در مورد پولهای قوه قضائیه که به حساب شخصی ایشان واریز میشود شفاف سازی نماید... واقعا این سطح از آزادی را شما کجا سراغ دارید...؟ به قول یکی از تحلیلگران بزرگ دوران ما، اینکه یک «نونماینده ساده مجلس» بتواند از «رئیس قدرتمند دستگاه قضا» چنین سوالی کند فقط مخصوص «جزیره ثباتی» به نام جمهوری اسلامی ست و در هیچ کجای دیگر سابقه ندارد... البته اینکه فردایش شبانه به خانه این «نو نماینده» هجوم می آورند و قصد گرفتن ایشان را دارند، هم خودش باز از مصادیق ثبات است و نشان میدهد که ایران «جزیره ثباتی» ست که در آن «رئیس قدرتمند دستگاه قضا» یش میتواند شبانه عده ای را برای جلب «نو نماینده ساده مجلسش» به درب منزل ایشان گسیل نماید... خداوکیلی اگر قدرتمند ترین فرد سیستم قضایی نتواند یک نونماینده ساده را سر جایش بنشاند که پرسش گنده تر از دهانش نکند که دیگر چه ثباتی؟ چه کشکی؟

شکر خدا مثال در این زمینه زیاد است و مو لای درز جزیره مان نمیرود... از محمود صادقی گفتیم از آرش صادقی نیز بگوییم... این جوان با حکم نوزده سال حبس از سال 88 در زندان است و الان 42 روز است در اعتراض به حکم زندان همسرش دست به اعتصاب غذا زده... ظاهرا وضعیتش وخیم است و امروز فردا این جزیره ثبات را میگذارد برای ما و به رحمت خدا میرود... خواسته اش هم آزادی همسرش خانم گلرخ ایرایی ست که به جرم نوشتن داستان کوتاهی در مورد سنگسار که در دفترچه سر رسید شخصی اش نوشته و جایی منتشر نکرده بوده به شش سال زندان محکوم شده... شش سال زندان برای یک نوشته لای یک سر رسید شخصی که نه منتشر شده و نه قرار بوده منتشر شود... بله... این مملکت جزیره ثباتی ست که در آن همسر یک فعال سیاسی میتواند در کمال آزادی در سر رسیدی خصوصی هرچه به فکرش رسید بنویسد و نیروهای امنیتی اش هم میتوانند برای همین یادداشت، شش سال برایش حکم ببرند تا روی همسرش را کم کنند... این وسط همسرش هم اگر در اعتراض به این مساله اعتصاب غذا کرد و مرد، فدای سر ثبات جزیره مان.

میتوانم حالا حالاها در وصف این جزیره زیبا و ثبات دل انگیزش برایتان بنویسم... مگر من چه چیزم از فلان تحلیلگر کمتر است که نتوانم؟  اما بگذارید با یک ضرب المثل قدیمی ایرانی بحث را همینجا خاتمه بدهیم....بی ادبی اگر نباشد در زبان فارسی ضرب المثلی داریم که میگوید: " گاو ما شیر نمیده...ماشالله به شاشش!"
حالا جزیره ما هم خیری ندارد و جز رنج و ظلم و فقر و تبعیض چیزی در آن نیست... ولی ماشاالله به ثباتش!