گرجستانم را پس نده !

یک زمانی تاریخ که می‌خواندم از شدت عصبانیت کهیر می‌زدم که مثلا چطور شد که این روس های پدر صلواتی آمدند و از بی عرضگی دربار و ضعف قوای ایران سوء استفاده کردند و بخشهایی از کشور ما را برداشتند و به خاک خود ملحق نمودند و یا چرا مثلا مرزهای امپراطوری ایران که زمانی از شرق به غرب گسترده بود حالا محدود شده به یک گربه چمباتمه زده وسط نقشه جغرافیا؟ خلاصه که هی نقشه جهان را نگاه می‌کردم و هی حرص می‌خوردم و بر باعث و بانی اش لعنت می‌فرستادم.

حالا این پیش زمینه ذهنی را داشته باشید و ببینید وقتی من این ترانه «گرجستانم را پس بده» نامجو را شنیدم چه حالی شدم... یعنی دیوار را گاز می‌زدم از شدت تاسف و به قدری غیرتم به جوش آمد که به سرم زد شال و کلاه کنم و بروم گرجستان زیبا و دوست داشتنی خودمان را پس بگیرم و دوباره به خاک میهن الصاقش کنم... چند روز پیش با دوستی نشسته بودم و بحث به همین ترانه نامجو کشید و افسوس برای گرجستان از دست رفته... مکالمه ای اتفاق افتاد که ترجیح می‌دهم قضاوتی نکنم و آن را تا جایی که حافظه ام یاری کند بدون دخل و تصرف نقل نمایم... دیگر قضاوت با خود شما:

من: فلانی می‌دونستی اگه این فتحعلیشاه گور به گور شده یه کم عرضه داشت الان گرجستان هنوز مال ایران بود؟

اون: خدا پدر مادرشو بیامرزه... کاری که کرد خدمت به بشریت بود.

من: چی می‌گی؟ می‌گم کشور ما رو تیکه تیکه کرد و بخشید به بیگانه ها... الان گرجستان قاعدتا باید استانی از ایران می‌بود!

اون: واقعا؟ مثلا مثه آذربایجان غربی؟ یا سیستان بلوچستان؟

من: ها... آره دیگه! مال خودمون بود...

اون: خب این که خیلی بد می‌شد!

من: چی بد می‌شد؟

اون: الان ملت دلشون خوشه سالی یکی دو بار پا می‌شن می‌رن گرجستان یه حالی می‌کنن و یه نفسی می‌کشن و یه مشروبی می‌خورن و خلاصه یه چند روزی بدون گشت ارشاد و آمر به معروف و سر خر اعصابشون رو آروم می‌کنن... اگه گرجستان جزء ایران بود که خب همین رو هم نداشتیم!

من: تو مثل اینکه اصلا عرق ملی نداری ها... بابا گرجستان مال ماست... بخشی از ایران بوده تو نگران اینی که ملت نتونن عشق و حال کنن؟

اون: خب تو که انقدر روی مفهوم وطن حساس هستی بیا یه جور دیگه نگاه کن به ماجرا؟

من: چجوری؟

اون: از قدیم گفتن وطن آنجاست کازاری نباشد، کسی را با کسی کاری نباشد! یه زمانی از این ور آسیا تا اون ور آسیا اسمش ایران بود...خب امپراطوری ایران به مرور تیکه تیکه شد و از شانس ما الان بدترین تیکه ش افتاده به ما... بیشترش که بیابونیه، خشکسالی هم که داره پدر همه رو در میاره، حکومتش هم که مثه مالک دوزخ بالا سر مردم وایساده و دهن همه رو داره آسفالت می‌کنه،  آزادی هم که توش اصلا تعریف نشده... یه آبجو می‌خوای بخوری و یه کم آرامش می‌خوای داشته باشی باید چمدون ببندی و پاشی بری چند هزار کیلومتر اون ور تر خونه همسایه...

من: خب که چی؟

اون: خب که چی و مرض! به جای اینکه مردم اونجا رو بدبخت کنی و بکنیشون استان سی و دوم ایران بیا مردم خودتو خوشبخت کن...یعنی برو کاری کن که ما بشیم یکی از استانهای گرجستان!

من: خاک بر سر بی غیرتت کنن...بی وطن... ایران رو می‌خوای ببری زیر یوغ بیگانه؟ کل گرجستان اندازه یه استان ایران هم نیست...!

اون: تو که الان داشتی می‌گفتی گرجستان مال ماست و بخشی از ایرانه... حالا یهو شد بیگانه؟ بیگانه ما هستیم که از فرهنگ و هویت ایرانی خودمون اینهمه فاصله گرفتیم... اتفاقا ایران واقعی گرجستانه... جایی که رقص و شراب و موی زن اونجا ممنوع نیست... ایران واقعی تاجیکستانه که زبان فارسی رو همین الان از ما درست تر صحبت می‌کنن... ایران واقعی هر تیکه جدا شده ای از این کشور ممکنه باشه که جدا شدنشون اتفاقا باعث شد که از این طاعونی که ما گرفتارش شدیم جون به در ببره... روسیه اون عدویی بود که سبب خیر شد... وگرنه الان گرجستان و کلی از ملتهای دیگه که دارن به خوشی زندگی میکنن یه تیکه از این ماتم کده بودن.

من: چی داری می‌گی؟

اون: افسوس گرجستان رو نخور که از دست رفت... اونی که واقعا از دست رفته مائیم... اگر قراره ایران دوباره بزرگ بشه بدترین ایده اینه که گرجستان دوباره الصاق بشه به این گربه ی نشسته وسط نقشه و یه استان دیگه به استان های محروم از همه حق و حقوق انسانی مون اضافه بشه.
از ما که دیگه گذشت... بگذاریم این یادگاریهای کوچیک و قشنگی که از ایران دور و برمون باقی مونده همینجور بمونه و گاهی که دلمون تنگ می‌شه بتونیم بریم اونجا و به یاد اون ایرانی که دوستش داریم و اون ایرانی که باید باشه ولی نیست، پیکی بزنیم و شایدم آهی بکشیم و استخون سبک کنیم...!