شب آخر رونالدو با هواداران ایرانی

دیشب ساعت یک وقتی می خواستم همراه با دو نفر از دوستانم، از جلوی هتل Mercure شهر سارنسک روسیه رد شوم، با ممانعت پلیس مواجه شدم و مجبور شدم دو کوچه پس کوچه بگردم تا میدان را رد کنم و به سمت هتل خودم بروم. هتل Mercure محل اقامت تیم ملی پرتغال است. یک ساعت پیش از آن، صد پنجاه تا دویست نفر از هواداران تیم ملی ایران جلوی این هتل جمع شده بودند و شعار داده بودند. هدف ایرانی ها هم این بود که نگذارند رونالدو و بازیکنان تیم پرتغال بخوابند که موفق نشدند. چون برخی با این کارشان مخالفت کردند و پلیس هم وارد ماجرا شد و هواداران پراکنده شدند. 

هتل محل اقامت رونالدو و بازیکنان پرتغال، صد متر با Fan Fest فاصله دارد. به روال معمول همه شهرهای روسیه، هر روز از ساعت ۳ بعدازظهر تا ۱۲شب، همزمان با پخش بازی های فوتبال، هواداران در این محل جمع می شوند و یک فستیوال تمام عیار رقص و موسیقی راه می اندازند. دیشب هم همین وضعیت برقرار بود و تا ساعت ۱۲، صدای موسیقی شاد و پرانرژی از Fan Fest پخش می شد و به هتل هم می رسید. نکته دوم اینکه این هتل کوچک حدفاصل Fan Fest تا یکی دو پاساژ بزرگ که منطقه مرکزی شهر سارنسک واقع شده و هرکسی که از Fan Fest خارج شود و بخواهد به سبک همه تماشاگران، چند شعار بدهد و بوقی بزند و عکسی بگیرد، از جلوی این هتل رد می شود. به همین جهت، انتخاب این هتل در این محل که از قضا یکی دو نایت کلاب هم در اطرافش هستند، یک اشتباه تدارکاتی بوده است. 

هواداران ایرانی هم که حدفاصل Fan Fest و میدان مرکزی شهر در تردد بودند، به سبک همیشگی با بوق و طبل و شعار در حال تشویق ایران بوده اند و وقتی متوجه شده اند اینجا محل اقامت تیم ملی پرتغال است، صدایشان را بالاتر برده اند و ایستاده اند. اندکی بعد از این ماجرا البته برخی ایرانیان مخالفت کرده و گفته اند نباید مزاحم خوابیدن تیم ملی پرتغال شویم. 

اشتباه دوم مربوط به پلیس شهر سارانسک بود که با توجه به موقعیت بد این هتل باید تمهیدات لازم را برای حفاظت به عمل می آورد. دیشب وقتی پلیس آمد جلوی هتل ایستاد، همه اتفاقات تمام شد و رونالدو و بقیه هم در آرامش خوابیدند. 

به عنوان یک شاهد عینی، نه کار این چند ایرانی که به بقیه گفتند برویم جای دیگر شعار بدهیم را نشانه تمدن بزرگ ایرانی و فرهنگ والای اسلامی دانستم و نه حرکت آن ده ها تماشاگر که شعار دادند را نشانه سقوط اخلاقی جامعه ایرانی توصیف می کنم. این یک اتفاق بامزه و جالب فوتبالی بود که بیشتر محصول اشتباه تدارکات تیم پرتغال و بی مبالاتی پلیس شهر سارانسک بود و حتی اگر اینها هم نبود، رخ دادنش یک حاشیه معمول در فوتبال بود. بسیاری از حاشیه های معمول در فوتبال الزاما اخلاقی و قانونی نیستند ولی جزو جذابیت های این ورزش هستند و همه تعقیبش می کنند و درباره اش می نویسند. 

ایرانی ها در سه شهری که من دیدم، یعنی سن پطرزبورگ، کازان و سارانسک، از پرشورترین و بهترین هواداران تماشاگران بوده اند. کری خواندن ایرانی ها با مراکشی ها، حال و هوای دیگری به سن پطرزبورگ داده بود، در کازان اسپانیایی چندان حضور نداشتند و ایرانی ها یکه تاز میدان بودند و در سارنسک هم وضع همین است. بوق و طبل شان آنها را از سایر تیم ها متمایز می کند، رقص های بندری و لری شان، توجه خیلی ها را جلب کرده و حضور قدرتمندانه و گسترده شان در ورزشگاه برای خیلی ها تعجب برانگیز بوده است. طبق معمول در حاشیه این شادی ها، درباره سیاست، قیمت دلار، آینده دولت روحانی، مهاجرت از ایران، وضع پوتین و سیاست های ترامپ بحث می کنند، فحش به آخوندها می دهند، زیادی آبجو می خورند و مست می شوند، با دختران روسی خوش و بش می کنند و عکس می گیرند. کاری که همه دنیا در رویدادهایی مثل جام جهانی فوتبال می کنند. برخورد روس ها هم با ایرانی ها خوب بوده، به خصوص در سن پطرزبورگ که مردمش مهربان تر و باحال تر از سایر شهرها بودند. این روزهای خوش و پرخاطره فوتبالی می تواند با صعود از این گروه به روزهایی بس درخشان تر تبدیل شود و یا اینکه همین امشب تمام شود و برگردیم خانه؛ چیزی که هیچکس نمی خواهد، نه اینجا در سارانسک، در همه جای ایران. 

مطالب مرتبط:

سفر جام جهانی؛ تصرف سن پطرزبورگ با سه پرچم ملی

سن‌پطرزبورگ بعد از پیروزی، «امشب، شب عروسیه»