«ایران‌وایر»، اولین جلد از کتاب «زنان تاثیرگذار ایران» را منتشر کرد. این کتاب، روایت صد زنی است که بر پیرامون خود، جامعه، علم، هنر، سیاست، فرهنگ، ورزش، اقتصاد و تکنولوژی تاثیر گذاشته‌اند، از موانع نظام نابرابر جنسیتی نهراسیده‌اند و مسیری را برای رشد و دستیابی زنان ایران به حق برابر انسانی خویش هموار کرده‌اند. انتخاب‌کنندگان این فهرست، مخاطبانی هستند که باور دارند از این زنان تاثیر گرفته‌اند.
ما در جلدهای بعدی، به خدمات دیگر زنان ایرانی که در این مبارزه سهم داشته‌اند هم می‌پردازیم. شما هم می‌توانید در این انتخاب سهیم شوید، نظرات خود را برای ما بفرستید و اگر اطلاعات بیشتر و دقیق‌تری دارید، با ما در میان بگذارید. این نسخه دیجیتال است و تاثیر نظرات و پیشنهادات خود را می‌توانید در نسخه چاپی که در ماه آبان منتشر خواهد شد، ببینید.
به‌علاوه، جلد دوم کتاب با نام‌هایی بیشتر در دست تهیه است. اگر نام زنی که به‌نظر شما تاثیرگذار بوده است را در این فهرست نمی‌بینید، نام و دلیل آنکه او را تاثیرگذار می‌دانید را برای ما به ایمیل [email protected] بفرستید.
فراموش نکنید که مجموعه کتاب‌های «زنان تاثیرگذار ایران»، برپایه انتخاب‌های شما گردآوری می‌شوند و منتخبان‌تان می‌توانند در هر عرصه‌ای، از فرهنگ، علم، آموزش، پژوهش و کنشگری گرفته تا هنر، ورزش، فعالیت‌های خیریه، سیاست، تکنولوژی، کارآفرینی، نوآوری، اقتصاد و ادبیات، گام‌های موثری برداشته باشند.
«کتاب زنان تاثیرگذار ایران را می‌توانید از این لینک دانلود کنید»
***
«منیژه حکمت» تهیه‌کننده و کارگردان ایرانی متولد ۱۳۴۱ در شهر اراک است. او فقط ۱۵ سال داشت که وارد حوزه‌ی سینما شد. منیژه حکمت از جمله زنان موفق سینمای ایران است که شروع رشد و تلاشش از پایین‌ترین سطوح سینما و پله‌پله بوده و از هیچ کاری، حتی منشی‌گری صحنه، در سینما سر باز نزده است.
حکمت در سال ۱۳۶۶ در فیلم «خانه‌ای مثل شهر» منشی صحنه بود و در سال ۱۳۶۷ در فیلم «آپارتمان شماره‌ی ۱۳» بازی کرد. سال ۱۳۷۲ دستیار «حسن هدایت» در فیلم «دلاوران کوچه‌ی دلگشا» شد و پس از آن بود که در سال ۱۳۷۶ نخستین اثر بلند سینمایی خود به نام «زندان زنان» را ساخت.
او در مورد روند فعالیت‌های خود در سینمای ایران می‌گوید: «شغل من تهیه‌کنندگی است و تهیه‌کنندگی در اکثر نقاط دنیا کاری مردانه است. من این حس را نکردم. شاید خیلی جنگیدم. پروسهای که من کارگردان و تهیه‌کننده بشوم ۳۰ سال طول کشید. خیلیها دوساله میآیند و تهیه‌کننده و کارگردان می‌شوند و کم نداریم در ایران. هر مدیر کلی هم که به وزارت ارشاد میآید ۴۰-۵۰ تا تهیه‌کننده و کارگردان به جمعی که وجود دارد اضافه میشود. ۳۰ سال هم زمان کمی نیست؛ جنگیدن دارد، مشکلات خاص خود را دارد. ولی الان در شرایط حاضر، من تازه برتری هم حس میکنم به عنوان زن و همیشه کارم را پیش بردهام که سختی خود را داشته است».
او تهیه‌کننده‌ی فیلم‌هایی همچون «شبیخون»، «زندان زنان»، «لالایی»، «ورود آقایان ممنوع»، «صداها»، «چیزهایی هست که نمی‌دانی»، «پوپک و آقاماشالله»، «دختری با کفش‌های کتانی» و فیلم‌های دیگری بوده است.
فیلم «زندان زنان»، نخستین فیلم بلند منیژه حکمت، از آن جهت دارای اهمیت بود که برای نخستین بار مسائلی پیرامون زندانیان زن، زندانیان سیاسی و اعدام زندانیان جوان در آن عنوان شد که، تا آن روز، این اتفاق در حوزه‌ی سینمای ایران به ندرت رخ می‌داد. این فیلم به سرعت مورد توجه منتقدان داخلی و جشنواره‌های خارجی قرار گرفت و جوایز متعددی گرفت؛ از جمله جایزه‌ی بهترین فیلمنامه و بهترین فیلم دوره‌ی ششم «جشن خانه‌ی سینما» در حوزه‌ی داخلی و تقدیرنامه‌ی کلیسای جهانی در «جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم سه قاره‌ی فریبورگ» در دوره‌ی هفدهم این جشنواره.
در همان سال بود که «سازمان عفو بین‌الملل» فیلم «زندان زنان» را در «جشنواره‌ی فیلم روتردام» هلند شایسته‌ی جایزه دانست، فیلمی که نامزد بهترین فیلم در جشنواره‌های بین‌المللی «براتیسلاوا»، «گیخون» و «هاوایی» نیز شد.
دومین فیلم منیژه حکمت «سه زن» نام داشت که در سال ۱۳۸۵ به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی او ساخته شد و یکی از فیلم‌های پرفروش آن روزهای ایران بود. این فیلم قصه‌ی سه زن از سه نسل مختلف را بیان می‌کرد.
پس از آن، او فیلم «لالایی» را ساخت. تولید فیلم لالایی از سال ۱۳۸۷ شروع شد و پروژه‌ای سنگین برای جمع‌آوری لالایی‌های فارسی‌زبان بود. تیم پژوهشی این کارگردان برای دستیابی به اطلاعات دست اول به کشورهای فارسی زبان افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان سفر کردند.
منیژه حکمت در سال ۱۳۹۰ تهیه‌کنندگی فیلم «ورود آقایان ممنوع»، به کارگردانی «رامبد جوان»، را بر عهده گرفت و دخترش «پگاه آهنگرانی» نیز در این فیلم به ایفای نقش پرداخت.
او از جمله کارگردان‌هایی است که همیشه نسبت به اتفاقات اجتماعی و سیاسی درون ایران موضع داشته است: «اگر ناهنجاریهای اجتماعی دغدغههای یک فیلمساز نباشند و خنثی باشد، به نظر من، فیلمساز نیست. اصلاً هنرمند نیست. هنرمند کسی است که جریانسازی میکند.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر