شش راه فروش نفت در شرایط تحریم!

پس از اینکه روحانی اعلام کرد که فروش نفت اگر هفت راه داشته باشد آمریکا تنها یکی از این راهها را می‌تواند ببندد و شش راه دیگر کماکان باز خواهد بود، سوالهای زیادی واصل گردید که این راهها چیست و چگونه است. ما با کمی تحقیق و جستجو این راهها را شناسایی کرده و جهت راحتی خیال مردم شریف و قهرمان ایران معرفی می‌نمائیم. لازم به ذکر است که افشای این روشها از مصادیق «گرا دادن» به دشمن نبوده و استکبار جهانی اگر بخواهد هم به کوری چشم خودش نمیتواند این راهها را ببندد:

فروش قاچاقی نفت: خدا را شکر ما در کشورمان از هر لحاظ کمبود داشته باشیم از لحاظ قاچاقچی و قاچاقبر کمبود نداریم. یک راه این است که کلا صدور نفت را کنتراتی بدهند به قاچاقبران عزیز به خصوص قاچاقبران سوخت. این عزیزان قادرند دو برابر ظرفیت تولید نفت خام کشور را با روشهای خودشان از جمله کولبری، چمدانی، وانت نیسانی، ته لنجی، لوله کشی، پشت قاطری، جاساز و غیره از مملکت خارج کرده و تبدیل به پول کنند. با این کار به معنای واقعی کلمه صنعت نفت «ملی» می‌شود و ضمن صدور بی دردسر نفت، تعداد زیادی شغل هم برای مرزنشینان عزیز ایجاد می‌شود. تجربه نشان داده است که هیچ نیرو و دولتی نمی‌تواند راه یک قاچاقبر سوخت را ببندد و این عزیزان مثل آب هستند که همیشه چاله خود را پیدا می‌کنند.

فروش معرفتی نفت (لا بشکه ای): در این روش ما با کشور دوست و برادر یعنی عراق صحبت می‌کنیم که آنها مرام گذاشته و لا به لای بشکه های خود یکی دو تا بشکه از ما را هم «لایی» رد کنند و بفروشند. بالاخره ما نیکی مان را کرده ایم و در دجله انداخته ایم و حالا نوبت آنهاست. البته برای چنین لطفی ما یک شیرینی خوب هم برای نوری المالکی کنار گذاشته ایم که به موقعش تقدیم خواهیم نمود.

فروش انتحاری نفت: در این روش ما تنگه هرمز را می‌بندیم و بالای آن هم تابلو می‌زنیم که لعنت بر پدر و مادر کسی که از اینجا نفت صادر کند. اینجا دو حالت متصور است. یا قدرتهای جهانی به خاطر احترام به پدر و مادر خود هم که شده بیخیال می‌شوند و راه برای صادرات نفت باز می‌شود که در این صورت ما به هدف خود رسیده ایم. یا اینکه آنها بی پدر و مادر هستند و سعی می‌کنند تنگه ای را که ما بسته‎ایم به زور باز کنند که در این صورت ما همه نفتها را توی تنگه خالی می‌کنیم و کبریت می‌کشیم! به خدا والا... چیه این زندگی اصلا؟

فروش التماسی نفت: در این روش مسئولین کنار جاده های ترانزیت و بخصوص در جایگاههای سوختگیری با بیست لیتری می‌ایستند و نفت خام را با قیمت توافقی به راننده های خودروهای سنگین و ترانزیت که از ایران عبور می‌کنند عرضه می‌کنند. با توجه به اینکه کشور عزیزمان در مسیر اصلی ترانزیت بین غرب و شرق قرار دارد در صورت پائین آوردن قیمت و تکیه بر دو اصل سماجت و التماس می‌توانند از این راه بخشی از نفت خام خود را به رانندگان بلغار و رومانیایی و آلمانی و لهستانی بفروشند و تبدیل به ارز نمایند.    

نفت در برابر خرت و پرت: در این روش ما نفتکش های خود با پرچم پاناما و بیمه ابوالفضل راهی کشورهایی مثل چین و هند می‌نمائیم. آنجا آنها به جای پول، نفتکش های ما را با اجناس خود پر کرده و برمی‌گردانند. جوراب نایلونی، کش تنبان، فندک، حنای هندی درجه یک، جقجقه بچه، محافظ یخچال، سس سویا، انواع لباس زیر چرمی و روغن مار علاوه براینکه به هر حال بخشی از نیازهای کشور را برآورده می‌کند نشان می‌دهد که به هر حال ما نفت خود را صادر کردیم و کم نیاوردیم.

فروش استعماری نفت: در این روش ما باید خود را تحت الحمایه و مستعمره دولت فخیمه روسیه اعلام کنیم و از بیخ امتیاز استخراج و فروش نفت ایران را به روس ها واگذار کنیم. دولت روسیه هم متعهد می‌شود در ازای فروش هر بشکه نفت مبلغی به صلاحدید خود به خزانه ایران واریز نماید. بدیهی ست که در این حالت دیگر موضوع تحریم نفتی جمهوری اسلامی از حیز انتفاع ساقط شده و البته کسی هم جرئت سرشاخ شدن با روسیه را نخواهد داشت. ما هم بالاخره چیزکی گیرمان می‌آید و به هر حال از قدیم گفته اند کاچی به از هیچی!