جنگ سیاه با تشکلهای سفید

 رسول بداقی، عضو ارشد کانون صنفی معلمان:

حکومت‌ها، به‌ویژه حکومت‌های دیکتاتوری که بر پایه زور و قلدری- نه بر پایه شایستگی علمی، مدیریتی، خلاقیت و منطق و رای مردم- رشته امور را در دست گرفته‌اند، تشکل‌های صنفی و احزاب سیاسی مستقل را دشمن درجه یک خود می‌دانند، و به دنبال آن هستند، که آنهارا نابودکنند. یا به سود خود و برای ادامه استبداد در چنگ خویش بگیرند. از آنها برای نمایش نفود خود در میان مردم و در میان کشورهای جهان بهره برداری ابزاری بکنند.

حکومت‌های استبدادی گاه به هر دلیلی نمی‌توانند، برخی تشکل‌ها را مصادره کنند. از این رو برای کنترل آنها سه دسته از روش‌ها را در پیش می‌گیرند. روش کوتاه مدت برخورد چکشی، سرکوب و قطع نان برخی سران تشکل و تهدید بدنه می باشد ‌. چنانچه مستبدان با این روش نتوانند، تشکلی رامهار کنند، به‌طور گسترده از راه‌های میان مدت مانند:
تخریب شخصیت فعالان در میان توده مردم

تهدید خانواده فعالان

بزرگنمایی خطرات اینگونه فعالیت‌ها

 تمسخر سران تشکل‌ها

دیوانه یا بیکار جلوه دادن آنان

همزمان مقایسه وضعیت صنف با کشورهای عقب مانده و توسعه نیافته ( نه کشورهای پیشرفته )

گوشزد کردن مشکلات پیش آمده برای افراد فعال به اعضای صنف

یادآوری توده بزرگ بیکاران جامعه

بی نتیجه جلوه دادن فعالیت‌های صنفی و....
این گونه جنگ‌های حکومت با تشکل‌ها، برنامه‌های میان مدت و عوام پسند و سطحی حاکمان مستبد است که در اتاق‌های بازجویی، در دفتر مدارس، در کوچه‌ها و محله‌ها، در مسجدها و هر جا که بشود اثری ‌گذاشت، انجام می شود.

اما روش سوم بحث جدی تری را درپیش دارد. و آن مبارزه علمی، مدیریتی، برنامه ریزی عمیق، بلندمدت، پنهان و نرم حکومت دیکتاتوری با ریشه تشکلهاست.
حکومت‌های مستبد که تاب تشکل‌های مردمی را ندارند و از همه راهها برای مهار آن شکست خورده اند، در یک برنامه ریزی بلند مدت با تشکلها وارد "جنگ سیاه" می‌شوند. جنگ سیاه، در عین ادامه  برنامه های پیشین، با برنامه های رسمی و بلند مدت زیر به دنبال نابودی تشکل‌های مردمی است:

• نفوذ و انحراف تشکل‌ها
• جزیره ای کردن تشکل‌ها
• مدیریت عمودی، درقالب سیستم اداری
• تخریب شخصیت‌های قوی و استوار صنف
• ساخت تشکل‌های زرد یا وابسته
• نقطه ضعف برخی فعالان صنفی ساده لوح

نفوذ و انحراف تشکل‌ها: در روش نفوذ و انحراف تشکل‌ها، افراد یا تشکل‌هایی، بدون پیشینه و پشتوانه صنفی به روش‌های گوناگون نفوذ می‌کنند. شخصیت‌های نفودی خود باید دارای ویژگی‌های روشنفکرنما، جذاب، برونگرا با ژست مهربانی، دلسوزی و سایر ویژگی‌های اخلاقی و مردم پسند باشند.

پیشرفت افراد نفوذی همواره خزنده و آرام است. آنان پس از تحمیل خود، یک تنه به نام اعضای یک صنف یک شهر یا حتی یک استان تصمیم می گیرند و برای همیشه تشکل میراث آنان می‌شود.

شخصیت‌های نفوذی روشنفکرنما بطور خزنده و باشعارهای تند، وارد تشکیلات صنفی شده، تلاش می‌کنند، درسایه شخصیت‌های کم اراده اما باسابقه صنف، باتعریف، تمجید، بزرگداشت و گاه دادن امتیازی هر چند کوچک به آنان، محبوبیتی پیدا کرده و آرام آرام جای پایی باز کنند. و گام به گام برنامه‌های اتاق فکر را اجرا کنند.

شخص نفوذی تنها یک فرد نیست. بلکه تشکیلات عریض و طویلی با بودجه کلان پشت سر اوست. همواره گوش و نگاهش به اتاق فرمان است. اراده و شخصیت متزلزلی دارد. زیرا بین حرف خود و دستور بالا دست، در شک است.

جزیره‌ای شدن تشکل‌ها همه می‌دانیم که هر چه تشکل‌ها یکپارچگی و همبستگی بیشتری داشته باشند، دارای قدرت بیشتر و خطر بیشتری برای خودکامگان خواهند بود. "جزیره ای کردن تشکل‌ها" یکی از برنامه‌های کاهش خطر آنهاست، که با شعار پرهیز تشکلها از دخالت در امور داخلی همدیگر آغاز می شود. سپس به بهانه "کاهش هزینه  کانون‌ها" و "قانونی جلوه دادن تشکل‌های زرد"(تشکل‌های خاموش و وابسته) ادامه پیدا می‌کند.
مدیریت عمودی و تبدیل تشکل‌ها به سیستم اداری: یکی دیگر از برنامه‌های حاکمان مستبد است که توسط مهره های پنهان و تشکل‌های زرد، و وابسته به حکومت انجام می شود.

تشکل‌های زرد، دارای مدیریت عمودی، انتخابات غیر مستقیم و سیستم اداری هستند.

تخریب شخصیت‌های مقاوم هر تشکل: از دیگر برنامه‌های بلندمدت حکومت‌های مستبد است.

نقطه ضعف یک فعال ساده لوح در درون تشکیلات صنفی: یکی دیگر از برنامه‌های بلندمدت استبداد برای انحراف تشکل‌های مردمی، فریب فرد یا افرادی با پیشینه اماساده لوح از درون خود صنف می‌باشد. در این روش حاکمیت از تطمیع، تهدید، افشاگری، فریب، گرامی‌داشت و سایر دام‌ها بهره برده و برنامه‌های خود را به او تلقین می کنند. این نقطه ضعف ممکن است، ریشه در ضعف شخصیتی یک فعال دلسوز داشته باشد یا ریشه در ناآگاهی یا کیش شخصیت وی .

 
افراد نفوذی نمی‌توانند، از دید فعالان با تجربه و آزموده پنهان بمانند. بالاخره روزی چنین چهره هایی رسوا خواهندشد، از چشم امنیتی‌ها مهره ای سوخته، و از دید معلمان و جامعه دور ریخته خواهند شد.