در باب نیروی انسانی در مدارس

جعفر ابراهیمی از فعالان کانون صنفی معلمان ایران با انتشار یادداشتی ضمن انتقاد از ترکیب سنی نیروی کار در مدارس و حضور معلمان جوان در کنار همکاران بازنشسته‌ای که برای جبران کمبود نیروی انسانی در مدارس دوباره به کار دعوت شده‌اند، راه حل تعیین تکلیف مطالبات فرهنگیان را در فعالیت صنفی و مشارکت در اقدامات مطالبه‌گرانه صنفی دانسته است. متن این یادداشت را در ادامه بخوانید:

در این دو هفته که مدارس باز شده‌اند، ترکیب سنی نیروی کار در مدارس در مناطقی که با کمبود معلم روبرو هستند تغییر کرده است. ما شاهد معلمان جوان و همکاران بازنشسته هستیم که دعوت به کار شدند. این ترکیب نیرو انگیزه کافی برای مطالبه‌گری ندارد. 

معلمان تازه استخدام بخاطر مساله گزینش زیر تیغ حراست‌ها هستند و در امور صنفی مشارکت ندارند. بازنشستگان هم جزو افرادی هستند که نه تنها در دوره اشتغال فعال نبودند بلکه الان هم حاضرند به صورت مفت و مجانی کار کنند. در حالی که بازنشستگان شریفی هستند که حاضر نیستند به دولت بیگاری دهند و راه اعتراض را پیش گرفتند.

به معلمان جوان باید گفت نتیجه محافظه کاری این است که مثل این بازنشستگان مجبور خواهند شد تن به کار بدون مزد دهند.

بهترین کار، انجام وظایف آموزشی به میزان ساعت موظف است. حضور در تشکل‌های صنفی، شرکت فعالانه در اعتراضات قانونی صنفی و البته توجه به حق و حقوق دانش آموزان است.

جالب اینکه برخی معلمان محافظه کار اعتصاب شکن، وقتی در تحصن ها و تجمعات شرکت نمی‌کنند، بهانه می‌آورند که مثلا درس‌شان عقب است یا بچه‌ها عقب می‌مانند. برخی از این معلمان به قول بچه‌ها هم کلاس را می پیچانند هم سر کلاس کم کاری می‌کنند.

تن دادن به طرح خفت بار «معلم تمام وقت» توسط معلمان شاغل،  گرفتن حق التدریس توسط بازنشستگان عزیز، راه حل بهبود وضعیت معیشتی فرهنگیان نیست. خودمان را فریب ندهیم وقتی خط فقر برای بعد خانوار 3،2 برابر 8 میلیون است، چگونه با این روش‌ها می‌توان زندگی شرافتمندانه داشت؟ مگر این‌که دروغ‌های روحانی را باور کنیم که حقوق ما در این شش سال 4 برابر شده است. 

تنها راه، تشکل‌یابی مستقل و استمرار مطالبه‌گری است. بقیه راه‌ها آب در هاون کوبیدن است و شرمندگی در نهایت در برابر خانواده که سفره ما خالی است.