به دنبال انتشار خبر تنبیه بدنی یک دانش آموز یزدی و ورود مستقیم محسن حاجی میرزایی وزیر آموزش و پرورش به ماجرا، معلم خاطی اخراج و از دانش آموز دلجویی شد. اما «مژگان باقری» که خود یکی از معلمان ایران است در یادداشتی ضمن قدردانی از اقدام آقای وزیر، آن‌را کافی ندانسته و به بررسی ابعاد مختلف ماجرا و تناقض رفتاری وزرا و مقامات این وزارتخانه در موضوعاتی که به معلمان مربوط است؛ پرداخته است. با یادآوری اینکه ایران وایر پیشتر در گزارشی به ماجرای تنبیه بدنی دانش‌آموزان پرداخته است. یادداشت این معلم را در ادامه بخوانید:
به دنبال تنبیه بدنی یک دانش آموز یزدی توسط معلمش وزارت آموزش و پرورش بلافاصله واکنش نشان داد و ضمن عذرخواهی از دانش آموز و خانواده اش، معلم خاطی را برکنار کرد.
البته که کار وزیر جای تشکر و قدردانی دارد؛ چرا که تنبیه بدنی یک روش غیراخلاقی و غیرقانونی است و حتی از طرف پدر و مادر نیز یک روش ناپسند تربیتی به شمار می‌رود. آموزش و پرورش موظف است با نظارت مداوم اجازه ندهد که محیط مدرسه برای کودکان ناامن شود. اما در عین حال توجه وزیر آموزش و پرورش را به نکات زیر جلب می کنیم.
۱- شاید بهتر باشد آموزش و پرورش به طور جدی به ریشه یابی این حوادث بپردازد. چرا که با وجود این واکنش های سریع، باز هم شاهد چنین رویدادهای تلخی در گوشه و کنار کشور هستیم و متاسفانه گستردگی این رویدادها در کل کشور نشان می‌دهد که این حوادث فقط به مناطق خاص جغرافیایی و فرهنگی محدود نمی‌شود.
آموزش و پرورش می‌تواند با همکاری دانشگاه‌ها و کارشناسان آموزشی، پژوهش‌های گسترده‌ای در نقاط مختلف کشور انجام داده تا علل وقوع این رویدادها را دریابد. سپس اقداماتی عملی برای برطرف کردن آن علل انجام دهد. در غیر این صورت متاسفانه هم‌چنان شاهد تکرار این حوادث خواهیم بود.
به نظر می‌رسد وزارتخانه در چنین مواردی همیشه سعی کرده تا با یک عکس العمل سریع، وجدان عمومی جامعه را که جریحه‌دار شده ترمیم و به قول معروف ماجرا را جمع کند. در این میان متاسفانه حقوق معنوی معلم و حفظ آبروی او، تحت الشعاع قرار گرفته است.
در ماجرای برکناری مدیر یکی از مدارس شیراز به اتهام گرفتن شهریه اجباری از دانش آموزان چنین وانمود می‌شود که تنها مقصر این ماجرا فقط مدیر مدرسه بوده و نه قوانین ناقص و متناقض وزارتخانه و با برکناری آن مدیر خاص، دیگر چنین حوادثی تکرار نخواهد شد!
۲- در این‌گونه موارد وزارت آموزش و پرورش فقط به خبر برکناری معلم اکتفا کرده و هیچ‌گاه اعلام نمی‌کند که منظور از برکناری معلم چیست؟ آیا معلم مربوطه که معاون بوده از معاونت برکنار و به تدریس مشغول شده؟ آیا معاون به مدرسه دیگری منتقل شده است؟ در صورت مثبت بودن پاسخ باید پرسید آیا با جابجا کردن معلم، مشکل او حل می شود؟ آیا معاونی که بر اعصاب خود تسلط ندارد از عهده اداره کلاس بر می‌آید؟
روشن است که اگر معلم استخدام رسمی باشد، وزارتخانه نمی‌تواند صرفا به دلیل چنین جرمی معلم را اخراج کند. نهایتا می‌تواند او را به کاری دیگر در محلی دیگر بگمارد. بنابراین می‌توان پرسیدمنظور از برکناری معلم در توئیت وزیر دقیقا به چه معناست؟ آیا دستورالعمل خاصی وجود دارد که چنین معلمانی فقط به کار اداری گمارده شوند تا از دانش آموزان دور باشند؟
این پرسشی است که وزارتخانه باید به آن پاسخ دهد.
۳- در حالی که همه از واکنش فوری وزیر آموزش و پرورش ابراز رضایت و خرسندی می‌کنند، باید از وزیر پرسید آیا در این میان حقوق انسانی معلم رعایت شده است؟ آیا وزارت آموزش و پرورش می‌تواند هم‌زمان در مقام بازجو و دادستان و قاضی عمل کرده و حکم نهایی را صادر کند؟ چه کسی یا چه نهاد قانونی وجود دارد که حمایت از معلم را وظیفه خود بداند؟
این جاست که ضرورت وجود کانون‌های صنفی به روشنی معلوم می‌شود. اگر وزارت آموزش و پرورش را به عنوان یک کارفرما در نظر بگیریم که عده‌ای را به عنوان معلم استخدام می‌کند، پس باید اتحادیه‌های معلمان و یا کانون‌های صنفی برای حمایت از حقوق مادی و معنوی معلمان تشکیل گردد که در چنین مواردی معلم احساس تنهایی و بی پناهی نکند.
۴- سخن آخر اینکه: از وزیر آموزش و پرورش انتظار می‌رود در مقابل پایمال شدن حقوق معلمان هم با همین سرعت واکنش نشان دهد. معلمانی که به جرم دفاع از حقوق دیگر معلمان به زندان‌های طولانی محکوم شده‌اند و حتی متاسفانه حکم شلاق گرفته‌اند.
آیا وزیر نمی‌تواند حداقل با نوشتن یک توئیت به حکم شلاق که علاوه بر غیرانسانی بودن، دون شان یک معلم است اعتراض کند؟ مسلما وزیر نمی‌تواند حکم زندان را تغییر دهد. ولی آیا نمی‌تواند با امضای حکم مرخصی معلمان زندانی، مانع اخراج آن‌ها از آموزش و پرورش شود؟ آیا وزیر آموزش‌وپرورش فقط وزیر دانش‌آموزان است و وزیر معلمان نیست؟!
مسلما بی توجهی وزیر به حقوق معلمین باعث ایجاد فاصله بین معلمان و وزارتخانه می شود و معلمان احساس می کنند در صورت وقوع مشکل، نمی توانند روی حمایت وزارتخانه حساب کنند و این مسئله به ایجاد جو ناامیدی و احساس ناامنی در معلمان دامن می زند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر