طعم شیرین عدالت برای همه!

مدیرعامل انجمن حمایت از زندانیان در راستای افزایش مساعدت و خدمت‌رسانی به خانواده های زندانیان اعلام کرد به زودی یک خط ویژه اتوبوس برای زندان تهران بزرگ (فشافویه) راه‌اندازی خواهد شد. او گفت فاصله دور این زندان از شهر تهران موجب مشکلاتی در رفت و آمد برای خانواده زندانیان شده است که با راه اندازی این خط اتوبوس، این مشکل تا حدی رفع خواهد شد.

ما ضمن تشکر از مسئولین که انقدر به فکر خانواده زندانیان هستند پیشنهاد می‌کنیم، این عزیزان از الان کم کم به فکر راه اندازی یک خط مترو نیز برای این مسیر باشند چون با توجه به آمار بازداشتها و پرونده های قضایی تا چند سال دیگر اتوبوس جوابگوی جابجایی خانواده زندانیان نخواهد بود.

طرح دیگری که می‌تواند همزمان هم مشکل ایاب ذهاب رو به رشد خانواده زندانیان و هم مشکل ظرفیت محدود زندان را برای پذیرش زندانیان جدید برطرف کند طرح گسترش فیزیکی محدوده زندان است. به این شکل که محدوده زندان آنقدر توسعه یابد که عملا زندان وارد شهر شود و خانواده زندانیان برای ملاقات با عزیزانشان هر بار مجبور نباشند از شهر خارج شوند. پیش بینی می‌شود در صورت اجرای این طرح تا پنجاه سال آینده، محدوده زندان تهران بزرگ تا میدان منیریه پیشروی خواهد کرد که با دیوار کشی و نصب سیمهای خاردار، عملا پروژه بزرگ «زندان شهر» با شعار «شهر ما زندان ما» پیاده سازی و اجرا می‌شود. این طرح علاوه  بر حل مشکل ایاب ذهاب خانواده زندانیان، گامی بلند برای اجرای شعار رئیس محترم قوه قضائیه مبنی بر «چشاندن طعم شیرین عدالت به همه» خواهد بود. طبق برخی آمار غیر رسمی حدود نود و پنج درصد مردم در نظام مقدس جمهوری اسلامی مجرمینی هستند که صرفا گیر نیفتاده اند. البته این گیر نیفتادنشان نه به خاطر ناکارآمدی دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی که به خاطر ظرفیت محدود زندان‌ها بوده است و چون محلی برای نگهداری‌شان وجود نداشته، تا امروز برخوردی با ایشان صورت نگرفته و از چشیدن مزه شیرین عدالت بی بهره بوده اند. با اجرای طرح "زندان شهر" علاوه بر حل مشکل رفت و آمد خانواده های زندانیان، شهد شیرین عدالت نیز در حلقوم این بخش از جامعه نیز ریخته خواهد شد.

گفتنی ست گسترش فضای زندان از فشافویه تا تهران نیاز به تخصیص اعتبار مالی دارد که در این شرایط تحریم شاید شدنی به نظر نرسد. اما دستگاه قضایی در اقدامی مبتکرانه کاری کرده است که مجرمین و محکومین به شکل خودجوش و داوطلبانه دار و ندار خود را تقدیم دستگاه قضایی و امنیتی برای پیشبرد چنین پروژه هایی نمایند. روش کار هم به این شکل است که قوه قضائیه به شکلی مستمر و لاینقطع اقدام به دستگیر کردن بخشی از «مجرمین بالقوه» می‌نماید.این مجرمین یکی دو سال در شرایط بد نگهداری می‌شوند و بعد برایشان وثیقه های سنگین صادر شده و آنها را آزاد می‌کنند. تجربه نشان داده درصد زیادی از این افراد، قید وثیقه های خود را زده و جان خود را برداشته و از کشور خارج می‌شوند. با این روش ابتکاری یک «تهدید» علیه نظام به «فرصت» و «برکت» تبدیل شده و مشکلات مالی دستگاه قضایی تا حد زیادی حل می‌شود.

در همین رابطه یک مقام قضایی که نخواست نامش فاش شود ابراز امیدواری کرد که دستگیر شدگان روز جهانی کارگر که بعد از یکسال به تازگی و همین چند روز پیش آزاد شده اند، به شکل خودجوش قید وثیقه های تعیین شده را بزنند و با خروج از کشور هم خودشان یک نفسی بکشند و هم کمک خرج دستگاه قضایی شوند. بدیهی ست که چنین اقدامات دو سر بُردی آن هم در شرایط تحریم های ظالمانه و قطع درآمدهای نفتی می‌تواند به نفع همه باشد.