عراق ۲ – ایران ۱؛ خداحافظی آرام با جام جهانی

 

تیم ملی فوتبال ایران با شکست دو بر یک مقابل تیم ملی عراق شانس‌های خود برای رسیدن به مرحله نهایی انتخابی جام جهانی را بیش از پیش از دست داد.

ایران حالا با شش امتیاز از چهار دیدار، در رده سوم و پس از تیم‌های ملی عراق و بحرین قرار گرفته‌ است.

در این بازی، هواداران عراقی در زمان پخش سرود ملی ایران با سروصدا، هو کشیدن و سوت زدن، مانند هواداران بحرین به سرود ملی ایران بی‌احترامی کردند. این دومین بار پیاپی است که حریفان ایران با چنین رفتاری، قوانین فدراسیون جهانی فوتبال را می‌شکنند.

«مارک ویلموتس» تیمش را با تغییراتی در خطوط دفاعی، میانی و هجومی به زمین فرستاد. به نظر می‌رسید هدف اولش در این بازی گل نخوردن و بعد چشم دوختن به دروازه حریف باشد. به همین دلیل با ترکیب علیرضا بیرانوند، محمدحسین کنعانی‌زادگان، مرتضی پورعلی‌گنجی، رامین رضاییان، میلاد محمدی، احمد نورالهی، امید ابراهیمی، محمد محبی، مهدی طارمی، مسعود شجاعی و سردار آزمون بازی را آغاز کرد.

استفاده از دو هافبک دفاعی در قلب خط میانی یعنی امید ابراهیمی و احمد نورالهی نشان از محافظه‌کاری ویلموتس داشت. همین‌طور قرار گرفتن مسعود شجاعی از ابتدا در ترکیب تیم ملی هم به نظر می‌رسید برای بالابردن قدرت حفظ توپ در مرکز زمین بود. ترجیح دادن رامین رضاییان به وریا غفوری بیشتر به دلیل استفاده از سانترهای این بازیکن به نظر می‌رسید. کریم انصاری‌فرد هم درترکیب اولیه ویلموتس جای نگرفت.

آن سوی زمین «سرچکو کاتانچ» سرمربی تیم ملی عراق تقریبا با تمامی ستاره‌‌هایش به زمین فرستاد. هرچند که او هم جانب احتیاط را فراموش نکرده بود. او مهم‌ترین هدف تیم ملی عراق را روی پرس در مرکز زمین تعریف کرد. تیم ملی عراق با ترکیب محمد حمید، ربین سولاقا، احمد ابراهیم، سعد ناطق، علاء مهلاوی، علی عدنان، صفا هادی، امجد عطوان، بشار رسن، همام طارق و مهند علی بازی را آغاز کرد.

عراقی‌ها خیلی زود به گل رسیدند. ارسال بشار رسن از سمت راست روی دروازه ایران ضربه علی عدنان را به دنبال داشت که بیرانوند موفق به دفع توپ شد، اما امید ابراهیمی در دفع توپ برگشتی تعلل کرد تا مهند علی دروازه ایران را باز کند.

از این پس ایران کمی از لاک دفاعی خود بیرون آمد. اما انگار تمامی عزم ملی‌پوش‌ها برای رساندن توپ از زمین خودی تا مرکز خطر عراق، استفاده از توپ‌های بلند بود. جایی که البته عراقی‌ها با استفاده از بازیکنان بلند قامت خود، برتری نسبی مقابل ایران داشتند.

دقیقه ۲۵ بازی، محمد محبی به زیبایی و با حرکتی تکنیکی از بین بشار رسن و علی عدنان عبور کرد و از روی خط عرضی زمین، توپ را به پشت محوطه جریمه فرستاد. مداقعان عراق همگی روی مهار سردار آزمون و مهدی طارمی متمرکز بودند، اما احمد نوراللهی صاحب موقعیت شد و با حرکت در عرض و شوت زمینی محکم گل تساوی ایران را وارد دروازه عراق کرد.

از این پس آن‌چه بیشتر رخ‌نمایی می‌کرد، برخوردهای شدید و خطاهای پیاپی بازیکنان بود.

جو ورزشگاه هم با شعارهای پیاپی هواداران عراقی کاملا به سود میزبانی بود که در خانه‌اش از ایران میزبانی نمی‌کرد.

نیمه دوم، ایران بیش از قبل جانب احتیاط را گرفت. به نظر می‌رسید ایران نه برنامه‌‌ای و نه هدفی برای رسیدن به دروازه حریفش ندارد. در عوض عراقی‌ها از ابتدای نیمه دوم لحظه به لحظه بر شدت حملات خود می‌افزودند. تلاش بازیکنان عراق برای متقاعد کردن داور در گرفتن خطای پنالتی یا ضربات ایستگاهی  اطراف هجده‌قدم مشهود بود.

داور سریلانکایی هرچند که دو صحنه مشکوک درون هجده قدم را به سود عراق، ضربه پنالتی اعلام نکرد، اما در مورد کاپیتان مسعود شجاعی باد کمی سخت‌گیری دو کارت زرد بیرون کشید و او را اخراج کرد.

مسعود شجاعی البته پیش از این هم در مهم‌ترین بازی انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل در تهران با اخراج شدنش مقابل کره جنوبی، کار را برای تیم ملی دشوار کرده بود. اما این بار شاید مارک ویلموتس باید او را زودتر از زمین بیرون می‌کشید. مسعود هم یک کارت زرد داشت و هم به شدت عصبی بازی می‌کرد.

مارک ویلموتس در نیمه دوم محمد نادری و وحید امیری را وارد زمین کرد. یکی را در پست دفاع چپ و دومی را در پست هافبک چپ قرار داد. تعویض‌هایی که بیشتر برای جلوگیری از نفوذ حریف از این ناحیه بود. همچنین در آخرین دقیقه‌های بازی هم کاوه رضایی جای سردار آزمون را گرفت. هرچند که ایران هیچ برنامه‌ای در نیمه دوم برای رسیدن به دروازه عراق نداشت. کاوه رضایی بیشتر برای اتلاف وقت به زمین آمد تا برای تحرک در خط هجومی.

اما عراق دقیقا از همان‌جایی که می‌خواست به گل رسید. یعنی از سمت راست هجومی خود رد شد، کرنر گرفت و روی ضربه کرنر و درست با اشتباه «محمد نادری» تازه‌وارد، بازیکن تعویضی عراقی‌ها یعنی علا عباس دروازه را باز کرد.

ایران با این شکست شانس‌هایش برای رسیدن به مرحله دوم انتخابی جام جهانی به حداقل رسید.