لبخند فاتحانه شکارچیان سنجاب و کبوتر جلوی دوربین

آن­ها با شکارهایشان عکس یادگاری می­گیرند. نه در جایی دور افتاده و بدون نگهبان. در همین تهران خودمان، بیخ گوش سازمان حفاظت محیط زیست. اسلحه­های پی ­اس پی را برمی­دارند و برای تفریح می­زنند به دل چیتگر.  قبل ازآن فراخوان می­دهند. برای شکار عضوگیری می­کنند. آموزش می­دهند و در پست­هایی همدیگر را برای رفتن به شکار دعوت می­کنند.  بعد مناطق امن و بدون نگهبان را شناسایی می­کنند و راه می­افتند. سنجاب، قمری کبوتر هر جانور بخت برگشته­ای که جلوی راهشان سبز شود، شکار می­کنند و جلوی دوربین­هایشان فاتحانه لبخند می­زنند، با جاندارانی که هنوز بدن­شان گرم است، عکس یادگاری می­گیرند و بعد این عکس­ها در پیج شان پست می­شود. هرکدام از نوع اسلحه­شان می­نویسند و شرح می­دهند که چطور جاندار بدبخت را از پای در آورده­اند. پایین پست­ها عده­ای با شکلک­های  لبخند و کامنت­های جای ما خالی .. تشویق­شان می ­کنند. عده­ای محل شکار را می­پرسند و بعضی برای حضور در برنامه­­ی آینده اعلام آمادگی می­کنند. یکی ازآن­ها نوشته: «ما از خروجی اتوبان مخصوص وارد پارک شدیم. چون دارند جاده را تعمیر می­کنند. کسی نیست . جلوتر باید وارد خاکی شوی اما خیلی دنجه و حداقل برای شکار بی دردسر بهترین گزینه­ی غرب تهران است.» آنگار اصلا نمی­دانند، این شکارها چه بلایی سر محیط زیست می­آورد.