آرنولد نیومن٬ نقاشی که عکاس شد

۱۲ اسفند ۱۳۹۲

«آرنولد نیومن» در سوم مارچ ۱۹۱۸ در نیویورک متولد شد. او پیش از این که عاشقانه کار عکاسی را آغاز کند، در دانشگاه «میامی»، طراحی و نقاشی خواند و بعد به عکاسی روی آورد.

اگر دوست دارید با کارهای دیگر این هنرمند آشنا شوید می توانید به وبسایتش مراجعه کنید.

تغییر رشته او به عکاسی و کار در یک استودیو عکاسی در پنسیلوانیا، به دلایل مالی بود. پدر آرنولد نیومن در طول رکود اقتصادی، هنگامی که هتلی را در میامی اداره می‌کرد، بیمار شد و آرنولد به دلیل مشکلات مالی خانواده، دیگر توان پرداخت شهریه دانشگاه را نداشت. بنابراین، به کار عکس‌برداری پرتره در فیلادلفیا پرداخت.

او در سال 1939 به فلوریدا بازگشت و یک استودیو عکاسی را در «وست پالم بیچ» اداره می‌کرد.

بعدها وی استودیو عکاسی نیومن را در ساحل میامی راه‌اندازی و آن را در طول جنگ جهانی دوم اداره کرد. سپس در سال 1946 به نیویورک بازگشت و استودیو آرنولد نیومن را گشود.

نیومن در طول سال‌های اولیه کار خود در نیویورک، برای نشریه «هارپر بازار»(Harper's Bazaar) عکاسی مد انجام داد و نیز عکس‌هایی برای نشریه «لایف»(LIFE) و استودیوهای هنری گرفت و در کنار آن، به عکاسی پرتره افراد مشهور پرداخت .

او یکی از متمایزترین عکاسان پرتره خلاق آمریکایی بود که تاریخ قرن بیستم را با عکس‌هایش ثبت کرد.

عکس‌های پرتره او شامل بسیاری از برجسته‌ترین و با نفوذترین چهره‌های پس از دوران جنگ جهانی دوم هستند. پرتره‌های نیومن، ماهرانه و پیچیده‌اند. اگر چه در نگاه اول به راحتی درک می‌شوند اما وقتی در آن‌ها دقیق شوید، شما را درگیر عریان‌سازی انفجار و اکتشاف شخصیتی خویش می‌کنند.

نیومن با اعتقاد بر این که فضای پیرامون افراد می‌تواند به درک و فهم بیش‌تر شخصیت آن‌ها کمک کند، «پرتره محیطی» را در عکاسی مطرح کرد.

عکس‌های سیاه و سفید نیومن نشانه بودند چون آن چه را که سوژه انجام می‌داد، به نمایش می‌گذاشتند؛ «استراوینسکی» با پیانو، دانشمند برنده جایزه نوبل در آزمایشگاه، دالی در کنار آثارش و یا در استودیو .

نیومن در ماه دسامبر 2003 در مصاحبه‌ای با سایت «دیجیتال ژورنالیست» گفته بود:«من پرتره را به خارج از استودیو برده و وارد زندگی واقعی شدم.»

او در جایی می‌گوید: «به یاد داشته باشید عکاسی تنها یک درصد هوش و 99درصد جابه‌جا کردن تجهیزات است .

وی در طول دوران کاری خود، از افراد مشهوری چون روسای جمهور امریكا، «پیکاسو»، «فرانکو»، «هانری کارتیه برسون»، «مرلین مونرو»، «ایگور اشتراوینسكی» و بسیاری از دیگر هنرمندان، سیاست‌مداران و افراد سرشناس عکس گرفت و پرتره‌های محیطی او در مجله‌هایی چون «نیوزویک»، «تایم»، «اسکور»(SQUARE) و «فورچن لایف»(FOURCHON LIFE) به چاپ رسیدند.

نیومن همیشه مستقل کار می‌کرد و از عکاسی انتزاعی نیز به اندازه پرتره لذت می‌برد. او حس فوق‌العاده‌ای از طنز و شوخ‌طبعی داشت که از عمق شخصیت و تجربه‌هایش نشات می‌گرفت. وی تاثیر و نفوذ زیادی بر هنر و کارعکاسی، به ویژه در ژانر پرتره گذاشت.