شایا گلدوست
۱۱ اکتبر، «روز جهانی آشکارسازی» برای جامعه رنگین‌کمانی نام‌گذاری شده است. اعضای این جامعه و حامیان آن‌ها از سال ۱۹۸۸ تاکنون هر ساله این روز را جشن می‌گیرند و در این روز برای بالا بردن سطح اطلاعات و آگاهی در جوامع مختلف تلاش می‌کنند.
«آریا یکتا»، یکی از اعضای «شش‌رنگ»، شبکه لزبین‌ها و ترنس‌جندرهای ایرانی در یادداشتی به مناسبت این روز، به ابعاد مختلف این موضوع پرداخته است که بخش‌هایی از آن را می‌خوانیم.
از نظر او، آشکارسازی موفق، اولین قدم در راه جلوگیری از تجربه تبعیض، تجاوز و خشونت است: «آشکارسازی، ترس از فهمیدن بدون آمادگی قبلی، استرس و اضطراب زندگی دوگانه را در فرد کاهش می‌دهد. تا قبل از آشکارسازی، فرد مجبور است خود واقعی خویش را با دروغ و مخفی‌کاری درباره هویتش، پنهان کند و نمی‌تواند به سادگی آن‌چه که هست و آن‌چه که برایش مهم است را با دیگران به اشتراک بگذارد. تنها بعد از آشکارسازی است که فرد می‌تواند به باور مثبتی از خود برسد و با تکیه بر این باور، روی اهداف زندگی خویش تمرکز کند.»
البته آگاهی از پیامدهای ممکن، به تصمیم‌گیری درباره بهترین زمان و آماده شدن در برابر واکنش‌های احتمالی کمک می‌کند. آشکارسازی می‌بایست به تصمیم خود فرد و این که چه زمانی و برای چه کسی رخ دهد، انجام شود: «از جمله پیامدهای مثبت آشکارسازی، توانایی زندگی صادقانه، کسب اعتماد به نفس با صادق بودن درباره خود، تعامل خالصانه‌‌تر با دوستان و خانواده، تسکین اضطراب ناشی از پنهان کردن هویت خود، برقراری ارتباط با سایر افرادی که در شرایط مشابه هستند، پیدا کردن جامعه‌ای با مسایل و دردهای مشترک و کمک به روشن‌سازی افسانه‌ها و کلیشه‌های جنسیتی با صحبت درباره تجربه خود و آموزش دیگران است.»
در این یادداشت، به این موضوع اشاره شده است که در شرایط کووید-۱۹، گروه‌های به حاشیه رانده شده جامعه، از جمله جامعه «ال‌جی‌بی‌تی‌کیو+»، بیش از پیش از این بیماری همه‌گیر متأثر شده‌اند. در شرایطی که تبعیض بر اساس گرایش جنسی و در ایران، قانونی است و هیچ‌گونه حمایت قانونی برای افرادی که لزبین، گی یا دوجنس‌گرا و... هستند، وجود ندارد، این افراد می‌توانند از محل کار خود اخراج شوند، از حق داشتن سرپناه و مسکن محروم باشند یا حتی نتوانند از مزایای بیمه استفاده کنند.
شش‌رنگ در گزارشی با عنوان «زخم‌های پنهان»، درباره خشونت علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در ایران و از آزار جنسی و تجاوزی که اعضای این جامعه تجربه می‌کنند، آماری ارایه داده است.
این گزارش بیان می‌دارد که بیش از ۱۵ درصد آن‌ها در مدرسه یا دانشگاه مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند، بیش از ۳۰ درصد قربانی خشونت جنسی از سوی هم‌سالان خود شده و بیش از ۴۲ درصد در فضاهای عمومی هدف آزار جنسی قرار گرفته‌اند.
گزارش یاد شده هم‌چنین طیف وسیعی از خشونت‌هایی را که اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در محیط‌های کاری و فضاهای اجتماعی هم‌چون ورزشگاه‌ها و جمع‌های دوستان و همکاران تجربه کرده‌اند، ترسیم می‌کند.
در گزارش دیگری از شش‌رنگ با عنوان «ویروس تبعیض‌گر»، به «آشکارسازی اجباری» افراد برای خانواده‌ها در شرایط کرونا اشاره و روایت‌هایی از افراد در این باره نوشته شده است که در بسیاری از مواقع می‌تواند تبعات ناخوشایند و حتی خطرناکی برای فرد به همراه داشته باشد.
از جمله روایت‌هایی که گفته شده، روایت «جاوید»، مرد هم‌جنس‌گرایی است که آشکارسازی اجباری، شرایط را برای او دشوار کرده و او را در معرض خشونت قرار داده است: «رفتار خونواده با من خیلی بد بود؛ در حدی که برام چاقو کشیدن و پیرسینگ رو از گوشم کشیدن. گوشم و دماغم پر خون شدن. من رو ساعت یک نصف شب از خونه بیرون کردن. الان هم در تهران آواره‌ام. یه خونه به مدت دو شب اجاره کردم. هیچ کاری ندارم. هیچ پشتوانه‌ای ندارم. پارتنرم تا متوجه شد که وضعیت این طوری شده و مجبورم گردن اون بیفتم، من رو ترک کرد. واقعا از لحاظ روحی نامیزون هستم. مشاورهایی که باهاشون صحبت کردم، به من گفته بودن که ترنس هستم ولی از لحاظ ظاهر، اصلا نمی‌تونم خودم رو ترنس بدونم، فقط حس‌های دخترونه دارم. الانم تک و تنها افتادم یه گوشه...؛ نه کار، نه پول و نمی‌دونم چه‌کار کنم.»
علاوه بر نکات مثبتی که آشکارسازی برای فرد به همراه دارد و می‌تواند در ادامه مسیر دشوار پیش رو مفید فایده باشد، آشکارسازی بدون در نظر گرفتن همه جوانب، در زمان و مکان نامناسب و برای شخص اشتباه، پیامدهای منفی و گاه جبران‌ناپذیری به همراه دارد.
«آریا یکتا» در ادامه این یادداشت به برخی از آن‌ها اشاره می‌کند: «از پیامدهای منفی آشکارسازی می‌توان به عدم درک و قبول تمام افراد، شوکه یا گیج شدن اعضای خانواده، دوستان و همکاران یا حتی اعمال خشونت فیزیکی و روانی، تغییر بعضی از روابط برای همیشه، تجربه تعرض یا تبعیض و یا از دست دادن سرپناه یا حمایت مالی والدین اشاره کرد.»
اگر به آشکارسازی فکر می‌کنید، توصیه می‌شود قبل از آن، موارد زیر را حتما مد نظر قرار دهید:
- کسی را انتخاب کنید که می‌تواند نقش حمایت‌گر را برای شما دارا باشد و اول نزد او آشکارسازی کنید.
- درباره آن‌چه می‌خواهید بگویید، فکر کنید و زمان و مکان آشکارسازی را با دقت و بر اساس آن‌چه امن‌ترین است، انتخاب کنید.
- برای واکنش منفی از سمت بعضی افراد آماده باشید. افراد ممکن است زمان بیشتری نیاز داشته باشند تا خود را با آن‌چه از شما شنیده‌اند، تطبیق دهند.
- مکانی را در نظر داشته باشید تا اگر با خشونت فیزیکی روبه‌رو شدید، بتوانید به آن پناه ببرید و امنیت خود را تامین کنید.
- اگر واکنشی که منتظرش بودید دریافت نکردید، امید خود را از دست ندهید. در هیچ شرایطی، واکنش منفی دیگران از ارزش وجودی شما کم نمی‌کند.
- اگر پیش از این برای افراد دیگری آشکارسازی کرده‌اید، به آن‌ها درباره تصمیم خود بگویید و بعد از آشکارسازی، با آن‌ها درباره آن‌چه اتفاق افتاد، صحبت کنید تا بتوانید با تجربه آن‌چه گذشت، راحت‌تر روبه‌رو شوید.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر