شایا گلدوست
من، «شایا گلدوست»، زن ترنس و کنش‌گر جامعه رنگینکمانی، هر هفته دوشنبه در اینستاگرام «ایران‌وایر» با یکی از کنش‌گران و اعضای جامعه رنگینکمانی درباره مسائل و مشکلات مربوط به این قشر گفت‌وگو می‌کنم.
در این برنامه به همراه «امیر ذوالقدری»، فعال برابری جنسی و جنسیتی، به گفت‌وگو درباره تهدیدات و حملاتی پرداختیم که از سوی نیروهای امنیتی علیه اعضای جامعه رنگینکمانی صورت می‌گیرد. او خود به‌شخصه مدت‌ها است که با چنین خشونت‌ها و تهدید‌هایی مواجه بوده و در سال‌های اخیر شدت این حملات برای او تجربه‌های تلخی به همراه داشته است. در این برنامه به بحث پیرامون دلایل این حملات سازمان یافته و روش‌های مقابله با آن‌ها می‌پردازیم.
***
در سال‌های اخیر حساسیت عوامل حکومتی روی اعضای جامعه رنگینکمانی و فعالان این حوزه بسیار افزایش یافته است. خبر‌هایی از داخل ایران شنیده می‌شود که برخی از فعالانی که در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به فعالیت در حوزه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی می‌پردازند، توسط نیروهای امنیتی دستگیر و یا تهدید شده‌اند. این حساسیت‌ها از زمانی بیشتر شدت گرفته است که حکومت احساس می‌کند که جامعه رنگینکمانی، چه در داخل کشور و چه از خارج از مرزها، برای به دست آوردن حقوق انسانی خود تلاش کرده و جامعه جهانی نیز در برخی از گزارش‌های خود در مجامع بین‌المللی ایران را به نقض حقوق اقلیت‌های جنسی و جنسیتی محکوم می‌کند. اخیرا در راه‌پیمایی‌های حکومتی نیز شاهد به آتش کشیدن و یا لگدمال کردن پرچم رنگین‌کمانی‌ها بوده‌ایم. این حساسیت‌ها تا جایی بالا رفته است که حکومت به اِلِمان‌ها و نشانه‌هایی که مربوط به جامعه رنگینکمانی است، نیز واکنش نشان می‌دهد و آن‌ها را از سطح شهر و مکان‌های عمومی جمع‌آوری می‌کند. برخی از این اتفاقات سلامت روانی و جسمی فعالان این حوزه را چه در داخل و چه خارج از کشور به خطر انداخته است، اما نکته حائز اهمیت این است که اعضای این جامعه همچنان برای به دست آوردن حقوق انسانی پایمال شده خود تلاش می‌کنند.
فعالیت در حوزه رنگینکمانی با توجه به حساسیتی که حکومت بر روی این قشر دارد و این مسئله از نادیده گرفتن این افراد تا بیمار‌پنداری و مجرم شناختن آن‌ها گسترده است، بدون حاشیه و تاوان نخواهد بود. تجربه تو به عنوان یکی از فعالان این حوزه در سال‌هایی که به صورت عمومی فعالیت می‌کنی، چگونه بوده است؟
- من از سال ۲۰۱۴ فعالیتم را در حوزه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو شروع کردم و بعد در ترکیه به این فعالیت ادامه داده و در حال حاضر که در کانادا هستم، همچنان به این فعالیت‌ها ادامه می‌دهم. فعالیتم در ایران به این دلیل شروع شد که در ایران عاشق یک فرد روحانی شده بودم؛ ولی این عشق از من دریغ شد. با خانواده مشکلات زیادی داشتم، حتی خانواده‌ام برای به اصطلاح درمان من متوسل به شوک‌تراپی شده بودند. به دلیل همه تجربیات تلخی که به‌واسطه هویت جنسیتی و گرایش جنسی‌ام داشتم، متوجه شدم که تمامی این رفتارها از سیاست‌های اشتباهی از سوی عوامل حکومت و قدرت منشا می‌گیرد. به این دلیل که آن‌ها سعی می‌کنند افرادی مثل ما را از جامعه حذف کنند. فردی مانند من که مانند حکومت بودجه و ابزار رسانه نداشتم، تصمیم گرفتم که برای به دست آوردن حقوق خود با افراد وارد بحث و گفت‌وگو شوم. حتی به قم می‌رفتم و با روحانیون درباره حقوق زنان و حقوق افراد ال‌جی‌بی‌تی صحبت می‌کردم. همیشه این‌طور نبود که افراد بنشینند و به حرف‌های من گوش دهند. به واسطه این فعالیت‌ها خشونت‌ها، تهدید‌ها و حتی تجاوز را در ایران تجربه کرده‌ام.
در خارج از ایران تنها راه ارتباط با مردم شبکه‌های اجتماعی بود. با شروع فعالیت‌هایم رسانه‌های وابسته به سپاه مانند «فارس» من را با عنوان «مفعول» و جاسوس کشورهای بیگانه معرفی می‌کردند، در صورتی که من تجربه زیسته خودم را و تجربیات تلخم از زندگی را بازگو می‌کردم، اما تهدیدات و حملاتی که اخیرا با آن‌ها مواجه شده‌ام، در تلگرام شخصی من اتفاق افتاده است و تفاوتی که با تهدیدات و حملات گذشته دارد، این است که این اتفاقات در محیط شخصی تلگرام من بوده است. این تهدیدات از تمسخر، فحاشی، تا تهدید به قتل است.
تفاوت حمله‌هایی که معمولا سازمان‌دهی شده بوده و از سوی نیروهای امنیتی وابسته به حکومت اتفاق می‌افتد در گذشته و امروز چگونه است؟
- در گذشته در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی افراد زیادی وجود داشتند که خود را از اعضای جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو و یا حامیان این جامعه معرفی می‌کردند و به این صورت به بچه‌ها نزدیک شده، آن‌ها را شناسایی می‌کردند و یا قرار ملاقات می‌گذاشتند. هنوز هم این اتفاق در شبکه‌های اجتماعی مختلف و در گروه‌های تلگرامی می‌افتد، اما با فعال‌تر شدن اعضای جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو و مبارزات بیشتر آن‌ها و تلاش برای شناساندن خود و دفاع در برابر حق خود، این روش‌ها تا حدودی تغییر کرده است. در بسیاری از تالارهای گفت‌وگو و گروه‌هایی که با موضوعات مختلف فعالیت می‌کنند، برخی از افراد با برانگیختن خشم افراد آن‌ها را به چالش کشیده و شناسایی می‌کنند. با دست گذاشتن روی حساسیت اعضای جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو در بحث‌هایی که تشکیل می‌دهند و با اعتراض آن‌ها بسیاری از آن‌ها مخصوصا کسانی که در ایران هستند را شناسایی کرده و علیه آن‌ها اقدامات امنیتی انجام می‌دهند، چون بسیاری از افراد پروفایل‌هایی با عکس شخصی دارند و یا در برنامه‌هایی مانند تلگرام گزینه‌ای که شماره تلفن آن‌ها را مخفی کند، فعال نشده است و این‌گونه به دام نیروهای امنیتی می‌افتند.
با وجود همه خطرات امنیتی که برای فعالان و اعضای جامعه رنگینکمانی وجود دارد، بهترین روش‌های حفظ امنیت شخصی و یا جمعی چه می‌تواند باشد؟
- کار مهمی که همه ما قبل از فعالیت در این حوزه می‌بایست انجام دهیم این است که با خودمان صادق باشیم. آگاه باشیم که فعالیت‌هایمان چه خطراتی دارد و با علم بر این موضوع تصمیم به فعالیت بگیریم. باید بدانیم که در ایران سیستم امنیتی نه به تمام مسائل شخصی و زندگی افراد دسترسی دارد و نه اینکه بسیار ناکارآمد است. بسیاری از افراد در ایران بدون آشکار شدن هویت خود فعالیت می‌کنند که بسیار ارزشمند است؛ اما این افراد باید دقت کافی داشته باشند که از زوایای شخصی و خصوصی زندگی خود تصاویر و اطلاعاتی را منتشر نکنند. اطلاعاتی نظیر شهری که زندگی می‌کنند، مکان‌هایی که رفت‌‌وآمد می‌کنند، دوستان و اطرافیان و حتی فایل‌های صوتی. به امنیت شبکه‌های اجتماعی که از آن‌ها استفاده می‌کنند، آگاهی کافی داشته باشند و بتوانند امنیت خود را در فضای مجازی تامین کرده و از سویی به حقوق خود نیز آگاه باشند تا تاثیر منفی آسیب‌های احتمالی را به حداقل برسانند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر