آزار و سرکوب شهروندان بهایی که از دو سال پیش شدت یافته، در اردیبهشت همچنان ادامه داشته است و نقض سیستماتیک حقوق شهروندی در جنبه‌های مختلف زندگی آن‌ها دیده می‌شود. حق دفن و احترام به اموات و حق فعالیت و رشد در زمینه‌های هنری و ورزشی، از جمله حقوق شهروندی هستند که در اردیبهشت ۱۴۰۳ از بهاییان ساکن ایران سلب شده‌اند.
***
ممانعت از کنسرت یک هنرمند بهایی
تبعیض‌های وارد شده بر شهروندان بهایی منحصر به کار و تحصیل نیست بلکه این محرومیت شامل طیف وسیع‌تری از حقوق شهروندی نظیر فعالیت‌های هنری و ورزشی هم می‌شود.
جمهوری اسلامی در ۴۵ سال گذشته با اِعمال محدودیت برای پیروان آیین بهایی، هرگونه امکان رشد و پیشرفت در زمینه‌های مختلف ورزشی و هنری را از آن‌ها سلب کرده است. در طی این سال‌ها، اگر فردی بهایی احیانا توانسته از محدودیت‌ها عبور کند و به فعالیت خود ادامه دهد، به محض شناسایی، بازداشت یا محروم از ادامه فعالیت شده است.
«شهرزاد نظیفی» قهرمان موتورکراس زنان، «هوشیدر زارعی» قهرمان و مربی جودو استان فارس و «همایون خانلری» هنرمند تئاتر از جمله آخرین این موارد هستند که با بازداشت و محرومیت روبه‌رو شده‌اند.
این رفتار سرکوب‌گرانه جمهوری اسلامی مطابق با دستورالعمل «شورای عالی انقلاب فرهنگی» برای مقابله با بهاییان است که به امضای «علی خامنه‌ای» هم رسیده است. در بند سوم بخش «جایگاه کلی بهاییان» نوشته شده است: «برخورد نظام با آنان باید طوری باشد که راه ترقی و توسعه آنان مسدود شود.»
در ماه اردیبهشت، در جریان یک کنسرت موسیقی در گرگان، یک جوان بهایی صاحب‌نام در زمینه موسیقی کوبه‌ای به دلیل باورهای دینی، با تبعیض دینی آشکار مواجه شد.
این نوازنده بهایی قرار بود در کنار دیگر نوازندگان مطرح گرگان، به اجرای برنامه بپردازد. علی‌رغم دریافت مجوزهای ضروری از مقامات محلی توسط برگزارکنندگان کنسرت، این نوازنده به‌طور ناگهانی تنها یک ساعت پیش از کنسرت از اجرای برنامه منع شد. مقامات دلیل محرومیت این جوان را باورهای مذهبی عنوان کردند که موجب حیرت او و دیگر اعضای گروه شد. با وجود تلاش گروه برای حل مساله، به این نوازنده اجازه اجرای برنامه داده نشد.
«کامیار حبیبی»، آهنگ‌ساز و مدرس موسیقی نیز از جمله شهروندان زندانی بهایی است. او ۱۴مرداد ۱۴۰۲ برای گذراندن حکم پنج سال حبس، خود را به زندان معرفی کرد و در حال حاضر بیش از ۹ ماه را در ندامتگاه مرکزی کرج سپری کرده است.
حبیبی به اتهام تدریس موسیقی به کودکان در مهدکودک‌ها و کلاس‌ها دستگیر شد. تدریس موسیقی توسط او، مصداق «تبلیغ علیه نظام» عنوان شده است.
«انجمن موسیقی ایران» در پاییز۱۴۰۱، هم‌زمان با خیزش «زن، زندگی، آزادی»، اسامی هنرمندان بازداشت شده را فارغ از هر عقیده و مرامی اعلام کرد و نوشت از این هنرمندان حمایت کرده و پی‌گیر وضعیت‌شان است.
در آن زمان، نام «کامیار حبیبی» که تحت بازداشت موقت بود، در بین اسامی قرار داشت اما پس از اعلام حکم و آغاز محکومیت، هیچ پی‌گیری یا حمایتی از طرف انجمن موسیقی و سایر هنرمندان انجام نشد. نام او از طرف انجمن موسیقی ایران حذف شد.
مخدوش کردن سنگ قبرها
بیش از یک سال است که سازمان بهشت زهرا تهران با مانع تراشی برای بهاییان، از دفن اموات آن‌ها در آرامستان بهاییان تهران ممانعت کرده است. ماموران بهشت زهرا بدون اطلاع خانواده‌ها و انجام مراسم مذهبی، پیکرهای بهاییان را در محل قبرهای دسته‌جمعی گورستان «خاوران» دفن کرده‌اند.
در اواخر اسفند گذشته، بیش از ۳۰ قبر که محل دفن ۵۵ تن از متوفیان بهایی بود، توسط ماموران دولتی صاف شد و اکثر سنگ قبرها و نشانه‌های روی قبور دور ریخته شدند. در بسیاری از این قبورِ صاف شده، بیش از دو نفر دفن شده بودند.
بنا به گزارش‌های رسیده، در ماه اردیبهشت ماموران از ورود تعدادی از بهاییان بر سر مزار درگذشتگان خود جلوگیری کرده‌اند. یکی از موارد، ممانعت از ورود رفعت «گلشن»، همسر متوفی «صمد ایزدی» بود که ماموران با بستن در آرامگاه، از ورود این زن سالخورده بهایی نشسته بر ویلچر برای رفتن بر سر خاک همسرش و گذاشتن گل بر روی قبر او جلوگیری کردند.
در خبری دیگر، وقتی روز شنبه ۱۵ اردیبهشت چند تن از بهاییان سمنان برای دفن یکی از نزدیکان خود به گورستان بهاییان این شهر می‌روند، مشاهده می‌کنند بر روی تمامی قبور، الفاظ بسیار رکیک و زننده‌ای درباره فرد متوفی نوشته شده است. هم‌چنین دیوار غسال‌خانه را با کلمات اهانت‌آمیز به اعتقادات بهاییان پر کرده بودند.
در سالهای ابتدایی تاسیس جمهوری اسلامی، کلیه گورستان‌های بهاییان در سراسر ایران مصادره و قبرها تخریب و صاف شدند. در آن زمان، بهاییان محلی برای دفن اموات خود نداشتند و اجساد مدت‌ها در سردخانه‌ها می‌ماندند. سرانجام دولت زمین‌های دور افتاده و صعب‌العبوری را برای دفن اموات در هر شهری به بهاییان داد.
هرچند در چهار دهه گذشته بهاییان اموات خود را در این مکان‌ها دفن کرده ولی همواره با مشکلاتی مواجه بوده‌اند. در دو سال گذشته، این مشکلات افزایش پیدا کرده و در بعضی استان‌ها مانند تهران و مازندران، با ممانعت از دفن اموات‌شان روبه‌رو شده‌اند.
سرکوب و آزار زنان بهایی
زنان بهایی در اردیبهشت ۱۴۰۳، مانند ماه‌های گذشته، با بیشترین حملات سرکوب‌گرانه از سوی حکومت روبه‌رو بوده‌اند. در این مدت دست‌کم ۳۷ زن بهایی به خاطر اعتقادات مذهبی خود هدف آزار و فشارهای حکومتی قرار داشته‌اند. «نسیم ثابتی» جهت گذراندن حکم سه سال و هشت ماه حبس، به زندان «وکیل‌آباد» مشهد منتقل شد، ۱۵ زن بهایی در اصفهان و چهار زن بهایی در شیراز در مجموع به بیش از ۹۰ سال زندان محکوم شدند و جلسه آخرین دفاعیات ۱۰ زن بهایی دیگر در اصفهان برگزار شد. البته دیوان‌عالی کشور با اعاده دادرسی پنج زن بهایی ساکن مشهد موافقت کرد اما دادگاهِ مجددِ دو تن از آن‌ها در اردیبهشت برگزار و بقیه به خرداد موکول شد.
جلسه دادگاه پنج شهروند بهایی در کرمان هم در ماه اردیبهشت برگزار شد. دو تن از متهمان پرونده، از زنان جامعه بهایی کرمان بودند.
بیشتر این شهروندان طبق ماده ۵۰۰ مکرر، به اتهام «فعالیت آموزشی و یا تبلیغی انحرافی مغایر و یا مخل به شرع مقدس اسلام» محاکمه یا زندانی شده‌اند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر