«مسعود سلطانی‌فر»، وزیر ورزش و جوانان و «رضا صالحی‌امیری»، رییس کمیته ملی المپیک ایران در جریان سفری به شهر لوزان در سوییس، با «توماس باخ»، رییس کمیته بین‌المللی المپیک(IOC) دیدار کردند. اما این دیدار بازتابی در رسانه‌های داخل کشور نداشت. دلیل آن نه احتمالا، که قطعا دلایل این ملاقات است.
روابط عمومی کمیته ملی المپیک ایران پیش از سفر دو مقام بالا رتبه ایران به لوزان، از این سفر با عنوان «سفر مهم کاری» نام برده بود. تا روز بیست و دوم دی‌ماه هیچ خبری در مورد چرایی این سفر مخابره نشد. اما در سومین روز حضور هیات عالی ورزش ایران در سوییس، خبر مذاکره با بالاترین مقام ورزش جهان انتشار یافت.
توماس باخ در راس کمیته بین‌المللی المپیک، قدرتمندترین چهره مدیریتی ورزش جهان است. براساس منشور و چارت مدیریتی ورزش جهان، تمام فدراسیون‌های بین‌المللی و انجمن‌های ورزشی کشورها باید مجوز و پروانه فعالیت خود را از کمیته بین‌المللی المپیک دریافت کنند و تمامی فعالیت‌های آن‌ها باید زیر نظر و براساس قوانین و مقررات این کمیته بین‌المللی انجام شود.
چارت کلی کمیته بین‌المللی المپیک، این مجموعه را تبدیل به قدرتمندترین نهاد ورزشی جهان کرده است. به صورتی که می‌تواند به هر دلیل قانونی مندرج در اساس‌نامه خود، یک فدراسیون بین‌المللی، یک کنفدراسیون قاره‌ای (در هر رشته ورزشی)، یک فدراسیون داخلی یا حتی کلیت ورزش یک کشور را به حالت تعلیق درآورد.
ورزش کویت یکی از همین نمونه‌ها است. تابستان سال ۱۳۹۴، فدراسیون جهانی فوتبال به دلیل آن‌چه «دخالت سیاست در امور داخلی فوتبال این کشور» خوانده بود، فدراسیون فوتبال کویت را به حالت تعلیق درآورد. چهارم آبان همان سال، کمیته بین‌المللی المپیک اعلام کرد که ورزش کویت به دلیل دخالت‌های بیش از حد دولتی در امور کمیته المپیک این کشور، تا اطلاع ثانوی ممنوع‌الفعالیت خواهد بود.
مدیران کمیته بین‌المللی المپیک ادعا کرده بودند بر اساس مشاهده‌ها و اسناد مستند، دولت کویت استقلال عمل را از کمیته ملی المپیک کشورش گرفته و باعث شده است این کمیته هیچ پیروی از دادگاه عالی ورزش و آژانس ضد دوپینگ نداشته باشد.
آذر ۱۳۹۸ نیز آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ (وادا) با کسب رای قطعی از سوی کمیته بین‌المللی المپیک، رای به محرومیت چهارساله روسیه از حضور در تمامی رقابت‌های بین‌المللی ورزشی داد. به این ترتیب، پرچم روسیه به صورت خود به خود از رقابت‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو حذف شد.
این تنها قدرت‌نمایی‌های کمیته بین‌المللی المپیک نیست. پیش از این، در سال ۲۰۱۱ و با ورود پلیس فدرال امریکا (FBI) به پرونده فساد در فدراسیون جهانی فوتبال، کمیته بین‌المللی المپیک اعلام کرد در صورتی که پرونده تحقیقات در مورد فساد احتمالی در فیفا به هر دلیلی متوقف شود، به صورت مستقل با بازرس‌های خود به امور مالی فدراسیون جهانی فوتبال ورود خواهد کرد.
کمیته بین‌المللی المپیک را می‌توان به‌سان کهنه مردی صبور، عاقله مرد، سپیدمو، باوقار و متین یافت. کم حرف، خردمند، راهنمای جمع اما با خشمی مهارنشدنی. این آخری، دقیقا نقطه عطف هیجان مدیریتی ورزش جهان است. رای‌هایش قابل بازگشت نیستند و شاید برای همین، کمتر دست به قلم می‌برد.
رفتارش هم برخاسته از همان وقار است. «مصطفی هاشمی‌طبا»، رییس وقت سازمان تربیت بدنی، نخستین و تاکنون آخرین مدیر ایرانی بود که پس از انقلاب موفق شد در سال ۲۰۰۰ به عضویت هیات رییسه کمیته بین‌المللی المپیک درآید. او در کتاب ۱۲۸ صفحه‌ای «داستان یک صعود»، از ملاقات‌های خود با «خوان آنتونیو سامارانش» به عنوان بزرگ‌ترین دست‌آورد ورزش ایران پس از آغاز جمهوری اسلامی نام برده است.
حالا اما رییس کمیته بین‌المللی المپیک از بالاترین مقام‌های ورزش ایران برای دیدار دعوت کرده است و مدیرانی که پیش‌تر حتی از رسانه‌ای کردن خبر ملاقات خود با دبیرکل ژیمناستیک کنفدراسیون آسیا هم نمی‌گذشتند، این خبر را در سایه قرار داده‌اند.
دلیل آن شاید به دعوت ناگهانی توماس باخ برمی‌گردد. در گزارشی که از ملاقات او با مسعود سلطانی‌فر و رضا صالحی امیری در سایت رسمی کمیته ملی المپیک منتشر شده، آمده است: «توماس باخ با تاکید بر رعایت منشور المپیک از سوی هر دو نهاد ورزش ایران، یعنی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک مدعی شد که پیاده‌سازی اهداف و روح ورزش و المپیک باعث پیوندی مستحکم و ناگسستنی بین ملت‌ها می‌گردد و با همین هدف، درخواست دارم تلام تلاش‌تان را برای رعایت منشور المپیک در ایران به کار ببندید.»
واژه‌ها، کلید حل ماجرا هستند؛ «رعایت منشور المپیک»، «پیاده‌سازی اهداف و روح ورزش»، «پیوند مستحکم و ناگسستنی ملت‌ها» و «درخواست برای تلاش ایران».
تمام این واژه را اگر کنار یک اتفاق قرار دهیم، پازل به سمت تکامل می‌رود. دو روز پس از این ملاقات، سایت «مشرق‌نیوز» نوشت: «رهام صبا، اسکی باز ایرانی در اقدامی که رد پای توماس باخ، رییس کمیته بین‌المللی المپیک هم در آن دیده می‌شود، با ورزشکاران اسراییلی و امریکایی عکس یادگاری گرفت.»
در این تصویر، سه ورزشکار ایرانی، اسراییلی و امریکایی کنار توماس باخ دیده می‌شوند. توییتر رسمی کمیته بین‌المللی المپیک هم این عکس را به اشتراک گذاشت.
اما یک روز بعد، پازل کامل شد. توماس باخ به صورت رسمی اعلام کرد: «ایران متعهد شد که هرگونه نقض منشور المپیک را متوقف کند.»
در مقدمه این گزارش آمده که توماس باخ اعلام کرده است ورزش ایران را به حالت تعلیق در نمی‌آورد، چون این کشور نامه‌ای را امضا کرده است که هرگونه سیاست تبعیض‌آمیز خود علیه ورزشکاران اسراییلی را متوقف کند.
بنابراین گزارش، رییس کمیته بین‌المللی المپیک هم‌چنین تاکید کرده بود که این نامه را دو مقام عالی‌رتبه ورزش ایران، یعنی مسعود سلطانی‌فر و رضا صالحی‌امیری امضا کرده‌اند.
در این گزارش تاکید شده است حاکمیت ایران هم‌چنان دستور می‌دهد که ورزشکاران ایرانی نباید با اسراییلی‌ها مواجه شوند اما ورزش ایران با این امضا در آخرین لحظه، از تعلیق فرار کرده است.
توماس باخ به خبرنگاران گفته بود سیاست جدید و بی‌طرف ورزش ایران در امور سیاسی را می‌ستاید اما برای اطمینان پیدا کردن از نتیجه کار، به زمان، بررسی و مشاهدات بیشتر و دقیق‌تر نیاز دارد.
رییس کمیته بین‌المللی المپیک هم‌چنین روز پنج‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۸ نیز در حاشیه رقابت‌های المپیک جوانان تاکید کرد که ورزش ایران را به صورت دقیق زیر نظر دارد.
این نخستین بار نیست که کمیته بین‌المللی المپیک به مساله ایران ورود می‌کند. اما پیش از این، ورود این کمیته به صورت غیرمحسوس و البته غیرمستقیم بود.
«رسول خادم»، رییس پیشین فدراسیون کشتی ایران فروردین ۱۳۹۷ در نامه‌ای که به شورای عالی امنیت ملی کشور نوشت، مدعی شد که نه تنها اتحادیه جهانی کشتی که کمیته بین‌المللی المپیک به عدم رقابت ورزشکاران (نه فقط کشتی‌گیران) ایرانی و اسراییلی حساس شده است.
اما مهرماه همان سال، آیت‌الله «علی خامنه‌ای»، رهبر جمهوری اسلامی طی یک سخنرانی، آب پاکی را روی دست ورزش ایران ریخت. او گفت: «جمهوری اسلامی ایران در مسابقات ورزشی با نمایندگان رژیم غاصب شرکت نخواهد کرد و معتقدیم خود این کار که سال گذشته علیرضا کریمی نمونه‌ای از آن را انجام داد، یک قهرمانی واقعی است.»
اشاره رهبر جمهوری اسلامی به «علیرضا کریمی»، مربوط به شکست تعمدانه این کشتی‌گیر در رقابت‌های جهانی زیر ۲۳ سال لهستان در سال ۱۳۹۶ بود. فیلمی که از رقابت او مقابل حریف روسیه‌ای منتشر شد، نشان می‌داد مربیانش با فریاد از او می‌خواستند که ببازد. دلیل آن، عدم رویارویی با حریف اسراییلی در مرحله بعد بود.
اما طی ماه‌های اخیر، «علیرضا فیروزجا»، نابغه شطرنج ایران به دلیل ممنوعیت سفر تیم ملی شطرنج به رقابت‌های جهانی روسیه، از ترس مواجه نشدن با شطرنج‌بازهای اسراییلی، به کشور فرانسه پناهنده شد.
پیش از او هم «سعید مولایی»، نفر اول رنکینگ فدراسیون جهانی جودو به آلمان پناهنده شده بود. او گفته بود از سوی مقامات ایران تهدید شده است که نه تنها نباید با ورزشکار اسراییلی مبارزه کند که حتی حق صحبت در مورد این ممنوعیت را هم ندارد. او حالا زیر پرچم مغولستان مبارزه می‌کند.
ورود کمیته بین‌المللی المپیک به این ماجرا، یعنی پایان فرار ایران از رقابت با اسراییل. ورزش ایران دو راه قطعی بیشتر ندارد؛ یا با ورزشکاران اسراییلی مبارزه کند یا برای همیشه قید ورزش حرفه‌ای را بزند.
در صورتی که کمیته بین‌المللی المپیک حکم به تعلیق ورزش ایران بدهد، ایران قادر به برگزاری هیچ رویداد ورزشی در هیچ رده‌ای نخواهد بود. تمام تیم‌های ورزشی و ورزشکاران ایرانی هم از حضور در رقابت‌های بین‌المللی و رسمی منع می‌شوند. مسابقات داخلی لیگ‌های ورزشی ایران نیز نباید از این پس به صورت رسمی برگزار شوند.
آیا ایران قادر به ساختن یک دروغ جدید خواهد بود؟
راه حل‌های پیشین در مورد مصدومیت‌های ساختگی هم به نظر می‌رسد که برای کمیته بین‌المللی المپیک نخ‌نما شده است. حالا امضای این تعهدنامه، ورزش ایران را مقابل سیاست کلی رهبر جمهوری اسلامی قرار می‌دهد؛ مبارزه با حریف اسراییلی یا تعلیق کامل ورزش ایران؟
لینک‌های مرتبط
ورزشکارانی که به خاک دیگری پناه بردند؛ رخت خاکستری کوچ
مولایی تابعیت مغولستان را پذیرفت؛ خروج از زیر پرچم تیم پناهنده‌ها
سایه مستدام غول تعلیق بر سر ورزش ایران؛ کدام استقلال؟
جودو ایران تعلیق شد؛ تمامیت ورزش ایران در خطر است
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر