دام فدراسیون جودو و جمهوری اسلامی برای ورزشکاران پناهنده

روابط عمومی فدراسیون تعلیق شده جودو ایران از بازگشت «آٰرش آقایی»، ستاره سابق تیم ملی جودو به کشور خبر داده است.
آرش آقایی دو سال قبل به تیم ملی آذربایجان پیوست و حالا برخی رسانه‌ها با تیتر «بازگشت ستاره پناهنده» به ایران، به استقبال او رفته‌اند. 
آیا آرش آقایی به عنوان یک پناهنده به آذربایجان رفت و حالا بازگشت او را می‌توان در قاب «امنیت پناهندگان» برای بازگشت به ایران دید یا این یک نوع عملیات فریب است؟

***

او پناهنده بود؟

بهمن ۱۳۹۷، آرش آقایی در گفت‌وگو با خبرگزاری «فارس»، از حضورش در کشور آذربایجان و تصمیم خود برای حضور در تیم ملی جودو این کشور خبر داد. 

او گفته بود چهار ماه است در کشور آذربایجان حضور دارد و همراه با تیم ملی جودو این کشور تمرین می‌کند. هم‌زمان، روزنامه «خبرورزشی» به نقل از فدراسیون جودو، از پناهنده شدن این جودوکار به کشور آذربایجان خبر داد. 

فدراسیون جودو بیانیه‌ای را در اختیار این روزنامه گذاشت که در آن ادعا شده بود آرش آقایی پس از کسب مدال برنز رقابت‌های قهرمانی کشور، تنها چند ماه در سال ۱۳۹۵ در اردوی تیم ملی حضور داشته و پس از آن به خواست خود و به دلیل مشغله کاری، اردو را ترک کرده است.

اما آرش آقایی این ادعا را رد و دلیل حضورش در کشور آذربایجان را به رفتارهای فدراسیون جودو و ناچار شدن برای ترک ایران عنوان کرد.

او نخستین ورزشکار ایرانی نبود که راهی کشور آذربایجان شد. پیش از این و طی یک دهه گذشته، «محمدرضا آذرشکیب»، «سامان طهماسبی» و «صباح شریعتی» در رشته کشتی، «میلاد بیگی»، «سینا بهرامی» و «رضا مهماندوست» در تکواندو و «علی قربانی» در رشته فوتبال از شاخص‌ترین ورزشکاران ایرانی بودند که به کشور آذربایجان مهاجرت کردند اما نام‌شان در سیاهه بلند بالای «ورزشکاران پناهنده» ایران به سایر کشورها قرار نمی‌گیرد.

داستان حضور آرش آقایی و ورزشکارانی که به آذربایجان رفتند، مانند حضور بازیکنانی هم‌چون «اشکان دژاگه» و «سامان قدوس» با ملیت‌های اولیه آلمانی و سوئدی در تیم ملی فوتبال یا «مایک رستم‌پور» امریکایی در تیم ملی بسکتبال ایران است؛ قبول تابعیت دوم و حضور در تیم ملی کشور دیگر.

دروغ، به نام پرچم ایران

فدراسیون جودو ایران عکسی از «آرش میراسماعیلی»، رییس فدراسیون تعلیق شده جودو در کنار آرش آقایی منتشر و در خبر خود، بازگشت او به ایران را تصمیم برای مبارزه دوباره زیر پرچم ایران عنوان کرده است.

آرش آقایی به روابط عمومی این فدراسیون گفته است: «طبق توافقاتی که با ریاست محترم فدراسیون داشتیم، از امروز در خدمت تیم ملی جودو کشورمان خواهم بود و در مسابقات بین‌المللی، با لباس تیم ملی جودو ایران و زیر پرچم سه رنگ کشور عزیزمان مبارزه خواهم کرد.»

کسی که در این خبر، ریاست فدراسیون معرفی شده است، فعلا از سوی فدراسیون جهانی جودو به رسمیت شناخته نمی‌شود. چهارشنبه ۲۸ شهریور ۱۳۹۸، فدراسیون جهانی جودو به دلیل آن‌چه دخالت مستقیم سیاست در امور ورزش و نقض اساس‌نامه خود می‌دانست، فدراسیون جودو ایران را به حالت تعلیق درآورد.

این تصمیم پس از اعلام پناهندگی «سعید مولایی» به کشور آلمان و اثبات ادعای این قهرمان پیشین جودو جهان مبنی بر ممانعت از مبارزه‌اش با ورزشکار اسرائیلی اتخاذ شد.

فدراسیون ایران به مدت چهار سال از هرگونه فعالیت محروم است و پس از این مدت، در صورتی که در عمل ثابت نکند که ورزشکارانش حاضر به مبارزه با رقبای اسرائیلی هستند، یک دوره چهار ساله دیگر نیز تعلیق خواهد شد.

پس بازگشت آرش آقایی به ایران، به معنی تصمیم برای مبارزه زیر پرچم ایران نیست. چون جودو ایران دیگر پرچمی در رقابت‌های بین‌المللی ندارد. این اتفاق، صرفا یک بازی تبلیغاتی برای نمایش دوباره آرش میراسماعیلی، رییس فدراسیون جودو ایران بود.

دامی برای پناهندگان

«خبرآنلاین» در مقدمه خبر خود، آرش آقایی را پناهنده نامید و خبرگزاری صداوسیما نیز دقیقا از عبارت «پناهنده» برای او استفاده کرد. 

این رفتار شاید تلاشی است برای عادی نشان دادن رفتار جمهوری اسلامی در قبال پناهندگان سیاسی، اجتماعی و ورزشی ایرانی که در سایر کشورها حضور دارند.

«کاظم غریب‌آبادی»، دبیر ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران روز چهارشنبه ۱۰ آذر ۱۴۰۰ با بیان این که برخی از کشورهای اروپایی و غربی پیام می‌دهند ایرانیان به ایران سفر نکنند، گفت: «تبلیغات کشورهای غربی کاملاً مسموم، سیاسی و انحرافی است و ایرانیان خارج از کشور توجهی به این موضوعات نکنند و هر زمان که تصمیم گرفتند به کشور سفر کنند، این موضوع را عملی کنند و با هیچ مشکلی مواجه نخواهند شد.»  

این در حالی است که غریب‌آبادی فروردین سال جاری، زمانی که محل مذاکرات اتمی در وین را ترک می‌کرد، خطاب به یک زن ایرانی که از قرارداد ایران و چین انتقاد داشت، با صدای بلند گفته بود: «برو گم‌شو!»

جمهوری اسلامی هم‌چنین در سال‌های گذشته، تلاش‌هایی مستمر برای ربودن برخی از پناهندگان ایرانی به سایر کشورها داشته است؛ از ربودن موفق «روح‌الله زم» و «حبیب اسیود» تا طرح‌های ناکام در ربودن «مسیح علی‌نژاد» و «مهرداد آبدارباشی».

ورزشکاران ایرانی هم از تهدیدهای مکرر جمهوری اسلامی در امان نمانده‌اند. «پرویز قلیچ‌خانی»، یکی از اسطوره‌های فوتبال ایران به دلیل گرایش به «سازمان فداییان خلق»، سال‌ها است که نه تنها قادر به بازگشت به کشورش نیست که حتی به کار بردن نام و پخش تصویر او در صداوسیمای جمهوری اسلامی نیز ممنوع شده است.

۲۶ شهریور ۱۳۹۹، «سعید مولایی»، جودوکار سابق تیم ملی ایران که باید برای ادای شهادت علیه فدراسیون جودو ایران به دادگاه حکمیت ورزش می‌رفت، با همراهی و اسکورت ویژه پلیس سوییس وارد دادگاه شد.

دلیلش، پیام‌های تهدیدآمیزی بود که سعید مولایی طی ماه‌های پیش، از سوی مقامات ورزشی و امنیتی جمهوری اسلامی دریافت می‌کرد.

ورزشکاران ایرانی دیگری مانند «کیمیا علیزاده» هم که رخت کوچ را با پناهندگی بر تن کردند، بارها از سوی صداوسیمای حکومتی ایران، «خائن» لقب گرفته‌اند.