روز گذشته ۲۴دی۱۴۰۰ خبر جان باختن «محسن قاسمی»، ملی پوش کشتی فرنگی ایران رسانه‌ای شد. او دو سال پیش بر اثر ضرب‌وشتم در کمپ ترک اعتیاد از ناحیه سر دچار آسیب شد و به کما رفت و روز پنج‌شنبه ۲۳دی۱۴۰۰ درگذشت.
درباره محسن قاسمی چه می‌دانیم؟ کدام ورزشکاران حرفه‌ای مواد مخدر مصرف می‌کردند؟ آیا مصرف مواد مخدر در میان ورزشکاران جهان نیز شایع است؟
***
محسن قاسمی که بود و چرا درگذشت؟
«محسن قاسمی»، ملی‌پوش لرستانی کشتی فرنگی ایران، پس از دو سال زندگی در «کما»، پنج‌شنبه جان باخت. او سال ۱۳۹۸ برای کنار گذاشتن اعتیاد خود به مواد مخدر، در «کمپ ترک اعتیاد» بستری شد، مورد ضرب‌وشتم از سوی کارکنان کمپ قرار گرفت، از ناحیه سر دچار آسیب‌دیدگی شد، به کما رفت و پس از دو سال جان باخت.
او سابقه قهرمانی، نایب قهرمانی و مقام سوم در رقابت‌های آسیایی در رده‌های نوجوانان، جوانان و بزرگسالان تیم ملی کشتی فرنگی ایران را داشت و به گفته «فرید بهرامی»، رییس هیات کشتی لرستان، می‌توانست یکی از نوابغ تاریخ کشتی ایران شود؛ اما در دام اعتیاد افتاد.
محسن قاسمی تنها ورزشکار یا قهرمان ورزشی ایران نبود که زندگی خود را با دود، قمار کرد.
مجتبی محرمی که بود و چگونه به دام اعتیاد افتاد؟
«چه سوالاتی می‌پرسید؟ چه می‌دانم؛ رفیق بد، ذغال خوب، وقتی می‌گویند نابودت می‌کنیم، معلوم است که خودت از قبل آستین بالا می‌زنی. می‌خواستند مادام‌العمر محرومم کنند. افسرده شدم؛ سیگار، بعد هم خلاف‌های سنگین‌تر. من از ۲۷ سالگی معتاد شدم. درست در روزهای اوجم.»
این جملات «مجتبی محرمی» است. بازیکنی که زمانی «کارلوس آلبرتو پریرا»، مربی نام‌دار برزیلی پس از تماشای یک بازی‌اش او را یکی از بهترین مدافعان کناری فوتبال جهان نامیده بود.
مجتبی محرمی یکی از قربانیان فدراسیون فوتبالی بود که تصمیماتش را «داریوش مصطفوی»، رییس وقت این فدراسیون اتخاذ می‌کرد.
سی‌ام دی‌ماه ۱۳۷۳ در سی‌ونهمین دربی تهران، زمین و سکوها به جنجال کشیده شد. از بازیکنان و مربیان و مدیران تا روی سکوها، دعوا بود و فحاشی و زد و خورد.
«اردشیر لارودی»، سردبیر وقت روزنامه «ابرار ورزشی» به عنوان روزنامه ورزشی وقت خاورمیانه، در خاطره‌نگاری‌های شفاهی‌اش تعریف کرده بود که پس از این دیدار، داریوش مصطفوی او را به جلسه کمیته انضباطی که برای بازیکنان خاطی برپا شده بود دعوت می‌کند.
آقای لارودی گفته بود که داریوش مصطفوی خطاب به مجتبی محرمی گفته بود: «نابودت می‌کنم. زندگی‌ات را به خاک سیاه می‌کشم. مادام‌العمر محرومت می‌کنم.» اردشیر لارودی می‌گفت با مشت روی میز کوبیده و خطاب به مجتبی محرمی گفته بود: «آقای محرمی! تو سرمایه ما هستی. تصور نکن به حال خودت رهایت می‌کنیم. تنبیه می‌شوی، اما نه برای همیشه.»
نتیجه تلاش‌های سردبیر وقت تنها روزنامه ورزشی آن روزگار ایران و رییس وقت فدراسیون فوتبال، محرومیت سه ساله مجتبی محرمی از تمامی میادین ورزشی بود.
«آن روزها، یک آهنگی تازه آمده بود که می‌گفت؛ همه رفتند، کسی دور و برم نیست. می‌نشستم این آهنگ را گوش می‌دادم، گریه می‌کردم و می‌کشیدم.» مجتبی محرمی در خاطره‌هایش ابایی از آن‌چه بر او گذشته ندارد. همان طور که با شهامت می‌گوید ترک کرده است، اما زندگی‌اش را روی یک حکم و بعد از آن یک اشتباه در ۲۷ سالگی داد؛ او یکی از بهترین مدافعان چپ تاریخ فوتبال ایران بود.
مهدی فنونی‌زاده؛ چگونه مواد مخدر، زندگی گلادیاتور ایران را بلعید؟
«بعد از اینکه از پاس تهران جدا شدم، حس می‌کردم دیگر به انتهای فوتبالم رسیده‌ام. می‌خواستم کار جدیدی شروع کنم. برای همین به تولیدی دوستم رفتم تا در مورد شروع یک کار جدید با هم صحبت کنیم. آنجا دیدم رفیقم خیلی عادی در حال مصرف مواد است. به من تعارف زد و گفت با یک‌بار کشیدن، هیچ‌کس معتاد نشده. می‌خواستم کم نیاورم؛ کشیدم و بعد از آن هفته‌ای یک بار به هر بهانه‌ای که بود سراغش رفتم. آرام آرام شد هفته‌ای سه بار و بعد هر روز.»
این جملات بخشی از خاطره‌های تلخ «مهدی فنونی‌زاده» است. هافبک قدرتمند دهه‌های ۶۰ و ۷۰ باشگاه‌های استقلال، سایپا، پاس و تیم ملی فوتبال ایران. بازیکنی که همراه با تیم ملی ایران قهرمان بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ پکن شد و جام قهرمانی باشگاه‌های آسیا را یک سال بعد با پیراهن استقلال بالای سر برد.
او سال ۱۹۹۳ به عنوان سومین فوتبالیست برتر آسیا پس از «کازویوشی میورا» ژاپنی و «یوسف الثنایان» عربستانی انتخاب شد.
«فرهاد عشوندی»، سردبیر خبرآنلاین سال ۱۳۹۳ وقتی تصاویر مهدی فنونی‌زاده در «کمپ ترک اعتیاد» منتشر شد، در توصیفش نوشت: «روزگاری نامش لرزه به اندام هر حریفی می‌انداخت، حالا فقط خاطره‌ای از او مانده و تصاویری که امروز باورکردنی نیست.»
کدام ورزشکاران معروف در ایران به مخدر مبتلا شدند؟
«علی اکبریان» شاید بیش از هر ورزشکار دیگری از مواد مخدر ضربه خورده باشد. او سابقه بازی در استقلال و پرسپولیس را داشت و هواداران استقلال به او لقب «روماریو» فوتبال ایران را داده بودند؛ لقبی برگرفته از ستاره وقت فوتبال برزیل.
علی اکبریان به دلیل حمل و مصرف مواد مخدر، ابتدا به اعدام و سپس به «ابد و بیست سال» زندان محکوم شد.
«ناصر عباسی» و «رضا رجبی» بازیکنان دهه ۶۰ باشگاه استقلال و «داوود میرطوسی» ستاره دهه ۵۰ باشگاه پرسپولیس از جمله بازیکنانی هستند که به اعتیاد خود به مواد مخدر اعتراف کرده‌اند.
«مهرداد اولادی» بازیکن پیشین پرسپولیس، ملوان و استقلال، فروردین سال ۱۳۹۵ دچار ایست قلب شد.
حدود ٢٠ روز بعد از درگذشت مهرداد اولادی، «قوه قضاییه» رسما اعلام کرد که مرگ این فوتبالیست بر اثر مصرف «مواد مخدر» و «الکل» بود. اعلام شدن این مساله با وجود اینکه با انتقاد برخی از اهالی فوتبال همراه شد، اما تاثیری در تلخی حقیقت نگذاشت؛ برخی از ورزشکاران، مواد مصرف می‌کنند.
آیا مصرف مواد مخدر میان ورزشکاران جهان شایع شده است؟
سال ۱۳۹۶ تحقیقات «BBC SPORT» به این سرانجام رسید که قریب به ۶۰ درصد از ورزشکاران «آماتور» و شمار قابل توجهی از ورزشکاران حرفه‌ای از داروهای مسکن و ضد التهاب مانند «ایبوپروفن» برای ریکاوری استفاده می‌کنند.
«دنی اسکالتروپ»، قهرمان راگبی انگلیس به BBC گفته بود که بسیاری از ورزشکاران کنونی جهان نه تنها از ایبوپروفن به صورت غیرمنطقی استفاده می‌کنند که حتی از داروهای ضدالتهاب مانند «ناپروکسن» و حتی «ترامادول» نیز استفاده می‌کنند.
تیرماه سال جاری، «نیما نکیسا»، دروازه‌بان سابق تیم ملی فوتبال ایران به خبرگزاری «ایمنا» گفته بود: «١٧ درصد بازیکنان ملی ایران که طی ۱۵ سال گذشته در رده‌های نوجوانان، جوانان و امید به تیم ملی دعوت می‌شدند، معتاد به مواد مخدر شده‌اند. ضمن اینکه از این جمع ۴۳ درصد فوتبال را رها کرده و به سمت کاسبی رفته‌اند و فقط ٢١ درصد آن‌ها در باشگاه‌ها هستند و این آمار بیشتر به فاجعه شباهت دارد.»
در جهان فوتبال، مشهورترین ستاره‌ای که به سمت اعتیاد کشیده شد، «دیه‌گو آرماندو مارادونا» بود. مارادونا در سال ۱۹۸۹ و هنگامی که در باشگاه «ناپولی» بازی می‌کرد، به دلیل مثبت شدن تست اعتیادش به مدت ۱۵ ماه از فوتبال محروم شد.
سال ۲۰۰۲ اتحادیه فوتبال انگلستان اعلام کرد، تست اعتیاد «مارک بوسنیچ» دروازه‌بان تیم ملی استرالیا و باشگاه‌های منچستریونایتد و چلسی، مثبت شده است.
«مارکو پانتانی» اسطوره دوچرخه‌سواری ایتالیا بود که فاتح تورنمنت‌هایی مانند «توردو فرانس» و «جیرو دیتالیا» شد. به کوکائین روی آورد و سال ۲۰۰۴ در حالی که می‌توانست باز هم یکی از قهرمانان کشورش باشد، جسدش در هتل «ریمینی» پیدا شد.
مطالب مرتبط:
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر