آزادی غیرمنتظره اسماعیل گرامی و زرتشت احمدی راغب

اسماعیل گرامی، فعال کارگری بازنشسته امروز دوشنبه ۲۴ بهمن ماه ۱۴۰۱، از زندان رجایی شهر کرج آزاد شد. از جزییات آزادی پیش از موعد این فعال صنفی زندانی اطلاعی در دست نیست. اما احتمال دارد آزادی او به دنبال صدور بخشنامه «عفو و کاهش مجازات عمومی» صورت گرفته باشد. او در حال تحمل ایام حبس خود در زندان رجایی‌شهر بودند.

امروز همچنین زرتشت احمدی راغب، فعال مدنی از زندان رجایی شهر کرج آزاد شد. 

آقای احمدی راغب کارمند اخراجی آتش‌نشانی شهریار است که بارها به دلیل فعالیت‌های مدنی و اعتراضی بازداشت شده است.

او هم‌چنین یکی از ۱۴ کنشگر مدنی و سیاسی است که ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ با انتشار بیانیه‌ای خواستار استعفای علی خامنه‌ای از رهبری و تغییر بنیادین قانون اساسی شدند.

 اسماعیل گرامی کیست؟

اسماعیل گرامی در فروردین‌ماه۱۴۰۰به دلیل شرکت در تجمعات بازنشستگان در اعتراض به وضعیت معیشتی خود، با یورش ماموران قرارگاه «ثارالله» سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به منزل شخصی‌اش در تهران بازداشت و به شعبه ۲ بازپرسی دادسرای اوین منتقل شد.

ماموران در جریان بازرسی منزل، گوشی تلفن او و همسرش «ژاله روح‌زاد» که از معلمان بازنشسته است را هم توقیف کردند. این فعال حقوق بازنشستگان در نهایت روز ۱۹فروردین‌۱۴۰۰ به قرنطینه زندان تهران بزرگ منتقل شد.

دهم مردادماه ۱۴۰۰ «شورای بازنشستگان ایران« از ابتلای اسماعیل گرامی فعال کارگری ۶۷ساله به بیماری کرونا در زندان خبر داد. به گفته شورای بازنشستگان ایران، این فعال حقوق بازنشستگان هنگام انتقال از زندان به دادگاه، دچار حالت تهوع و سرگیجه شده و از هوش رفته بود .

بنا برگزارش‌ها  مسئولان زندان او را به بهداری انتقال دادند اما بدلیل نداشتن وضع جسمانی پایدار، توسط بهداری زندان برای بررسی بیشتر توسط متخصص به بیمارستان طالقانی اعزام شد اما، به دلیل نبود متخصص، دوباره به زندان بازگردانده شد.

آقای گرامی تکنسین الکترونیک و برق با تحصیلات دیپلم، کارگر بازنشسته کارخانه کارتن ایران است. او از سال ۱۳۸۷ بازنشست شده است. او که فعال حقوق بازنشستگان ایران محسوب می‌شود، اولین‌بار در ۱۷اسفند۱۳۹۹، همزمان با اعتراضات سراسری بازنشستگان در جریان تجمع کارگران، معلمان و بازنشستگان تهرانی، مقابل وزارت کار توسط نیروهای امنیتی بازداشت و یک روز بعد آزاد شد.

او برای بار دوم، در فروردین‌ماه ۱۴۰۰ به دلیل شرکت در تجمعات بازنشستگان که در اعتراض به وضعیت معیشتی برگزار می‌شد، با یورش ماموران قرارگاه «ثارالله» سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به منزل شخصی‌اش در تهران بازداشت و به شعبه ۲ بازپرسی دادسرای اوین منتقل شد. ماموران در جریان بازرسی منزل، گوشی تلفن او و همسرش را ضبط کرده‌اند.

این فعال حقوق بازنشستگان تا لحظه تنظیم این خبر بیش از ۶۵۰ روز را در زندان سپری کرد.آقای گرامی که حالا ۶۸ساله و از بیماری‌های متعددی چون «صرع»، «مشکل پروستات»، «کمر درد» و «دندان‌دردهای پی‌درپی» رنج می‌برد، تنها به دلیل اعتراض به عدم پرداخت حقوق خود و سایر بازنشستگان و شرکت در تجمعات اعتراضی آنها، مجرم شناخته شده و به حبس محکوم شده است.

آقای گرامی در نامه‌ای که شهریور ۱۴۰۰منتشر کرد،  از درون زندان هم تلاش کرد تا صدای بی‌صدایانی باشد که در زندان تهران بزرگ با احکام و جرایم مختلفی در حال تحمل دوره محکومیت خود هستند: «زندان تهران بزرگ که در آن محبوس هستم، نمونه‌ای از زندان‌های ایران است که آب آشامیدنی ندارد. زندانی باید خودش [آب آشامیدنی مورد نیازش را] خریداری کند. حتی از نظر مواد غذایی دارای کیفیت بسیار پایین است که در مواردی زندانی خود مجبور به خرید مواد و طبخ آن است. در زندان تهران بزرگ حتی آب گرم مناسب برای استحمام وجود ندارد.»

یکی از کارگران بازنشسته که در تجمعات بازنشستگان با او آشنا شده، درباره او به ایران‌وایر می‌گوید: «حکومت جمهوری اسلامی ایران درحالی با یک بازنشسته چنین برخوردی کرده که خودش با ادعای رعایت حقوق بشر، گوش جهان را کر کرده است. اسماعیل گرامی صدایی از درون جامعه بازنشستگان و گوینده شرایطی که بر ما تحمیل شده است. آقا اسماعیل از تمام بازنشستگان، همکاران، دوستان و آشنایانش خواسته بود تا نامه‌هایش را به هر زبانی که برایشان مقدور است، ترجمه کرده و برای سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری کشورهای مختلف و سازمان‌های حقوق بشری ارسال کنند تا جهانیان بدانند که ادعای رعایت حقوق بشر حکومت جمهوری اسلامی ایران دروغی بیش نیست.»

محکومیت

محکومیت این فعال کارگری که در دادگاه انقلاب تهران به ۵ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق و دو میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شده بود، بدون هیچ تغییری از سوی شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر تهران هم تایید شد.

به گفته فرد مطلعی که ایران‌وایر با او گفت‌وگو کرده، ماموران امنیتی به اشکال مختلف خانواده این فعال صنفی را آزار داده و سر دوانده‌اند: «ژاله روح‌زاد، همسر اسماعیل گرامی در جریان بازداشت دوم او وقتی همسرش به صورت تلفنی از صدور قرار بازداشت به وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی خبر داد، وقتی با تهیه مدارک و سند لازم به دادسرای اوین مراجعه کرد تا مراحل اداری انجام شود، با پاسخ منفی بازپرس روبه‌رو شد که گفته بود، پرونده به دادگاه ارسال شده و حدود دو هفته طول می‌کشد.»

یکی دیگر از فعالان حقوق بازنشستگان نیز در گفت‌وگو با ایران‌وایر از  وضعیت سلامتی این کارگر بازنشسته زندانی ابراز نگرانی کرده و می‌گوید: «آقای گرامی ۶۸ ساله است. تنها هدفش پیگیری حقوق صنفی خود و همکارانش بود. او هیچ جرمی مرتکب نشده که باید در زندان نگهداری شود. با این رفتارها، قصد آزار بیشتر روحی و روانی خانواده‌اش را دارند. هدف دیگرشان هم ایجاد ترس در میان سایر بازنشستگان است. اما دیدید که حتی وقتی ایشان زندانی است، از تجمعات اعتراضی بازنشستگان نه تنها کاسته نشده که تعدادشان بیشتر هم شده است.»

پیگیری مطالبات از درون زندان

حتی حضور اسماعیل گرامی  در زندان هم باعث نشد تا او از پیگیری مطالبات بازنشستگان دست بردارد. او ۱۱اردیبهشت۱۴۰۱ هم از درون زندان تهران بزرگ با انتشار پیامی خطاب به کارگران و بازنشستگان نوشت: «اگر بخواهیم چند کشور انگشت شما را نام ببریم که کارگران آنها بدترین شرایط کاری و زندگی را دارند، یکی از آنها کشور ما ایران است. بیش از ۴۳ سال است که هر روز وضع زندگی کارگران و زحمت‌کشان بدتر و بدتر می‌شود. کارخانجات و شرکت‌ها یکی پس از دیگری تعطیل می‌شوند. یا با تعدیل نیرو، کارگران دسته‌دسته به جمعیت بیکارانی افزوده می‌شوند که با کارهای کاذب و درآمد پایین امرار معاش می‌کنند. جوانان آماده به کار در خانه والدین خود با بیکاری به‌سر می برند. هیچ‌گونه بیمه بیکاری برای کارگران بیکار نیست. از طرف حکومت فقط تبلیغات است، تبلیغات است و تبلیغات.»

به باور او، «در چنین شرایطی که عرصه بر کارگران تنگ شده، اوضاع برای کارفرمایان و پیمانکاران بهتر است. چون به راحتی اخراج می‌کنند؛ یا حقوق چندین ماه را پرداخت نمی‌کنند و یا حتی حق بیمه واریز نمی‌کنند. کارگران بازنشسته (بازنشستگان، از کار افتادگان و مستمری‌بگیران) با افزایش حقوق‌های سلیقه‌ای دولت‌ها روبه‌رو هستند. نه با افزایش حقوق متناسب با نرخ تورم. این خود نشان می‌دهد که هر روز بیشتر از روز قبل به زیر خط فقر فرو می‌روند.»

این فعال کارگری معتقد است عامل اصلی مشکلات کارگران و مزدبگیران، مافیاهای کوچک و بزرگی هستند در درون حکومت شکل گرفته‌اند.