انحلال تیم فوتبال بانوان ملوان به جرم همجنسگرایی؟

داستان تیم فوتبال بانوان «ملوان» ناگهان عوض شد. خردادماه امسال «مسعود رضاییان»، مدیرعامل باشگاه ملوان به دختران گفته بود بودجه ندارند سال بعد هم تیم‎داری کنند.

ملوان امروز مدیرعاملی دارد از دل وزارت صنعت، معدن و تجارت و هم چنان اداره این باشگاه زیر نظر استانداری و نیروی دریایی ارتش است.

نخستین دعواهای جدی علنی از خرداد ماه شروع شد. هرچند مدیران باشگاه گفته اند از پاییز سال گذشته تصمیم به فروش امتیاز تیم بانوان گرفته اند. «سارا قمی» که حالا به ستاره فوتبال زنان عراق مبدل شده است، مصاحبه تندی علیه باشگاه کرد. مدیرعامل باشگاه ملوان گفت به خاطر همین مصاحبه ها، قید تیم داری را می زنند.
«افسانه اقبال» پیش از این در گفت و گو با «ایران‎وایر» تاکید کرده بود: «آن ها فقط دروغ می‌گویند!»
او در مصاحبه اش انتقاداتی تند نسبت به تفاوت هزینه و بودجه تیم مردان ملوان (که به لیگ یک سقوط کرد) و تیم بانوان همین شهر که نایب قهرمان ایران شد، داشت. بعد او هم مثل سارا به لیگ عراق رفت؛ همراه با پنج دختر دیگر.

ملوان سرانجام منحل شد. مسعود رضاییان،مدیر عامل این باشگاه به سایت «ورزش سه» گفت: «وقتی یک کشتی در طوفان اسیر می‌شود، بار خود را خالی می‌کند.»

این حرف او واکنش ها را آغاز کرد. «مریم ایراندوست»، سرمربی سابق تیم فوتبال بانوان ملوان بندرانزلی گفت: «در فیلم ها دیده ایم وقتی کشتی در حال غرق شدن است، نخست زنان و کودکان را باقایق نجات می دهند.»

مریم سرمربی این تیم دختران انزلی یا همان تیم منحل شده نایب قهرمان است. سال ها نیز هم در تیم قایق‎رانی دختران ایران عضویت داشت و هم بازیکن تیم ملی فوتبال دختران ایران بود. او حالا کنایه ای معنی دار زده است به مسعود رضاییان و گفته است: «من از دریا می ترسم و این که بگویند در دریا بار اضافی زنان را خالی می‌کنند، می ترسم.»

«سمیرا رستمی»، دروازه بان ملی پوش تیم منحل شده ملوان انزلی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «سرانجام بعد از نوشیدن چای گرم، دل‌های سرد با دست‌های بیگانه بی‌رحمانه ترین تصمیم مدیریتی خود را گرفتند.» او در پست خود افزوده بود: «چه قدر خوشحالیم که پدران و برادرانمان مثل شما فکر نمی‌کنند و زندگی هم‎چنان ادامه دارد.»

اما ورق ناگهان برگشت. این بار باشگاه ملوان شاید برای فرار از فشار عمومی، بیانیه ای صادر کرد که شبیه به رو کردن برگ برنده در قمار بود. این باشگاه روز یک شنبه در بیانیه ای نوشت: «دلیل انحلال تیم زنان ملوان در جامعه اسلامی گفتنی نیست!»

مدیریت باشگاه ملوان این بار برخلاف تمامی ادوار قبل، حرف از مشکلات مالی نزده و حتی بهانه بی پولی را کنار گذاشته و نوشته است: «بزرگ‌ترین دلیل این تصمیم را باید در مواردی جست و جو کرد که نمی‌توان در یک جامعه اسلامی آن ها را مطرح نمود. به دلایلی کاملا غیرمادی که تأکید می کنیم از بیان آن ها به طور واضح در رسانه ها باید خودداری کرد، تصمیم نداریم تیم بانوان داشته باشیم.»

در انزلی حالا همه در مورد روابط بازیکنان ملوان با هم حرف می زنند. آن هایی که نایب قهرمان فوتبال ایران شده بودند، جرم تازه ای پیدا کرده اند؛ «هم جنس گرایی».

در ایران، هم‎جنس‎گرایی جرم است. طرح چنین اتهامی می تواند تبعات جدی داشته باشد. وقتی سراغ مریم ایراندوست، سرمربی این تیم می رویم، به دو جمله اکتفا می کند. اول می گوید: «ما وکیل گرفته ایم و شکایت کرده ایم. بهتر است فعلا حرفی نزنیم تا باز هم آقایان سوء استفاده نکنند.»

در ادامه حرف هایش با «ایران‏وایر»، به یک جمله بسنده می کند: «این ادعا کذب محض است.»

تصور کنید کذب هم نباشد، برای چنین مساله ای یک تیم را منحل می کنند؟ دو بازیکن ملوان حاضر نیستند گفت و گویی رسمی با «ایران‎وایر» داشته باشند اما تنها یک جمله بین حرف هر دو مشترک است: «دارند با آبروی ما و خانواده های ما بازی می کنند.»

از نظر برخی در ایران، ترنس بودن و هم جنس گرا بودن، برابری می کند با «بی آبرو» شدن! دختران ملوان عقب نشینی کرده اند. آن ها حرف نمی زنند؛ حتی اگر دلیل واقعی این انحلال، آن چه مسعود رضاییان، گفته است، نباشد.

«سارا» از خبرنگاران ورزش بانوان در ایران است. او بیش از یک دهه با ورزشکاران دختر ایرانی زندگی کرده و آن ها را به خوبی می شناسد. به «ایران‎وایر» می گوید: «داستان فوتبال بانوان با بقیه رشته ها فرق می کند. دختران دوومیدانی همیشه لاک های ناخن شان را با هم ست می کنند، دختران بسکتبالیست و تیراندازی دوست دارند با یک آرایش هماهنگ وارد مسابقات شوند، دختران کاراته و تکواندو هم همین طور هستند. بعضی از آن ها روی لباس فرمی که می پوشند هم حساسیت نشان می دهند. اما در مورد فوتبال اصلا این وضعیت نیست.»

سارا از سال های آشنایی خود با دختران فوتبالیست حرف می زند؛ از این که کمی حس خشونت در آن ها بیش تر است اما از نظر فیزیکی، مرد نیستند.

طی سال های اخیر و با فشار کمیته جهانی المپیک، همین تفکیک جنسیتی در رشته های ورزشی بیش تر شده و نظارت روی جنسیت ورزشکاران بالا رفته است و مسلما هر ورزشکار زن باید قبل از مسابقات آزمایش های ژنتیکی بدهد. این قانون جهانی است، نه مختص به ایران.

هم جنس گراها و ترنس ها هم‎چنان جایی در دل ورزش قهرمانی ندارند. چند سالی هست که کمپین «Discover football» برای حمایت از حضور ترنس ها راه اندازی شده اما به قول یکی از دختران فوتبالیست ملوان، ورود به این مسایل، بازی با آبروی آن ها است.

سارا احتمال چنین مساله ای در تیم دختران ملوان را تکذیب نمی کند: «نه می گویم شایعه است، نه می گویم حقیقت. اما سوال من این است که آیا واقعا باید کل تیم را منحل کرد؟ حتی اگر با چند نفر مشکل دارند، آن ها را کنار بگذارند و تیم را حفظ کنند. ما خوب می دانیم که حتی در ورزشکاران مرد هم گرایش های هم‎جنس‎گرایی وجود داشته و دارد.»

سال 1390 روزنامه «ایران» با مدیریت «علی اکبر جوانفکر»، اقدام به انتشار ویژه نامه ای با عنوان «فوتبال پاک» کرد. «ابراهیم افشار» از روزنامه نگاران برجسته ورزشی و اجتماعی ایران در همان ویژه نامه، گزارشی در مورد ستاره تیم ملی فوتبال ایران در دهه 60 نوشت که در اردوهای تیم ملی و باشگاهی، با دو بازیکن روابط جنسی داشت. گزارش ابراهیم افشار پیش از انتشار، به دستور علی اکبر جوانفکر، از ویژه نامه روزنامه ایران حذف شد.

وکیل دختران ملوان قرار است از مراجع قانونی پی گیر اتهامات مدیریت باشگاه ملوان شود؛ اتهاماتی که دقیقا مشخص نیست متوجه کیست؟