شایا گلدوست
اول مه «روز جهانی کارگر» نامگذاری شده است و هر ساله در این روز جشن‌ها و مراسم‌های مختلف از سوی طبقه کارگر برگزار می‌شود. در بسیاری از کشورهای جهان حزب‌های مختلف و اتحادیه‌های کارگری این روز را با برگزاری تظاهرات و راهپیمایی‌های خیابانی جشن می‌گیرند تا یادآور اعتراض‌های منسجم کارگران آمریکایی باشند که برای اولین بار در روز ۱ مه سال ۱۸۸۶ فراخوان اعتصاب سراسری دادند. خواسته آن‌ها روزی هشت ساعت کار به جای چهارده ساعت بود.
ماجرا از آنجایی آغاز شد که در واکنش به تعلل قانون‌گذاران در تصویب قانون هشت ساعت کار در روز، فدراسیون اتحادیه‌های صنفی و کارگری آمریکا در جلسه‌ای در سال ۱۸۸۴ دو سال به دولت و کارفرمایان مهلت داد تا قانون هشت ساعت کار را به تصویب برسانند و به اجرا بگذارند. با خودداری مقامات از پذیرش این درخواست، در روز اول ماه سال ۱۸۸۶، تظاهرات گسترده‌ای در بعضی از شهرهای آمریکا برگزار شد و به خصوص در شهر شیکاگو چند ده هزار نفر در حمایت از این درخواست دست به اعتصاب و راهپیمایی زدند که چند روز ادامه داشت. این اعتراضات در سال‌های آینده برای قشر کارگر در سراسر دنیا تبدیل به جنبشی شد تا حقوق زیر پا گذاشته خود را مطالبه و برای به دست آوردن آن تلاش کنند.
این روزها با نگاهی به وضعیت اقتصادی موجود در کشور و اعتراضات کارگران از صنف‌های مختلف در اکثر شهرها می‌توان به وضعیت نابسامان اقتصادی و فشاری که این قشر زیر بار تورم رو به افزایش موجود، دستمزدهای پایین و معوقه و حقوق ضایع‌شده‌شان متحمل می‌شوند، پی برد.
بخشی بزرگی از جامعه رنگینکمانی نیز در سراسر دنیا از قشر کارگر هستند و بسته به شرایطی که دارند و شغلی که انتخاب می‌کنند، می‌توانند تجربیات متفاوت و نه چندان خوشایندی را از محیط کار، صاحب کار و همکاران‌شان داشته باشند. در بسیاری از مواقع پیدا کردن کار برای اعضای جامعه رنگینکمانی به خاطر شرایط فرهنگی و قانونی کشوری که در آن زندگی می‌کنند محدود است و یا با تبعیض‌ها و خشونت‌های مضاعف و متفاوتی، به دلیل گرایش جنسی، هویت جنسیتی و حتی بیان جنسیتی خود در محیط‌های کاری مواجه می‌شوند، که دلیل آن تفاوتی است که با انتظارات و هنجارهای سنتی آن جامعه دارند. پیدا نکردن شغلی مناسب و متناسب با شرایط و روحیات خود، دستمزدهای پایین که کفاف امورات یک زندگی مستقل از خانواده را نمی‌دهد، خشونت و تعرض‌های روحی و روانی و جسمی و تبعیض‌های مضاعفی که تجربه می‌کنند، از جمله مسائل و مشکلاتی هستند که اعضای جامعه رنگینکمانی با آن‌ها مواجه هستند.
«شش‌رنگ»، شبکه لزبین‌ها و ترنسجندر‌های ایرانی، با انتشار بیانیه‌ای به مناسبت اول ماه مه،روز جهانی کارگر، با عنوان «کارگران ال‌جی‌بی‌تی را ببینید، آن‌ها هم‌طبقه‌ای شما هستند»، یادآور حقوق نادیده گرفته شده زنان و اقلیت‌های جنسی و جنسیتی شده است. در این بیانیه آمده است:
«در طول یک سال گذشته با توجه به شیوع بیماری کووید-۱۹ در سراسر جهان، بسیاری از کارگران با مشکلات شغلی و معیشتی بیشتری نسبت به سال‌های گذشته مواجه شده‌اند. کارگران در جمهوری اسلامی، با توجه به شرایط بحرانی کشور در حوزه‌های مختلف از جمله بحران اقتصادی فزاینده، ممنوعیت تشکل و نبود آزادی بیان و همچنین سرکوب اعتراضات‌شان، عملا به شدت تحت فشار هستند. در چنین شرایطی نگرانی ما برای کارگران متعلق به جامعه ال‌جی‌بی‌تی و فشارهای روانی که به دلیل قوانین جرم‌انگارانه و تابوهای فرهنگی موجود تحمل می‌کنند، افزایش می‌یابد.»
یادآوری این موضوع بسیار اهمیت دارد که رابطه جنسی بین دو همجنس در قوانین جمهوری اسلامی جرم تلقی شده و مجازات‌هایی از شلاق تا اعدام برای آن در نظر گرفته شده است. در چنین شرایطی نه تنها حقوق اجتماعی کارگران نادیده گرفته می‌شود، بلکه در مورد اقلیت‌های جنسی و جنسیتی، حتی حقوق اولیه انسانی آن‌ها نیز نقض می‌شود. در این بیانیه اشاره شده است که با توجه به جرم‌انگاری روابط همجنس‌خواهانه در قانون مجازات اسلامی، ما از آمار کارگران با گرایش‌های جنسی و یا هویت‌های جنسیتی مختلف بی‌اطلاعیم.
در ادامه با استناد به آمارهای «سازمان بهداشت جهانی» به تعداد بی‌شماری از افراد رنگینکمانی اشاره می‌شود که در شرایط فرهنگی و اجتماعی و قانونی کشور صدای آن‌ها و دردهایشان شنیده نمی‌شوند.
«اگر آمار سازمان بهداشت جهانی مبنی بر حضور ۴ تا ۱۰ درصدی افراد ال‌جی‌بی‌تی در جوامع را بپذیریم، می‌توان تخمین زد رقمی بیش از یک میلیون نفر از کارگران ایران را این قشر و یا خانواده‌هایشان تشکیل می‌دهند؛ تعداد قابل توجهی که نه تنها صدایی ندارند بلکه در شرایط پنها‌نکاری به راحتی مورد انواع خشونت و آزار نیز قرار می‌گیرند و فریادرسی ندارند.»
در این بیانیه آمده است که در شرایطی که نفرت‌پراکنی علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی از سوی مسئولان حکومتی و مذهبی، با افتخار صورت می‌گیرد، در دو سال گذشته شاهد طرح موضوعات مرتبط با خواسته آزادی گرایش جنسی و بیان هویت جنسیتی افراد و تصویب قوانین حمایتی و مقابله با تبعیض در برخی از نشریات و وب‌سایت‌های متعلق به فعالین جنبش کارگری و یا در قالب دیوارنویسی بوده‌ایم.
شش‌رنگ در روز جهانی همبستگی با مبارزات کارگری، بار دیگر از جنبش کارگری ایران می‌خواهد صدایی باشند برای اقلیت آسیب‌پذیر جنسی و جنسیتی که در میان فشارهای اجتماعی و اقتصادی تحمیل‌شده از سوی حکومت، راهی برای ابراز وجود ندارند. پذیرفتن این اقلیت به عنوان بخشی از بدنه کارگری و بی‌تفاوت نماندن نسبت به انزوا و حاشیه‌نشینی افراد ال‌جی‌بی‌تی می‌تواند گامی مهم و تلاشی قابل توجه برای رسیدن به برابری و عدالت باشد. عدالتی که هدف اساسی در مبارزات جهانی کارگری است.
فعالان جامعه ال‌جی‌بی‌تی در این بیانیه ضمن اعلام حمایت از خواسته‌ها و مطالبات طبقه کارگر ایران، از جمله آزادی کارگران زندانی، آزادی تشکل‌های کارگری، آزادی بیان و اعتصاب، پرداخت حقوق‌های عقب‌مانده و افزایش حقوق متناسب با تورم، برخورداری از بیمه و حقوق بازنشستگی متناسب برای یک زندگی انسانی، پیوند و پیوستگی خود را با جامعه خاموش کارگران ال‌جی‌بی‌تی اعلام کرده و ابراز امیدواری کرده‌اند که مطالبات جامعه ال‌جی‌بی‌تی هم به لیست مطالبات جنبش کارگری افزوده شوند تا کارگران همجنسگرا، ترنسجندر و دوجنسگرا از انزوای موجود خارج شوند و بتوانند به اتکای جنبش کارگری از حقوق نقض‌شده خود دفاع کنند.
مطالب مرتبط:
عدم وجود تشکل سراسری گره اصلی جنبش کارگری است؛ گفت‌وگو با محمود صالحی
قطعنامه ۱۳ تشکل مستقل به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر - سال ۱۴۰۰
دعوت به اتحاد زحمت‌کشان؛ بیانیه ۱۵ تشکل داخل ایران در آستانه روز جهانی کارگر
نوشتن از نقض حقوق رنگین‌کمانی‌ها شمعی شکننده در تاریکی مطلق است
فشار و تبعیض مضاعف، تجربه زنان همجنسگرا در ایران
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر