زنان تاثیرگذار ایران؛ پری اباصلتی

«ایران‌وایر»، اولین جلد از کتاب «زنان تاثیرگذار ایران» را منتشر کرد. این کتاب، روایت صد زنی است که بر پیرامون خود، جامعه، علم، هنر، سیاست، فرهنگ، ورزش، اقتصاد و تکنولوژی تاثیر گذاشته‌اند، از موانع نظام نابرابر جنسیتی نهراسیده‌اند و مسیری را برای رشد و دستیابی زنان ایران به حق برابر انسانی خویش هموار کرده‌اند. انتخاب‌کنندگان این فهرست، مخاطبانی هستند که باور دارند از این زنان تاثیر گرفته‌اند. 

ما در جلدهای بعدی، به خدمات دیگر زنان ایرانی که در این مبارزه سهم داشته‌اند هم می‌پردازیم. شما هم می‌توانید در این انتخاب سهیم شوید، نظرات خود را برای ما بفرستید و اگر اطلاعات بیشتر و دقیق‌تری دارید، با ما در میان بگذارید. این نسخه دیجیتال است و تاثیر نظرات و پیشنهادات خود را می‌توانید در نسخه چاپی که در ماه آبان منتشر خواهد شد، ببینید.

به‌علاوه، جلد دوم کتاب با نام‌هایی بیشتر در دست تهیه است. اگر نام زنی که به‌نظر شما تاثیرگذار بوده است را در این فهرست نمی‌بینید، نام و دلیل آنکه او را تاثیرگذار می‌دانید را برای ما به ایمیل [email protected]  بفرستید.

فراموش نکنید که مجموعه کتاب‌های «زنان تاثیرگذار ایران»، برپایه انتخاب‌های شما گردآوری می‌شوند و منتخبان‌تان می‌توانند در هر عرصه‌ای، از فرهنگ، علم، آموزش، پژوهش و کنشگری گرفته تا هنر، ورزش، فعالیت‌های خیریه، سیاست، تکنولوژی، کارآفرینی، نوآوری، اقتصاد و ادبیات، گام‌های موثری برداشته باشند.

«کتاب زنان تاثیرگذار ایران را می‌توانید از این لینک دانلود کنید»

***

جمعیت ایرانیان مهاجری که در لس‌آنجلس زندگی می‌کنند سردبیر مجله‌‌ی چهل‌ساله‌ی «راه زندگی» را نه‌فقط به‌خاطر آن‌که یک دوره نماینده‌ی زن تهران در مجلس شورای ملی بود، بلکه به این خاطر نیز می‌شناسند که او یکی از پرسابقه‌ترین زنان روزنامه‌نگار بوده که در حوزه‌ی زنان قلم می‌زده و این بیش از دیگر دست‌آوردهایش در حوزه‌های اقتصادی و سیاسی در یادها مانده است. او بیش از نیم قرن پیش سردبیر مجله‌ی اطلاعات بانوان شد تا نامش به عنوان یکی از برجسته‌ترین کوشندگان جنبش زنان ایران ثبت شود.

پری اباصلتی در سال ۱۳۱۴ خورشیدی، سالی که به فرمان رضاشاه قانون کشف حجاب تصویب و اجرا شد، در تهران چشم به جهان گشود. خانواده‌ی او تحصیل‌ کرده بودند و پدرش در مدارس فرانسوی درس خوانده و مادرش نیز از خاندانی پزشک و طبیب بود و در خانه، تحت آموزش معلم، سواد و حتی زبان فرانسوی نیز آموخته بود. خانواده‌ی پری روشن‌اندیش بودند و شرایط را برای تحصیل دخترانشان فراهم کردند.

پری پس از پایان دبیرستان در رشته‌ی زبان و ادبیات انگلیسی وارد دانشکده‌ی زبان‌های خارجی دانشگاه تهران شد. او به مدرک لیسانس قانع نبود و مدرک کارشناسی ارشد خود را نیز در رشته‌ی روان‌شناسی و علوم تربیتی گرفت. او از سال ۱۳۳۶ شروع به نوشتن در جراید کرد. خودش در مصاحبه‌ای با مهناز افخمی، که در بنیاد مطالعات ایران آرشیو شده است، می‌گوید علاقه‌ی وافری به پزشک‌شدن داشت و مقاله‌هایی هم با امضای دکتر پری اباصلتی به چاپ رسانده بود.

او از فروردین ۱۳۳۶ به مدت یازده سال خبرنگار مجله‌ی اطلاعات بانوان بود و همزمان با تحصیل در دانشگاه، به عنوان خبرنگار، نویسنده و مترجم مقاله می‌نوشت. او می‌گوید که با ورود به حرفه‌ی خبرنگاری هر آن عشقی را که به پزشکی برای خدمت به مردم در دل داشت در روزنامه‌نگاری جست. برای او مسأله‌ی نابرابری جنسیتی و دست‌یابی زنان به حقوق برابر دغدغه بود. از این رو مطالبی درباره‌ی حقوق زنان و تلاش‌های زنان در دیگر کشورها می‌نوشت.

همزمان با آغاز کار مجله‌ی اطلاعات بانوان، پری اباصلتی به همراه دیگر همکاران و کنشگران حوزه‌ی زنان به فکر افتادند که مؤسسه‌ای برای فعالیت زنان ایجاد کنند. او از مؤسسان انجمن دوشیزگان و بانوان بود که به سرعت با استقبال گسترده‌ی زنان روبه‌رو شد و چند‌هزار عضو گرفت. از جمله فعالیت‌های اجتماعی، آموزشی و فرهنگی این انجمن تشکیل گروه‌های ورزشی دختران در رشته‌های مختلف ورزشی بود. این انجمن نخستین سازمان زنانی بود که تیم‌های مختلف ورزشی داشت و تیم‌هایش به کشورهای دیگر می‌رفتند و در رقابت‌های جهانی شرکت می‌کردند.

در این مسیر هوشنگ میرهاشم، روزنامه‌نگار و همسر پری، و ایرج مستعان که سردبیر وقت مجله‌ی اطلاعات بانوان بود او را همراهی کردند. انجمن، علاوه بر کارهای فرهنگی، کلاس‌های آموزشی مختلف از قبیل ماشین‌نویسی، خیاطی، گل‌آرایی، فارسی برای غیرفارسی‌زبانان و آموزش زبان انگلیسی برگزار می‌کرد. این کلاس‌ها جرقه‌هایی را برای آموزش به کسانی که از سواد‌آموزی بازمانده بودند زد و کلاس‌های سوادآموزی این انجمن در کنار آموزش‌های مهارت‌ در حرفه‌هایی مانند خیاطی و آرایشگری مورد استقبال زنانی قرار گرفت که می‌خواستند وارد بازار کار شوند، استقلال مالی و اجتماعی به دست‌ آورند و کسب‌وکاری به راه بیندازند.

پری اباصلتی ده سال پس از انتشار اولین مقاله‌اش در اطلاعات بانوان سردبیر این مجله شد. او اولین زنی بود که سردبیری مجله را عهده‌دار شده بود، مجله‌ای که برای اولین بار کلاس‌های روزنامه‌نگاری و دوره‌ی دوساله‌ی خبرنگاری برگزار می‌کرد و روزنامه‌نگاران برجسته‌ای همچون منصوره پیرنیا و منیژه دولتشاهی را پروراند.

در مسیر روزنامه‌نگاری،‌ پری اباصلتی به موضوعات سیاسی علاقه‌مندتر شد و اشتیاق یافت که به سیاست نیز ورود کند. او خود می‌گوید که بسیاری از اطرافیانش در حوزه‌ی کار و فعالیتش از او می‌خواستند که نماینده‌ی مجلس بشود. او زمانی که در سفری خارج از ایران بود با تشویق اطرافیان خود را کاندیدای مجلس شورای ملی کرد. او در آن سال‌ها روزنامه‌نگار سرشناسی به ویژه در حوزه‌ی زنان شده بود، برنامه‌ی رادیویی اجرا کرده بود و بارها به مجلس رفته بود تا با نمایندگان زن مصاحبه کند. مدتی هم به عضویت کلوب زونتا که شاخه‌ی غیررسمی کلوب روتاری بود درآمد و کمی بعد هم ریاست این کلوب را بر عهده گرفت.

شهرت و نیک‌نامی او به‌خاطر تلاش‌هایش در حوزه‌ی حقوق زنان برای او پیروزی در انتخابات مجلس را به ارمغان آورد. پروین اباصلتی سرانجام توانست از بین ۲۷ نماینده‌ی برگزیده‌ی انتخابات از حوزه‌ی تهران به عنوان پنجمین نفر با آرای بالای مردمی وارد مجلس شورای ملی شود. او سه سال نماینده‌ی دوره‌ی بیست و چهارم مجلس بود تا سال ۱۳۵۷ که انقلاب شد و او به ناچار به ایالات متحده‌ی امریکا رفت. پری اباصلتی اکنون دهه‌ی هشتاد زندگی خود را در جنوب غربی امریکا می‌گذراند و از روزی که به لس‌آنجلس رسید به انتشار مجله‌ی «راه زندگی» و روزنامه‌نگاری پرداخته است. از او بارها از سوی سازمان‌های فرهنگی مختلف تقدیر به عمل آمده و کتاب‌ها و مقالاتی از خاطرات او به قلم خودش و دیگران منتشر شده است که برخی از آن‌ها در آرشیو کتابخانه‌های آکادمی‌های امریکا موجود است.