سورپرایز یورگن کلوپ برای ایرانیان: با سیروس و سرژیک هم‌بازی بودم

لیورپول قهرمان سوپرکاپ اروپا شد. شاگردان «یورگن کلوپ» در استانبول موفق شدند پس از تساوی ۲ بر ۲ مقابل چلسی، این تیم را در ضربات پنالتی شکست دهند.

اما اتفاق ویژه برای ایرانیان، صحبت‌های سرمربی آلمانی تیم لیورپول در پایان بازی بود. یورگن کلوپ در کنفرانس خبری پس از بازی با سوال خبرنگار ایسنا که از او در مورد هواداران ایرانی که به ورزشگاه «وودافون پارک» استانبول آمده بودند و همین‌طور شناختش از ایران سوال کرد این‌گونه پاسخ داد: «در ایران افراد زیادی مرا میشناسند و طرفدارم هستند و در نتیجه ایران جای مناسبی برای تعطیلات من نیست. ترجیح میدهم جایی تفریح کنم که کسی مرا نشناسد.»

واقعا او را کجای دنیا نمی‌شناسند؟ یورگن کلوپ نه تنها حالا فاتح دو جام بزرگ قاره اروپا و نایب قهرمان دوست داشتنی لیگ برتر انگلستان است که با آن صورت و چهره خندانش، که البته کاریزمای پرجذبه‌ای را هم پشت خود نشانده می‌تواند هر گوشه از دنیا یک کلونی هواداری داشته باشد. با این حال کلوپ خواسته هوش خود در نوع پاسخگویی را نشان دهد.

اما او یک حافظه بی‌نظیر هم دارد. او حدفاصل سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۱ میلادی بازیکن تیم باشگاه «ماینتس» آلمان بود. در دو پست مهاجم و مدافع بازی کرد و گاهی هم به تیم ملی دعوت شد. اما جزیی از ستاره‌های آن آلمان قدرتمند که فاتح جام جهانی و جام ملت‌های اروپا می‌شد نبود.

در همان سال‌های طولانی وفاداری‌اش به باشگاه ماینتس، دو هم‌بازی ایرانی هم پیدا کرد. یکی «سرژیک تیموریان» بود و دیگری «سیروس دین‌محمدی».

سرژیک سال ۱۹۹۸ به آلمان رفت. «علی فتح‌الله‌ زاده» مدیرعامل وقت باشگاه استقلال پس از ترانسفر موفق «مهدی پاشازاده» به فوتبال آلمان، راه ارتباط با باشگاه‌های متوسط این کشور را شناخت. برای همین سال ۱۹۹۸ هافبک تیمش را به ماینتس برد. سرژیک طی دو سال حضور در فوتبال آلمان فقط در شش بازی به میدان رفت.

دیگری اما سیروس دین‌محمدی بود. بازیکنی که «تومیسلاو ایویچ» اعتقاد داشت می‌تواند در بهترین باشگاه‌های فوتبال اروپا بازی کند. اما او هم کمی بداقبال بود. قبل از جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه ایویچ اخراج شد و سیروس جایگاهش را در ترکیب اصلی از دست داد. مصدومیت‌های مکرر هم بلای جانش بود.

سیروس سال ۱۹۹۹ به ماینتس پیوست و تا پایان فصل در این تیم توپ زد. او در همین یک سال ۲۸ بار در ترکیب تیمی که یورگن کلوپ در آن بازی می‌کرد قرار گرفت. اما سال بعد دوباره به استقلال برگشت.

یورگن کلوپ پس از گذشت ۱۹ سال در کنفرانس خبری همه را شگفت‌زده کرد و بدون آن‌که آمادگی قبلی داشته باشد گفت: «فکر کنم بدانید من با دو بازیکن ایرانی سیروس دین محمدی و سرژیک تیموریان هم تیمی بودم. آن‌ها از بازیکنان با تجربه ایرانی بودند. این خوشحال کننده است که هواداران زیادی داریم ولی برای من این بیشتر خوشحال کننده بود که هواداران زیادی از ایران و تهران که لیورپولی هستند اینجا بودند و از پیروزی ما خوشحال شدند.»

کلوپ در بالاترین سطح فوتبال جهان هنوز دو هم‌بازی خود را از دو دهه قبل به یاد می‌آورد. سیروس دین‌محمدی از حافظه یورگن کلوپ به وجد آمده و به سایت «ورزش سه» گفته است: «شاید من اگر جای کلوپ بودم و به این درجه از موفقیت رسیده بودم اسم سیروس دین محمدی را به زبان نمی آوردم، اما او نشان داد که جنس و خمیرش چیز کاملا با همه متفاوت است.»

آن‌چه سیروس دین‌محمدی گفته یک خودزنی یا تحقیرنادانسته نیست. سیاهه افتخاراتش را که مرور کنیم به دو بار قهرمانی بوندسلیگا (در حضور بایرن مونیخ)، دو قهرمانی سوپرجام آلمان، یک قهرمانی جام حذفی آلمان، یک نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، یک نایب قهرمانی لیگ برتر انگلیستان و حالا یک قهرمانی سوپرجام اروپا می‌رسیم. تمام این‌ها فقط به عنوان مربی و طی یازده سال اخیر به دست آمده است.

کلوپ در بالاترین سطح ممکن از فوتبال جهان، بعد از پیروزی در فینال سوپرکاپ مقابل خبرنگارانی از سراسر جهان نشسته و به راحتی نام دو بازیکن ایرانی از دو دهه قبل را به زبان می‌آورد که حتی بسیاری از هواداران فوتبال ایران هم نمی‌دانستند که او روزی با آن‌ها هم بازی بوده است. سیروس گفته که انتظار چنین حافظه قوی و فوق‌العاده‌ای را از سرمربی آلمانی نداشته است: «واقعا تصور نمی کردم او ما را به خاطر داشته باشد. راستش اگر می دانستم او اسم من را در گوشه ذهنش نگه داشته است حتما برای دیدنش به استانبول می رفتم.»

او یک استثنا در فوتبال جهان است. مردی که حتی می‌تواند اولین مکالمات خود با نخستین مربی دوران کودکی‌اش را هم به یاد آورد.

«آندریاس مولر» همٰ‌بازی سابق او در توصیفش گفته بود: «خستگی برایش معنی نداشت. هم بازی می‌کرد و هم به کلاس‌های مربی‌گری می‌رفت. نمی‌دانستیم چرا. اما می‌فهمیدیم که او یک رهبر است، نه یک دانش‌آموز.»

کلوپ شاید به ایران نیاید، اما در کنفرانس خبری‌اش به شکلی ویژه توجه خبرنگاران را به سوی نام این کشور جلب کرد.