اینکه معلمان و به تعبیر گسترده‌تر فرهنگیان و فعالان این صنف در ایران چه دغدغه‌هایی را دنبال می‌کنند، ممکن است سئوال متداول خیلی از ما ایرانیان باشد. اما چطور می‌توانیم از دغدغه‌های فعالان صنفی و فرهنگیانی (معلمانی) که ممکن است در همسایگی ما یا در میان اعضای فامیل یا خانواده‌مان باشند، آگاه شویم؟ چطور می‌توانیم حرفها و دغدغه‌های خودمان را برای دورانی که در کلاس‌های درس گذراندیم؛ با آنها در میان بگذاریم؟
ایران وایر به‌عنوان یک رسانه تلاش می‌کند تا ضمن انتشار اخبار و گزارشات مرتبط با فرهنگیان و آموزش و پرورش، ارتباط میان آنها و مخاطبان خود را از سوی دیگر برقرار سازد.
در اولین اقدام، ایران وایر پس از نظرسنجی‌های انجام شده از مخاطبان خود در شبکه‌های اجتماعی، برای بررسی و آسیب شناسی حقوق معلمان، هفت پرسش از مخاطبان دریافت و به معلمان منتقل کرده است. این بار، پاسخ معلمان و فعالان فرهنگی به سومین پرسش مخاطبان ایران وایر را بخوانید.
ایران وایر از مخاطبان خود دعوت می‌کند سوالات خود از معلمان را، از طریق یکی از راه‌های زیر با ما در میان بگذارند. راه‌های ارسال سوالات:
ایمیل به: [email protected]
ارسال از تلگرام به آدرس:@shomairanwire
پیام به فیسبوک iranwire.com ایران وایر
***
به نظر شما بزرگترین موانعی که منجر به فراگیر نشدن و یا به ثمر نرسیدن اعتراضات معلمان ایرانی برای رسیدن به حق و حقوقشان میشود چه چیزهایی هستند؟
معلم اول: حتما مهم‌ترین عامل، ناآگاهی خود معلمان در پیگیری مطالبات است. اما سرکوب‌های بی رحمانه هم مزید بر علت است. نبود اتحادیه‌های سراسری معلمان هم از چالش‌های جدی مطالبه گری است.
معلم دوم: اول اینکه اولویت نظام در حال حاضر معلم و آموزش و پرورش نیست و در نتیجه تخصیص بودجه و اصلاحات در این نهاد خیلی کم است.
دوم اینکه اعتراضات خیلی شدید سرکوب شده و در نتیجه ثمری نمی‌دهد.
معلم سوم: موانع را باید دسته بندی کنیم:
اول: مانع امنیتی بودن فضای وزارت تعلیم و تربیت است.
دوم: نسل معلمان بی تفاوت. معلمانی که با گزینش ناصواب انتخاب شده و نسبت به ناهنجارهای موجود، بی‌تفاوت است.
سوم: نبود کانون‌ها و سازمان‌های مستقل معلمان و قدرت بالای سرکوب حکومت و خیلی‌های دیگر
معلم چهارم: ترس از حکومت و تاکتیک‌های حاکمیت و نیروهای امنیت
معلم پنجم: مهم‌ترین مساله در ناکامی حصول به نتیجه؛ از یک سو سرکوب گسترده و فضای امنیتی مبتنی به النصر بالرعب در مدیریت حکومتی آموزش پرورش است. اتفاقی که موجب ترس در میان جامعه معلمان برای پیوستن به صنوف صنفی شده است از سوی دیگر در مواردی تشتت و تردید برای فعالان و کنشگران را پدید آورده است.
مساله این‌جاست که با درگیر کردن کنشگری اطرافیان او هم تا مدت ها انواع درگیری های روحی و روانی و مالی و زمانی را باید همواره با خود داشته باشند و هیچ گاه یک مبارز همه ی شرایط را مطابق میل خود نمی بیند بلکه باید تلاش کند این وضعیت و موقعیت را بسازد و این امر بسیار پیچیده و دشوار ساخته می شود.
معلم ششم: ترس معلمان از بیکار شدن و بالطبع عدم مشارکت آنها در تجمعات.
معلم هفتم: سرکوب بی‌سابقه و تهدید فعالان صنفی معلمان، کارگران، دانشجویان و خانواده‌های آنان به شیوه‌های گوناگون، تهدید به محرومیت از شغل و تهدید به زندان و بازداشت و...
معلم هشتم: الف. سرکوب فعالان و تشکل‌ها
ب. عدم تجربه کار جمعی توسط معلمان
ج. عدم توان‌مندی تشکل‌ها و فعالان صنفی، در سازماندهی و پیگیری مطالبات
معلم نهم: مهم‌ترین مانع، برای به ثمر ننشستن اعتراضات و همه‌گیر نشدن آن، برخوردهای شدید امنیتی و تشکیل پرونده‌های امنیتی برای فعالان است. زیر پا گذاشتن اصل 26 قانون اساسی، توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی و بطور کل حاکمیت.
مشکل دیگر عدم ایجاد تشکل فراگیر و گسترده بین معلمان و هم‌چنین عدم وجود کانون‌های صنفی در همه شهرها و به محاق رفتن کانون‌های موجود است.
هم‌چنین عدم آشنایی اکثر فرهنگیان با حق و حقوق قانونی خود؛ به طوری که در مقام مقایسه، همیشه خود را با ضعیف ترین قشر جامعه و حتی بیکاران مقایسه کرده و از جایگاه اجتماعی فرهنگیان دیگر کشورها بی خبرند.
مطالب مرتبط:
از معلم بپرس: موثرترین حرکتی که می‌تواند منجر به تحقق مطالبات صنفی معلمان شود چیست؟
از معلم بپرس؛ مهم‌ترین مشکلات و مسائل معلمان و فعالان فرهنگی
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر