هشتگ ها، مسعود را تنها گذاشتند

شهریار نکوزاد، شهروند خبرنگار

مردادماه امسال در فدراسیون فوتبال ایران خبری دهان به دهان می چرخید دال بر این که «مهدی تاج»، رییس این فدراسیون در کمیته ملی المپیک به «کیومرث هاشمی» ضمانت داده است «مسعود شجاعی» دیگر به اردوی تیم ملی ایران دعوت نخواهد شد.

همان روزها این خبر را «شایعه» خواندند. ضمانت حضور شجاعی در اردوی تیم ملی ایران، «کارلوس کی‏روش» بود نه مهدی تاج.

از تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۹۰ که کی روش رسما سرمربی تیم ملی ایران شد تا پیش از دیدار ایران مقابل کره جنوبی و سوریه در شهریورماه امسال، نام مسعود شجاعی هرگز از فهرست تیم ملی کشور جا نمانده بود. نمونه قوی تر از اعتقاد کی روش به شجاعی را می شود در آخرین حضورهای او دید؛ در سه بازی آخر ایران مقابل قطر، چین و ازبکستان که در هر سه بازی، مسعود به عنوان سرگروه و کاپیتان تیم ملی ایران وارد زمین شد. در بازی با ازبکستان در تهران، حتی پنالتی زن اول ایران، مسعود بود؛ هرچند که پنالتی ابتدای نیمه دوم را به آسمان کوبید.

اما مسعود همیشه بوده است؛ با یک حمایت ویژه از سوی سرمربی تیم ملی ایران. در خفا، وقتی قرار شد که «عادل فردوسی پور» و تیم تحلیل گرش در برنامه «90» موثرترین بازیکن هر بازی ایران را بررسی کنند، کی روش از عادل خواسته بود یک آیتم فنی در مورد نمایش مسعود شجاعی در نظر بگیرد؛ دقیقا عین همان تصویری که برنامه عادل پس از بازی ایران و چین از تاثیرگذاری مسعود به نمایش گذاشت.

میان همه این حمایت ها، مسعود تن به بازی متفاوتی داد. او مجبور شد برای تیم «پانیونیوس» یونان در لیگ اروپا مقابل «مکابی» اسراییل قرار بگیرد؛ اتفاقی که به عنوان یک تابوشکنی در ورزش ایران محسوب می شد. پیش از این، ورزشکاران ایرانی حق مبارزه با ورزشکاران اسراییلی را نداشتند. ملی پوشان یا تیم های ورزشی که از رویارویی با حریفان اسراییلی پرهیز می کردند، با عنوان «دفاع از مردم مظلوم فلسطین» در رسانه ها مطرح می شدند. البته این دفاع برگرفته از تصمیم شخصی معرفی می شد، نه یک اجبار از بالا!

مسعود شجاعی مجبور بود همراه با «احسان حاج صفی» مقابل نماینده باشگاه اسراییلی به میدان برود. در غیر این صورت، نه تنها هم مسعود و احسان، که حتی ممکن بود کلیت فوتبال ایران با محرومیت و تعلیق از سوی فدراسیون جهانی فوتبال روبه رو شود. دو روز پیش از این اتفاق، سخن گوی وزارت امور خارجه ایران این اقدام دو ملی پوش فوتبال کشور را نقد کرد. «بهرام قاسمی» گفت این مساله برای نظام ایران قابل قبول نیست و در عین حال، از وزارت ورزش و جوانان خواست تا در مورد وضعیت ملی پوشانی که باید مقابل نماینده های اسراییلی قرار بگیرند، تعیین و تکلیف کند.

روز پنج شنبه 19 مردادماه، «محمدرضا داورزنی»، معاون ورزش توسعه قهرمانی وزارت ورزش و جوانان در گفت و گو با خبرگزاری صداوسیما، خبر از حذف قطعی هر دو ملی پوش از تیم ملی ایران داد. داورزنی با همین چند جمله کوتاه، ایران را در موضعی دفاعی قرار داد. 
یک هفته بعد روزنامه «فرانکفورتر آلگماینه» گزارشی با عنوان «فوتبال ایران تعلیق شود»، در مورد ماجرای گرفتاری دو بازیکنان ایرانی که در ترکیب تیم یونانی پانیونیوس به مصاف با تیم مکابی اسراییل رفتند، منتشر کرد.

در همان روزها، مهدی تاج در ساختمان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به دنبال راه حل می گشت. او یا باید وعده قطعی برای همکاری با دو ملی پوش با توجه به درخواست های «از بالا» می داد یا حذف قطعی آن ها از تیم ملی را اعلام می کرد. اما دو ملی پوش ایران باید به صورت رسمی از تصمیم خود برای حضور مقابل نمانیده اسراییل اعلام برائت می کردند.

احسان حاج صفی خیلی سریع تن به این راه حل داد. کنش احسان خیلی زود با واکنش رسانه های نزدیک به نهادهای نظامی و امنیتی همراه شد. خبرگزاری های«تسنیم» و «فارس» از او به عنوان «سرباز ملی» نام بردند. اما مسعود شجاعی که پیش تر در صفحه اینستاگرامش، خود را بچه جنگ و جنوب نامیده بود، نه نامی از اسراییل برد و نه درخواست بخشش کرد.

فهرست تیم ملی اما در ابتدای شهریورماه بدون نام مسعود شجاعی منتشر شد؛ مساله ای که قابل انتظار بود. حتی حمایت سایر ملی پوشان در فضای مجازی هم سودی نداشت. تقریبا تمام بازیکنان تیم ملی با هشتگ هایی مانند «شما تنها نیستید» یا «کنار شما هستیم» در روزهای نخست، حمایت خود را از این دو کاپیتان تیم ملی نشان دادند. اما وقتی مسعود از فهرست تیم ملی دور ماند، هیچ واکنشی از سوی بازیکنان تیم ملی برای حمایت از او به چشم نخورد.

کی روش هم پشت این ملی پوش خود را خالی کرد. خبرنگاران پیش از بازی ایران و سوریه در تهران از سرمربی تیم ملی در مورد دلیل دعوت نشدن شجاعی پرسیدند. او گفته بود: «فکر می کردم می خواهید در مورد حقوق معوقه آقای "جواد نکونام" که هفت ماه از فدراسیون فوتبال طلب دارد، سوال کنید.»

جواد نکونام فردای همان روز گفت که حتی یک ریال از فدراسیون فوتبال طلب کار نیست. کی روش به عبارتی، چهره همیشه همراه و همواره مدافع خود از ملی پوشان را نرم نرم خدشه دار می کرد. او در توجیه دعوت نشدن مسعود در صفحه فیس بوک خود که مهم ترین رسانه اش هم هست، نوشته بود: «من از این بازی (سیاست) بی‎زارم. از من انتظار پاسخ به سؤالات سیاسی را نداشته باشید زیرا سیاست هرگز برای من اهمیتی نداشته است. این را پدرم به من آموخت. او یک بازیکن و مربی فوتبال بود و البته به من یاد داد که هرگز دروغ نگویم.»

آیا کی روش دروغ نگفته است؟ جواب این سوال قطعا منفی خواهد بود. اما او بخشی از حقیقت را هم پنهان می کند. کی روش اردوی جدید تیم ملی را از پنج شنبه ششم مهرماه آغاز کرد. روز جمعه به خبرنگاران گفت: «تیم ملی نه در دارد و نه پنجره که من بخواهم به روی کسی ببندم. تیم ملی بدون مرز است و هرکس آماده باشد، به تیم ملی ایران دعوت می شود.»

سرمربی تیم ملی روز یک شنبه فهرست نهایی ملی پوشان را برای دو بازی دوستانه مقابل توگو و روسیه اعلام کرد اما باز هم نشانی از مسعود شجاعی در فهرست ملی پوشان نیست. جالب است بدانیم «مهدی طارمی» با چهار ماه محرومیتی که از سوی فدراسیون جهانی فوتبال برایش در نظر گرفته شده است، در این اردو حاضر خواهد بود. جالب تر این که باشگاه پانیونیوس با حضور کامل مسعود شجاعی در ترکیب این تیم، صدرنشین مطلق لیگ یونان شده است.

نکته دیگر را می توان از فهرست کی روش پیدا کرد؛ «کاوه رضایی» با حضور کوتاه مدت در شارلوای بلژیک، به تیم ملی ایران دعوت شده است. با وجود این که درخششی کوتاه طی این مدت داشته است.

از ملی پوشانی که از شجاعی اعلام حمایت کرده بودند، دیگرخبری نیست اما اگر به صفحه کارلوس کی روش بروید، با واکنش های مردم نسبت به حذف مسعود روبه رو خواهید شد. در آخرین پستی که سرمربی تیم ملی روز یک شنبه منتشر و نام نهایی ملی پوشان ایران را اعلام کرده است، بیش از 100 کامنت در حمایت از شجاعی به چشم می خورد. همین طور در پست دیگری که روز شنبه با تصویری کامل از ملی پوشان منتشر شده است هم هواداران فوتبال ایران به دنبال چرایی عدم حضور کاپیتان تیم ملی ایران هستند.

سرمربی جوابی به این سوال نمی دهد. این احتمالا پایان تلخ داستان مردی است که طی سال های اخیر بارها از حق حضور بانوان در ورزشگاه ها، حقوق کودکان کار و زنان بد سرپرست حرف زد و مدعی بود که فریادش به جایی نخواهد رسید. بازیکنی که از سال 1384 به اردوهای تیم ملی ایران دعوت می شد و از سال 86 بازیکن ثابت تیم ملی ایران شد، ناگهان از فهرست تیم ملی ایران خط خورد. این همان توافق بزرگی است که مردادماه در راهروهای فدراسیون فوتبال در موردش حرف می زدند؛ توافقی سه جانبه میان فدراسیون فوتبال، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان.