«الکساندر چفرین»، وکیل شهیر اسلوونیایی از تیم‌های باشگاهی و ملی فوتبال اروپا خواسته است به آن کشوری که به زنان اجازه ورود به ورزشگاه‌ها نمی‌دهد، سفر نکنند و بازی دوستانه‌ای مقابل تیم‌هایش در ورزشگاه‌های این کشور نداشته باشند.
چفرین را چه قدر می‌شناسید؟ آیا می‌دانید او دومین مرد قدرتمند فوتبال جهان است؟ او چرا تمام دنیاهای متضاد را کنار هم تجربه کرد؟
تصور کنید با چشم‌هایی بسته به اتاقی می‌روید که یک نفر قرار است برای شما خاطره‌ای از دوران کودکی خود نقل کند. وقتی حرف‌هایش را شنیدید، باید تشخیص دهید که او کیست یا امروز به چه نقطه‌ای از سرنوشت خود رسیده است.
خاطره‌اش را این‌گونه برای شما نقل میکند: «والدین ما می‌خواستند که به من و برادر بزرگ‌ترم نواختن یک ساز را آموزش بدهند. اما نمی‌دانم چرا انتخاب آن‌ها آکاردئون بود. از همان اول از شکل و ظاهر و صدایش متنفر بودیم. وقتی تمرین می‌کردیم، هیچ نشانه‌ای از علاقه یا استعداد در وجود ما نبود. این داستان ادامه پیدا کرد و همه ناراضی و ناراحت بودند؛ من، برادرم، پدرم، مادرم و آموزگار موسیقی. در نهایت به یک راه حل رسیدیم؛ من به راک پیشنهاد دادم که آکاردئون را بفروشیم و پول آن را تقسیم کنیم. ما این کار را کردیم و پول هم بین ما تقسیم شد. یک کولی آکاردئون را خرید و برای همیشه رفت. مادرم فهمید اما حرفی نزد. برایش اصلا دیگر مهم نبود. آرامش به خانه ما بازگشت.»
می‌توانید یک روز تمام حدس بزنید اما بعید است به نام «الکساندر چفرین» برسید؛ دومین مرد قدرتمند فوتبال جهان و رییس اتحادیه فوتبال اروپا.
چفرین اصلیتی اسلوونیایی دارد اما زمانی که متولد شد، سرزمین او جزیی از خاک یوگسلاوی بود. مادرش «آنا» در دانشگاه تدریس می‌کرد و «پیتر» پدرش وکیل بود. پس طبیعی به نظر می‌رسید که بخواهند دو فرزندشان، «راک» و «الکساندر» از کودکی نخبه بار بیایند.
الکساندر اما شخصیتی غالب داشت و خودش را تحمیل می‌کرد. او برای رویاهایش مرز نمی‌گذاشت. شاید وجود چنین خانواده‌ای برای این‌که او به هر آرزوی دم دستی خود چنگ بزند، کفایت می‌کرد. در دوران مدرسه، دانش‌آموزان و معلمانش او را «کودن» خطاب می‌کردند اما مادرش به او می‌گفت روزی می‌رسد که تمام شهر به نبوغش ایمان بیاورند.
می‌خواست دریانورد شود. برای همین وقتی به ۱۹ سالگی رسید، به خدمت ارتش یوگسلاوی درآمد. دو سال بعد فهمید که راه خود را اشتباه رفته است. وارد دانشگاه شد تا حقوق بخواند. همان زمان هم به تمرینات تیم «هایدوک اشپیلت» می‌رفت؛ یکی از پرافتخارترین باشگاه‌های فوتبال یوگسلاوی و کرواسی کنونی.
سال ۱۹۹۱، وقتی ۲۴ سال داشت، فوتبال و دانشگاه را رها کرد و به عنوان سرباز نیروی زمینی اسلوونی، برای استقلال کشورش جنگید.
تا این‌جا تصور می‌کنید با یک مجنون بی‌هدف روبه‌رو هستید. اما اشتباه می‌کنید. ادامه راهی که او رفت، باز هم آمیخته با آزمودن و البته یک تجربه بود: «من از جنگ‌ها آموختم که انسان‌ها برای اهداف بزرگ متولد می‌شوند، نه سرکوب یا کشته شدن.»
آخرین گلوله‌ها که شلیک و خشاب‌ها که خالی شدند و دیگر پر نشدند، الکساندر چفرین با لباسی خاکی به خانه بازگشت تا این‌بار مسیری قطعی را دنبال کند. می‌خواست جای پدرش را در بزرگ‌ترین موسسه حقوق و وکالت اسلوونی بگیرد.
پدر خانواده، یعنی پیتر چفرین، شهیرترین وکیل اسلوونی بود که مهم‌ترین دفتر حقوقی این کشور را تاسیس کرده بود و اداره می‌کرد. پس از آن‌که الکساندر از دانشگاه «لیوبلیانا» فارغ‌التحصیل شد، جای پدرش را به عنوان مدیرعامل این موسسه گرفت.
اما مگر برای آن روح ناآرام وجودش، آن کودکی که هنوز در بطن او نفس می‌کشید، چنین مقامی کفایت می‌کرد؟ گفته بود: «از فرصت خود استفاده کردم و دان سه کمربند سیاه کاراته را گرفتم.»
اما مشخص نیست که دقیقا از کدام زمان خالی استفاده کرده بود. مردی که هم ریاست بزرگ‌ترین دفتر وکالت اسلوونی را برعهده داشت و هم یکی از اعضای هیات مدیره باشگاه فوتبال «لیتیخا» و «اولمپیا» اسلوونی بود، چه گونه فرصت داشت هم تا بالاترین درجه ورزش کاراته پیش برود و هم چهار بار در تور موتورسواری صحرا شرکت کند؟ با همه این دغدغه‌ها، او سال ۲۰۱۱ به عنوان رییس فدراسیون فوتبال اسلوونی انتخاب شد.
مادرش شاید حق داشت که به آینده این نابغه ببالد. همسرش «باربار» در مورد او در کتاب خاطراتش نوشته است: «او بسیار آرام است. روح لطیفی دارد. با تمام وجودش عشق می‌ورزد. همه توجه او، حتی وقتی کنار من نیست، متوجه من است. اما گاهی به شدت سخت می‌شود.»
آن‌ها خانوادگی «سخت» می‌شوند. برادر بزرگ‌ترش راک، همانی که در کودکی همراه الکساندر، آکاردئون را فروخت، سال ۲۰۱۲ پایان‌نامه دکترای خود را در رشته حقوق با عنوان «محدودیت‌های آزادی مطبوعات در قانون اساسی جمهوری اسلوونی و دیوان حقوق بشر اروپا» نوشت و از آن دفاع کرد. او تا ژوئن سال ۲۰۱۹ وکیل دادگاه‌های اسلوونی و متخصص در حقوق مدنی و رسانه‌ای بود. اما از روز هجدهم این ماه و سال، قاضی اسلوونی شد.
او سخت می‌شود وقتی به یاد همان آخرین شلیک و گلوله می‌افتد. وقتی به عنوان رییس فدراسیون فوتبال اسلوونی برای ریاست بر اتحادیه فوتبال اروپا نامزد شد، آن‌چه در موردش می‌دانستیم، این بود که نه به عنوان یک مدیر ورزشی که در قامت وکیل مدافع حقوق شهروندان کشور، بارها برای دفاع از نقض حقوق شهروندان، دفاع از حقوق کودکان و همین‌طور تلاش برای اعطای حقوق برابر به مهاجران در اتحادیه اروپا مورد تقدیر قرار گرفته بود. اما وقتی به ریاست اتحادیه اروپا رسید، چه قدر تغییر کرد؟
الکساندر چفرین با این جمله روبه‌روی حضار ایستاد: «اسلوونی کوچک و زیبای من! من به تو افتخار می‌کنم و روزی هم امیدوارم این مردان و زنان به وجود من افتخار کنند.»
اولین قدم او، صدور اطلاعیه‌ای بود که کشورهای درخواست کننده میزبانی رقابت‌های یورو و لیگ قهرمانان را شگفت‌زده کرد: «از این پس یوفا به الزامات معیارهای خود برای اعطای میزبانی رقابت‌ها، استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر را هم اضافه میکند. آلمان و ترکیه موظف هستند براساس راهنمایی‌های سازمان ملل و نهادهای حقوق بشر وابسته به آن، بستر مناسب موارد مورد تاکید را در کشورهای خود به صورت کامل به اجرا درآورند.»
او سال ۲۰۱۷ به ریاست «بنیاد کودکان یوفا» رسید؛ بنیادی که پیش از این هم وجود داشت اما در اصل موجودیتی نداشت. همان زمان «ایندیپندنت» فاش کرد که او از سال‌ها قبل یک درصد از حقوق ماهیانه‌اش را به صورت مادام‌العمر به انجمن‌های حمایت از حقوق کودکان اختصاص داده است.
چفرین تابوی خط‌کشی میان زن و مرد را یک تنه در فوتبال اروپا شکست. او پیشنهاد داد «استفانی فراپارت» فرانسوی به عنوان داور دیدار سوپرجام لیگ اروپا که میان دو قهرمان لیگ اروپا و لیگ قهرمانان باشگاه‌های این قاره برگزار می‌شد، انتخاب شود؛ این یعنی نخستین قضاوت یک زن داور در بالاترین سطح از فوتبال جهان. فراپارت داوری کرد و تحسین جهان فوتبال را هم برای خودش و البته یوفا به دست آورد.
حالا الکساندر چفرین، همانی که آکاردئون خانه پدری را فروخت، در مدرسه به او کودن می‌گفتند، می‌خواست دریانورد شود و بعد ولی برای استقلال کشورش اسلحه به دست گرفت، کسی که کمربند سیاه کاراته می‌بندد و زمانی در کرواسی کنونی، هافبک وسط تیم خود بود، اویی که هنوز بزرگ‌ترین دفتر حقوق و وکالت اسلوونی را اداره میکند و البته همان مردی که بارها سیاست‌های ضدحقوق بشری فدراسیون جهانی فوتبال را به نقد کشیده است، علیه تنها کشوری که زنانش را به ورزشگاه‌ها راه نمی‌دهد، قیام کرده است.
رییس یوفا پس از دیدار با اعضای هیات مدیره اتحادیه فوتبال اروپا گفت یوفا باید از تیم‌های اروپایی بخواهد از بازی در کشورهایی که زنان اجازه ورود به ورزشگاه‌ها را ندارند، خودداری کنند.
او موفق شد نظر مساعد اعضا را هم جلب کند: «ما نمی‌توانیم کسانی را که در این تصمیم نقش دارند، مجازات کنیم. متاسفانه این خارج از حوزه اختیارات ما است و باید فیفا از اختیاراتش استفاده کند. اما این سخن به معنای آن نیست که باید ساکت بمانیم و دست روی دست بگذاریم.»
رییس یوفا از تمامی باشگاه‌ها و تیم‌های ملی کشورهای اروپایی خواسته است به کشوری که به زنانش اجازه ورود به ورزشگاه‌ها را نمی‌دهند، سفر نکنند یا بازی دوستانه‌ای نداشته باشند.
اعتقادات الکساندر چفرین، منتقد سیاست‌های فیفا و البته دومین مرد قدرتمند فوتبال جهان را باید در این جمله که آذرماه سال ۱۳۹۶ لابه‌لای سخن‌رانی خود به زبان آورد، پیدا کرد: «من از جامعه فوتبال جهان می‌خواهم کنار تمام تعهداتی که به حرفه خود دارند، نگران وضعیت انسانی جهان باشند و به مسوولیت‌های اجتماعی خود اهمیت بدهند.»
مطالب مرتبط:
مخالفت قطعی وزیر ورزش دولت روحانی با حضور زنان در ورزشگاه‌ها
دختران گزینشی امروز و فردا به فاطما سامورا دروغ خواهند گفت
دختر آبی سه روز پیش از دنیا رفته بود؛ خاکسپاری بدون خانواده به دلیل مسائل امنیتی
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر