close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
گزارش

سعید فضل‌ اولی نخستین ایرانی تیم پناه‌جویان؛ تیمی که قرار نبود همیشگی باشد

۱۱ مهر ۱۳۹۹
پیام یونسی‌پور
خواندن در ۵ دقیقه
«سعید فضل اولی» نخستین ایرانی تاریخ خواهد بود که در رقابت‌های المپیک، زیر پرچم کمیته بین‌المللی المپیک و با تیم «پناه‌جویان» رقابت خواهد کرد.
«سعید فضل اولی» نخستین ایرانی تاریخ خواهد بود که در رقابت‌های المپیک، زیر پرچم کمیته بین‌المللی المپیک و با تیم «پناه‌جویان» رقابت خواهد کرد.
سال ۹۴، سعید فضل اولی از آلمان درخواست پناهندگی کرد. هدفش رسیدن به تیم ملی قایق‌رانی این کشور بود. اما به دلیل این ‌که هنوز پاسپورت آلمان را ندارد، نمی‌تواند با تیم ملی این کشور در المپیک شرکت کند.
سال ۹۴، سعید فضل اولی از آلمان درخواست پناهندگی کرد. هدفش رسیدن به تیم ملی قایق‌رانی این کشور بود. اما به دلیل این ‌که هنوز پاسپورت آلمان را ندارد، نمی‌تواند با تیم ملی این کشور در المپیک شرکت کند.
ماه مارچ سال ۲۰۱۶، «توماس باخ»، رییس کمیته بین‌المللی المپیک به صورت رسمی از شکل‌گیری یک تیم موقت در رقابت‌‌های المپیک ریو خبر ‌داد.
ماه مارچ سال ۲۰۱۶، «توماس باخ»، رییس کمیته بین‌المللی المپیک به صورت رسمی از شکل‌گیری یک تیم موقت در رقابت‌‌های المپیک ریو خبر ‌داد.

«سعید فضل اولی» نخستین ایرانی تاریخ خواهد بود که در رقابت‌های المپیک، زیر پرچم کمیته بین‌المللی المپیک و با تیم «پناه‌جویان» رقابت خواهد کرد. این خبر را چهارشنبه شب، نهم مهر ۱۳۹۹ شبکه یک تلویزیون آلمان تایید کرد.

براساس گزارش این شبکه تلویزیونی، فدراسیون جهانی قایق‌رانی پس از بررسی درخواست «توماس کونیتزکو»، معاون این فدراسیون که ریاست فدراسیون قایق‌رانی آلمان را هم برعهده دارد، موافقت خود را با پیوستن سعید فضل اولی به تیم پناه‌جویان المپیک اعلام کرده است.

سعید یکی از ایرانیانی است که در تیمی با عنوان پناه‌جویان در المپیک توکیو شرکت می‌کنند.

***

سال ۱۳۹۴، سعید فضل اولی به صورت رسمی از دولت آلمان درخواست پناهندگی کرد. برخی رسانه‌های ایران نوشته بودند که ملی‌پوش قایق‌رانی کشور یک ماه قبل از آن برای حضور در یک اردوی آماده‌سازی و با نظر موافق فدراسیون قایق‌رانی ایران به آلمان سفر کرده بود. اما سه سال بعد بخش فارسی‌زبان رادیو «دویچه‌وله» مدعی شد که او از راه زمینی و مسیر ترکیه و یونان خودش را به آلمان رسانده بود.

وقتی از ایران رفت، ۲۳ سال داشت. اما طی همان سال‌های کوتاه نوجوانی و جوانی‌، به بیش از ۸۰ مقام در رقابت‌های ملی، آسیایی و جهانی رسیده بود؛ از سه طلای جوانان آسیا و دو مدال نقره رقابت‌های بین‌المللی ازبکستان، تا راه یافتن به مرحله نهایی مسابقات جهانی مجارستان، چک، اسلواکی و روسیه.

در آلمان هدفش رسیدن به تیم ملی قایق‌رانی این کشور بود. ماه جون سال ۲۰۱۵، سعید فضل اولی برای اولین بار از طرف «انجمن قایق‌رانی آلمان» (DKV) وارد مسابقات قایق‌رانی داخلی این کشور شد. همان سال گفته بود: «من شب‌ها خواب شرکت در بازی‌های المپیک توکیو در سال ۲۰۲۰ را می‌بینم.»

اما به دلیل این ‌که هنوز پاسپورت کشور آلمان را ندارد، قادر به همراهی تیم ملی این کشور در رقابت‌های المپیک نیست. به همین دلیل رییس فدراسیون آلمان از فدراسیون جهانی درخواست ‌کرد اجازه حضور سعید در رقابت‌های المپیک را در تیم پناه‌جویان صادر کند.

ماه مارچ سال ۲۰۱۶، «توماس باخ»، رییس کمیته بین‌المللی المپیک به صورت رسمی از شکل‌گیری یک تیم موقت در رقابت‌‌های المپیک ریو خبر ‌داد.

توماس باخ می‌خواست با حضور تعدادی از ورزشکاران منتخب که در سراسر جهان از بیم جان خود اعلام پناهندگی کرده بودند، تیمی را تشکیل دهد که زیر پرچم کمیته بین‌المللی المپیک وارد مسابقات شوند. او گفته بود سعی می‌کند با تشکیل این تیم موقت، به دولت‌مردان جهان بفهماند که می‌توان به شهروندانی که به کشورهای آن‌ها پناه آورده‌اند، پناه داد.

تصمیم توماس باخ منجر به شکل‌گیری تیمی با ۱۰ ورزشکار از تمامی قاره‌ها شد. البته رییس ابتدا وعده تشکیل تیمی نمادین از پنج ورزشکار به نشانه پنج حلقه اتحاد المپیک را داده بود.

«یولاند مابیکا» پناهنده‌ کونگویی در برزیل، «جیمز چینیک»، «ییج بیل»، «رز لوکونین»، «آنجلینا لوهالیت» و «پائلو لوکورو» پناهندگان سودان جنوبی در کنیا، «یوناس کینده» پناهنده اتیوپیایی در لوکزامبورگ، «پوپول میسنگا» پناهنده کونگویی در برزیل، «رامیس انیس» و «یسرا ماردینی» پناهنده‌های سوریه‌ای در بلژیک اعضای تشکیل دهنده این تیم بودند.

زندگی هر یک از این ورزشکاران یک داستان ویژه داشت؛ از یولاند مابیکا که نظر توماس باخ را برای تشکیل این تیم جلب کرد تا یسرا ماردینی، شناگر اهل سوریه که با قایق بادی، خود را از ترکیه به یونان رساند و با عبور از یونان، منطقه بالکان، مجارستان و اتریش، در نهایت به آلمان رسید.

از ابتدا قرار بود «راحله آسمانی»، دختر تکواندوکار ایرانی هم در فهرست این تیم پناه‌جویان قرار بگیرد. اما بلژیک، کشوری که به آسمانی پناهندگی داده بود، پیش‌دستی کرد، تابعیت قطعی و پاسپورت بلژیکی به او داد و راحله را با خود و زیرپرچم کشورش به المپیک برد.

نتایج تیم ورزشکاران پناهنده چندان درخشان نبود. پوپول میسنگا و یولاند مابیکا، دو جودوکار این کاروان در مرحله اول و دوم حذف شدند. رامیس انیس و یسرا ماردینی هم در رقابت‌های شنا خیلی زود از مسابقات کنار رفتند. باقی ورزشکاران هم که در رشته دوومیدانی شرکت کرده بودند، همگی در مرحله مقدماتی حذف شدند. فقط یوناس کینده بود که به مرحله نهایی رسید؛ هرچند او هم بدون مدال ماند.

قرار بود این تیم فقط یک دوره به صورت نمادین و در راستای موج پناهندگان تشکیل شود، اما کمیته بین‌المللی المپیک در سال ۲۰۱۷ تصمیم گرفت تیم پناه‌جویان را هم‌چنان در مسابقات المپیک حفظ کند. دلیلش مشخص بود؛ جهان هنوز هم جای امنی نیست، حتی برای ورزشکاران.

در همان المپیک ۲۰۱۶ ریو، هشت ایرانی زیر پرچم کشورهای دیگر مبارزه کردند. آذربایجان یکی از کشورهایی بود که ورزشکار و مربی‌ ایرانی را مقابل تکواندوکاران ایرانی به میدان فرستاد، پیروز شد و برای اولین بار در تاریخ با همان ورزشکاران به مدال طلا رسید.

هرچند حالا سعید فضل اولی اولین ایرانی تیم پناه‌جویان المپیک است اما شاید او را نتوان آخرین ورزشکار ایرانی این تیم دانست.

کمیته بین‌المللی المپیک هنوز تصمیم قطعی خود را برای تعداد نفراتی که قرار است در رقابت‌‌های المپیک توکیو در قالب تیم پناه‌جویان حضور داشته باشند، اعلام نکرده است.

با این حال، براساس اعلام وب‌سایت رسمی سایت کمیته بین‌المللی المپیک، اعضای این تیم به شکل قابل توجهی افزایش پیدا کرده‌اند.

در این تیم، سعید فضل اولی تنها نخواهد بود. براساس تصمیم این کمیته، فعلا ۵۰ ورزشکار به صورت قطعی در رقابت‌های المپیک، زیر پرچم این کمیته و در قالب تیم پناهندگان شرکت می‌کنند. از این جمع، فعلا «علی نوغاندوست» تکواندوکار ایرانی پناهنده به کرواسی، «امیرمحمد حسینی» تکواندوکار ایرانی پناهنده به آلمان، «دینا پوریونس لنگرودی» تکواندوکار ایرانی پناهنده به هلند، «احسان نقیب‌زاده» تکواندوکار ایرانی پناهنده به سوییس و «کسری مهدی‌پورنژاد» تکواندوکار ایرانی پناهنده به آلمان اعضای ایرانی این تیم را تشکیل می‌دهند.

شاید دلیل کوچ و فرار این‌چنین پرتعداد تکواندوکاران ایرانی در خارج از ایران را بتوان حضور مادام‌العمر یک معمم امنیتی به نام «محمدرضا پولادگر» در راس فدراسیون تکواندو ایران دانست.

«عبدلله صدیقی» تکواندوکار افغانستانی پناهنده به بلژیک، «آصیف سلطانی» کاراته‌کار افغانستانی پناهنده به استرالیا، «فرید والی‌زاده» بوکسور افغانستانی پناهنده به پرتغال و «معصومه علی‌زاده» دوچرخه‌سوار افغانستانی پناهنده به فرانسه دیگر فارسی زبان‌های این تیم محسوب می‌شوند.

تیم پناهندگان المپیک شاید به زودی میزبان ایرانیان بیشتری هم باشد. «مبین کهرازه»، بوکسور تیم ملی ایران که به کشور اتریش پناهنده شد، در رقابت‌های بوکس حرفه‌ای این کشور مبارزه می‌کند اما هنوز قادر به همراهی تیم ملی اتریش در رقابت‌های بین‌المللی نیست. او اقامت نهایی این کشور را نگرفته است و شاید به عنوان دومین ورزشکار ایرانی تیم پناه‌جویان به مسابقات المپیک معرفی شود. 

 

مطالب مرتبط:

یولاند؛ از یتیمی اجباری تا حضور بی سرزمین در المپیک

راحله آسمانی تکواندوکار ایرانی تیم ملی بلژیک: می‌خواستم ثابت کنم فقط شانس نبوده!

۸ ایرانی مقابل ایران در ریو

بالاترین نشان آذربایجان روی سینه مهماندوست

ابلاغیه نماینده حوزه علمیه قم در تکواندو؛ فدراسیون کره شمالی ورزش ایران

مبین کهرازه آخرین بوکسور پناهنده ایرانی در اتریش: به ما در ایران توهین می‌شد

از بخش پاسخگویی دیدن کنید

در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید

صفحه پاسخگویی

ثبت نظر

گزارش

کامران ساختمان‌گر: بازجو گفت کشتن تو برای ما کار ساده‌ای است

۱۱ مهر ۱۳۹۹
آوات پوری
خواندن در ۸ دقیقه
کامران ساختمان‌گر: بازجو گفت کشتن تو برای ما کار ساده‌ای است