نتیجۀ نهاییِ مقاومت ما حفظ هویت و کرامت انسانی است

گفتگو با  آسیه عبدالله، یکی از دو رهبر "حزب اتحاد دموکراتیک" در کردستان سوریه

شپول عباسی

آسیه عبدالله، یکی از دو رهبر "حزب اتحاد دموکراتیک" در کردستان سوریه است که حزب اصلی کردستان سوریه و تنها حزب کردی در این منطقه به شمار می رود که شاخۀ نظامی آن، یگان‌های مدافع خلق  YPG نام دارد. این حزب به اختصار PYD  پ.ی.د نامیده می‌شود. آسیه عبدالله  اکنون در کوبانی به سر می‌برد که یکی از سه کانتونی است که کردهای سوریه با همکاری عرب‌ها، آشوری‌ها و ارمنی‌های مقیم مناطق کردنشین ایجاد کرده‌اند.  کانتون‌ نامی است که کردها برای منطقه‌ای برگزیده اند که نظام "خود مدیریتی دمکراتیک" را در آن تجربه می‌کنند. دو کانتونِ جزیره و عفرین هم در شرق و غربِ کانتون کوبانی قرار دارند و از نظر جغرافیایی از هم جدا افتاده‌اند. کردها، کردستان سوریه را در مجموع به عنوان "روژآوا" می‌شناسند که به موقعیت جغرافیایی این محل در مقایسه با سایر مناطق کردستان در کشورهای دیگر اشاره دارد.

خانم آسیه عبدالله شما الان در کوبانی هستید. لطفا از آخرین وضعیت شهر کوبانی برای ما بگوئید.

اگرچه کانتون کوبانی بیش از یک سال  در محاصره بوده اما حملات سنگین داعش به شهر کوبانی از پانزدهم ماه سپتامبر آغاز شده و همچنان ادامه دارد. در چند روز گذشته، درگیری‌های شدیدی در شرق کوبانی رخ داده است. اکنون نیروهای کمکی‌ زیادی به داعش ملحق شده اند اما امروز هم به رغم این که حملات توپخانه‌ای و تحرکات زمینی‌ داعش شدت بیشتری به خود گرفت، یگان‌های مدافع خلق، مقاومت زیادی نشان دادند و داعش تلفات زیادی داده است. شهروندان غیر نظامی هنوز هم در داخل و اطراف کوبانی حضور دارند و به عنوان پشتیبان پشت جبهه‌، به نیروهای ما کمک می کنند.

خانم عبدالله بعضی از منابع در روزهای اخیر مدعی شده بودند که کوبانی از شهروندان غیرنظامی تخلیه شده اما نمایندۀ دبیرکل سازمان ملل در امور سوریه اعلام کرد که هنوز شماری از شهروندان عیرنظامی در کوبانی مانده‌اند. وضعیت شهروندان غیر نظامی کوبانی چه طور است؟

 همان طور که گفتم، مردم عادی هنوز در شهر حضور دارند، حملات سنگین توپخانه‌ای داعش، تهدید بزرگی‌ است. علاوه بر این، در مسیر خط مرزی با ترکیه نیز تعداد قابل توجهی‌ از مردم حضور دارند. با تهدیدات داعش، شرایط بحرانی‌ شده است. بخش اعظم مردم آواره شده اند. اما حتی گروهی که از شهر خارج شده اند ولی هنوز به شهر دسترسی دارند از همکاری و کمک به نیروهای یگان‌های مدافع خلق، کوتاهی نمی کنند. آنچه که بسیار اهمیت دارد، دسترسی داعش به سلاح های سنگین نظامی است که جان مردم عادی را به خطر می‌اندازد. با توجه به حضور بخشی از مردم عادی در شهر، خطر بروز یک قتل عام انسانی‌ وجود دارد. داعش ابایی از به کارگیری سلاح های سنگین و قتل عام مردم ندارد. متاسفانه حملات توپخانه‌ای داعش تا کنون تلفات انسانی‌ زیادی بر جای گذاشته است. در آخرین حملۀ توپخانه ای، ۱۵ غیر نظامی جان خود را از دست دادند. تا زمانی که داعش به سلاح های سنگین مجهز است، خطر بروز یک تراژدی انسانی‌ پابرجاست.

 شما به حملات توپخانه‌ای داعش اشاره کردید. آیا حملات هوایی نیروهای ائتلاف جهانی‌ نتوانسته  از شدت این حملات بکاهد؟

 نیروهای ائتلاف مدتی است که مواضع داعش را بمباران می کنند اما متاسفانه این حملات تاثیر زیادی بر توان آتش داعش نداشته است. هر روز با افزوده شدن نیروهای کمکی‌، به تعداد نیروهای داعش افزوده می شود. در طرف مقابل، ما در شهر کوبانی، از هیچ کمکی بر خوردار نبوده ایم. رفت و آمد به کوبانی ممکن نیست چون کوبانی از هر چهار طرف محاصره شده است. یک طرف ترکیه است که راه را به همه چیز بسته و در جهات دیگر، داعش تا دندان مسلح به توپ، تانک و دیگر سلاح های سنگین حضور دارد. حملات نیروهای ائتلاف خوب است اما کافی‌ نیست. باید با برنامه ریزی بهتر و مداوم صورت گیرد. باید مواضع داعش، سنگرها، سلاح های سنگین و منابع کمک‌های پشت جبهۀ آنها را هدف قرار دهند. در صورت حملات حساب شده به منظور نابودی سلاح های سنگین داعش، می توان امیدوار بود. تکرار می کنم که هر چند حملات نیروهای ائتلاف تا حدی خوب بوده اما باید مواضع حساس و استراتژیک اطراف کوبانی را که در اختیار داعش قرار دارد، و امکان حمله را به آنها می دهد، مورد هدف قرار داد.. ما نیازمند حملات گسترده تر و مداوم نیروهای ائتلاف به داعش هستیم. اگر این مهم صورت گیرد، کمک بزرگی‌ به عملیات‌ ما خواهد بود. گفتم که از پانزدهم ماه اکتبر، حملات داعش، حجم وسیعی تری به خود گرفته است. با این حال، یگان‌های مدافع کوبانی ( ی پ گ و ی پ ژ )، دفاع بی‌ نظیری کرده اند. با ارادۀ پولادین و روحیۀ فدایی در برابر داعش ایستاده اند. برای ما این جنگ، جنگ روشنایی در مقابل سیاهی است. جنگ برای حفظ برابری و انسانیت است. ی پ گ و ی پ ژ با این تفکر و اندیشه، در برابر همهٔ حملات داعش با روحیه ای بالا مقاومت می‌‌کنند. هزاران زن در روژ آوا، به خصوص در کوبانی، در حال جنگند. این مقاومت، بدون شک استثنایی و ستودنی است. باید اضافه کنم که حتی برخی‌ از نیروهای ارتش آزاد به ما ملحق شده اند و در برابر داعش می‌‌جنگند. در میان شهدای ما، برخی‌ از جنگاوران ارتش آزاد نیز دیده می‌‌شوند.

 شما به روحیۀ فدایی و از خودگذشتگی زنان مبارز در کوبانی اشاره کردید. چند روز قبل، ملاله یوسف زی، به عنوان یکی از دو برندۀ جایزه صلح نوبل معرفی‌ شد. نقطۀ تلاقی مبارزات و مقاومت زنان ی‌پ‌ژ برای آزادی و برابری با مبارزات زنان در دیگر نقاط دنیا را در چه می‌‌بینید؟

 جایزۀ صلح نوبل یک زن جوان که برای حق تحصیل و در نتیجه آگاهی زنان مبارزه کرده  و زخم خوردۀ دست تفکرات داعشی است، جای تبریک بسیار دارد. جنگ زنان و دختران کرد در سنگر‌های مقابله با داعش، در واقع تلاش برای حفظ زندگی‌ و فریاد آزادی خواهی همۀ زنان دنیاست. آن چه ما امروز از مقاومت زنان کرد در مقابل سیاهی‌ و تباهی می‌‌بینیم، مبتنی بر یک نظریۀ نژادی نیست بلکه عرصۀ بروز و عملی ساختن یک فرضیه است. ما در حوزۀ عمل برای آزادی مشق می‌‌کنیم. در جریان رویدادهای اخیر روژآوا، زنان و دختران، پیش آهنگِ جریان مقاومت بودند. آنها در بطن مقاومت، انسجام و ایستادگی بر هدف انسانی را به نمایش گذاشتند. به نظر من، حضور زنان در این حرکات در روژآوا، سویه‌های جدیدی از سیاست، جنبش‌های مدنی و مفهوم دموکراسی را ارائه کرد. برای ما، در روژ آوا، آزادی زن نقطۀ ثقل تمام تعاریفِ مرتبط با مفهومِ آزادی است. ما معتقدیم که اگر در جامعه‌ای زن آزاد نباشد، آن جامعه آزاد نیست. بر اساس این نگرش، عقیده داریم که زن کرد باید امکان حضور در جریان های سیاسی و اجتماعی را داشته باشد. مشارکت ما به عنوان یک زن کرد در بطن این جریان ها، پیام آزادی برای زنان دنیاست. مشکلات، موانع و ناهنجاری‌های موجود علیه زنان در دنیا یکسان است. ما می‌‌خواهیم با حضور متفاوت خود نقش مثبتی در حل این موانع داشته باشیم.

 خانم عبدالله، در روز‌های گذشته، تقریبا در تمام شهرهای کردستان و مناطق کردنشین، از کرمانشاه، ایلام، مهاباد، و ارومیه تا اربیل، سلیمانیه و همه شهرهای کردستان ترکیه و البته برخی‌ شهر‌های بزرگ دنیا، کرد‌ها و غیر کرد‌ها به حمایت از مقاومت کوبانی به خیابان‌ها آمدند. آیا شما پیام آنان را شنیدید؟

 بله، ما در کوبانی، احساس همدردی و همدلی تمام شهرهای کردستان و دیگر انسان‌های آزادی خواه را شنیدیم و این‌ رویدادها را دنبال کردیم. در واقع، کوبانی بهانه ای برای همبستگی و همدلی کرد‌های سراسر جهان بود. در تمام بخش‌های کردستان، در طول تاریخ، قتل و عام و کشتار صورت گرفته است. اما دیگر اجازه نخواهیم داد که تاریخ سیاه برای ما تکرار شود. حمله به کوبانی، حمله به کردستان است، حمله به انسان و کرامت انسانی‌ است. طبیعی است که کرد‌های سراسر دنیا و همه آزادی خواهان جهان، از هر ملیت و با هر اندیشۀ سیاسی و تعلق گروهی، حامی‌ دختران و پسرانِ مدافع کوبانی باشند. کوبانی فراتر از یک مسالۀ حزبی، یک جریان ملی و گسترده‌تر از آن، یک دغدغۀ جهانی‌ است. اگر تنها در مورد کردها صحبت کنم، باید بگویم که اگر ما کردها نتوانیم در مورد کوبانی همصدا شده و به یک نقطۀ مشترک برای همراهی بی قید و شرط دست یابیم، پروندۀ سیاست کردی را باید بست. ما همیشه در خدمت ملت خود بوده، هستیم و خواهیم بود. ما برای حفظ آن چه تا امروز به دست آورده ایم، با یک شعار و با یک پیام، مقاومت خواهیم کرد. در این برهه از تاریخ، این مسئولیت به ما کرد‌ها سپرده شده است.، اگر ما در این میدان عمل، سربلند نباشیم، اگر اتحاد خود در مقابل دشمنان انسانیت و کرامت انسان را حفظ نکنیم، کرامت انسان و ارزش مقاومت برای انسان و آزادی او در جهان کمرنگ خواهد شد. این امر مسئولیت ما را در این کارزار، دو چندان کرده است. تک تک ما در برابر حفظ مبانی عملی‌ دموکراسی در دنیا، که میدان عملش کوبانی است، مسئولیم. ما با اعتقاد به یکسانی ملت ها، با اعتقاد به نظام ملل دموکرات، با باور به قبول و پذیرش دیگراندیشان، سرگرم مبارزه با دشمنِ همۀ مفاهیم خوب، هستیم. هرچند در ظاهر و در نگاه نخست، برای کردستان می‌‌جنگیم، ولی‌ در نهایت، نتیجۀ ‌این مبارزه، تلاش برای بنیان نهادن سوریه‌ای با پایه‌های دموکراتیک و تلاش برای حفظ هویت و کرامت انسان در سراسر جهان است. به همین دلیل، تلاش خواهیم کرد که در این مسیر موفق باشیم. مقاومت ما در معنای خُردش، حرکتی ملی‌ برای احقاق حقوق نادیده گرفته شدۀ کردها و حفظ هویت و سرزمین مادری است، اما در نگاهی کلان‌تر، مبارزه‌ای برای ایجاد، تعمیق و حفط اتحاد جهانی است. ما آینده این مقاومت را روشن و پر امید می‌‌بینیم.