تساوی به یاد هادی

پدرام قائمی، شهروند خبرنگار

این باشکوه‌ترین تساوی یک دهه اخیر بود. شاید بعدازآن تساوی دو بر دو که به دعوا و نزاع در سال 1379 ختم شد، بتوان این بازی را بهترین نمایش دو گروه که به‌تساوی رسید دانست. گل دقیقه 49 جابر انصاری را خیلی دیروقت و درست وقتی‌که داور داشت وقت‌های تلف‌شده زمین خوردن رحمتی را حساب می‌کرد، با گل بنگت سون جبران شد.

پرویز مظلومی گروهش را با این ترکیب به زمین فرستاد: «مهدی رحمتی (کاپیتان)، حنیف عمران زاده، هرایر مگویان، میثم مجیدی، میلاد فخرالدینی، روزبه چشمی، امید ابراهیمی، خسرو حیدری(۷۲ محسن کریمی)، یعقوب کریمی(۵۵ خرسند نیا)، سجاد شهباززاده(۸۰ امین حاج محمدی) و جابر انصاری» و برانکو ایوانکوویچ هم با ترکیب سوشا مکانی، محسن بنگر، علیرضا نورمحمدی(کاپیتان)، رامین رضاییان، محمد انصاری، احمد نوراللهی(۵۵ بنگستون)، کمال کامیابی نیا، فرشاد احمدزاده، امید عالیشاه(۷۳ علی علیپور)، مهدی طارمی و محسن مسلمان وارد میدان شد.

هر ۲ تیم در نیمه اول بارها صاحب موقعیت گل شدند و شاید بهترین فرصت‌های گلزنی را امید عالیشاه و احمد نورالهی برای پرسوپولیس در نیمه اول از دست دادند. هرچند که سجاد شهباززاده هم در نیمه اول می‌توانست استقلال را با یک پاس گل ساده به گل برتری برساند. این اتفاق کمی به درازا کشید تا نیمه دوم.

این، یک دربی ویژه بود. دقیقه ۲۴ بازی می‌شد تمام کل‌کل‌های تاریخی را کنار گذاشت. برای اولین بار در تاریخ دربی، هواداران استقلال و پرسپولیس متحد شدند. آن‌هم برای هادی نوروزی که چندی قبل فوت کرد. در دقیقه ۲۴ بازی، هواداران هر دو گروه از جا برخاستند و با شعار «خداحافظ، هادی با تعصب...» این اولین اتحاد تاریخ هواداران استقلال و پرسپولیس بود که هرگز تا امروز در دربی کنار هم قرار نگرفته بودند. چند دقیقه بعد از تشویق هادی نوروزی، نوبت به فریاد زدن نام ناصر حجازی رسید.

تساوی دو گروه در دربی، هرچند هیچ‌یک از هواداران دو تیم را به‌صورت کامل راضی نکرد، اما بی‌تردید یکی از بهترین دربی‌های تاریخ را رقم زد. یک تساوی همراه با گل که البته توام با خلق موقعیت‌های فراوان برای سرخابی‌ها بود.