close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
گزارش

بسته شدن بازداشتگاه مرزی مجارستان در پی شکایت ۴ پناه‌جوی ایرانی و افغانستانی

۳ خرداد ۱۳۹۹
آیدا قجر
خواندن در ۶ دقیقه
دیوان دادگستری اتحادیه اروپا اعلام کرد حبس و نگه‌داری متقاضیان پناهندگی در کمپ «روژکه»  غیرقانونی است.
دیوان دادگستری اتحادیه اروپا اعلام کرد حبس و نگه‌داری متقاضیان پناهندگی در کمپ «روژکه» غیرقانونی است.
این حکم در پی شکایت چهار پناه‌جوی ایرانی و افغانستانی از بازداشت طولانی‌مدت در این کمپ صادر شد.
این حکم در پی شکایت چهار پناه‌جوی ایرانی و افغانستانی از بازداشت طولانی‌مدت در این کمپ صادر شد.
مجارستان اعلام کرده است کمپ «روژکه» را می‌بندد.
مجارستان اعلام کرده است کمپ «روژکه» را می‌بندد.

در پی شکایت چهار پناه‌جوی ایرانی و افغانستانی از بازداشت طولانی‌مدت در کمپ «روژکه» مجارستان، دیوان دادگستری اتحادیه اروپا اعلام کرد حبس و نگه‌داری متقاضیان پناهندگی در این کمپ که به بازداشتگاه می‌ماند، غیرقانونی است.
این دیوان حکم داد که مجارستان هرچه سریع‌تر باید به پناه‌جویان محبوس اجازه جابه‌جایی دهد. حالا با گذشت یک هفته از این رای، مجارستان اعلام کرده است این اردوگاه را می‌بندد. کم‌تر از یک سال پیش، کمیسیون اروپا از مجارستان به دلیل گرسنگی دادن به پناه‌جویان محبوس در اردوگاه روژکه و کمپ دیگری که در منطقه «تومپا» واقع شده است، شکایت کرده بود.

اگرچه حکم بین‌المللی حالا باعث بسته شدن اردوگاه یا به گفته دیوان دادگستری اتحادیه اروپا، «بازداشتگاه» شده است اما به گفته مقامات مجارستان، سازوکار درخواست پناهندگی به این کشور برای مهاجران و پناه‌جویان نسبت به گذشته سخت‌تر خواهد شد.

***

پنج‌شنبه ۲۱ می ۲۰۲۰ (اول  خرداد ۱۳۹۹)، «گرگی گویاش» (Gergely Gulyas)، از مقامات دولت مجارستان اعلام کرد در پی حکم دیوان دادگستری اروپا، این کشور اردوگاه ترانزیت روژکه را که بیش از ۳۰۰ پناه‌جو در آن به سر می‌برند، تعطیل می‌کند.
در شبکه‌های اجتماعی هم ویدیویی منتشر شده ‌است که پناه‌جویان ساکن این اردوگاه را نشان می‌دهد در اتوبوس هستند و قرار است به اقامتگا‌ه‌های دیگر که «باز» یا «نیمه‌باز» هستند، منتقل شوند.

گویاش هم‌چنین تاکید کرده است که این اردوگاه یا به گفته دیوان دادگستری اتحادیه اروپا، بازداشتگاه، برای محافظت از مرزهای مجارستان تاسیس شده است.

سال ۲۰۱۵، وقتی پناه‌جویان و مهاجران با باز شدن مرزهای اتحادیه اروپا به سمت اروپای غربی رهسپار شدند، مجارستان مرز خود را با صربستان حصارکشی کرد. از آن زمان، دو منطقه ترانزیت برای وارد شدن به مجارستان در نظر گرفته شد؛ یکی روژکه و دیگری تومپا. پناه‌جویان برای ورود به مجارستان ناچار شدند از این دو منطقه عبور کنند.
در حالی‌که بنا بر قوانین بین‌المللی، مجارستان می‌توانست تا چهار هفته پناه‌جویان را در این اردوگاه‌ها نگه دارد اما بعد مشخص شد که بسیاری از مهاجران حتی بیش از یک سال در این کمپ‌ها که بازداشتگاه تشبیه شده‌اند، به سر برده‌اند.

در سال ۱۳۹۸، پرونده قضایی برای مجارستان در خصوص اردوگاه روژکه با شکایت چهار پناه‌جوی ایرانی و افغانستانی در دادگستری اتحادیه اروپا باز شد؛ اردوگاهی که سیم‌های خاردار و فنس‌های آن از روستاهای مرزی صربستان هم دیده می‌شوند.
پناه‌جویان در این اردوگاه برای ماه‌های طولانی نگه‌داری شده‌اند بدون آن‌که اجازه خروج داشته باشند یا حتی به درخواست پناهندگی‌ آن‌ها رسیدگی شود و پاسخی بگیرند.

این چهار پناه‌جو در آوریل سال ۱۳۹۸، پس از آن‌که تقاضای پناهندگی‌شان پاسخ منفی می‌گیرد، به صربستان اخراج می‌شوند اما دولت صرب هم آن‌ها را در خاک خود نمی‌پذیرد و برای همین هم‌چنان در روژکه گرفتار می‌مانند.

پس از بررسی‌ پرونده، دیوان دادگستری اتحادیه اروپا اعلام کرد دولت مجارستان با پناه‌جویان رفتاری «مجرمانه» داشته است اگرچه درخواست پناهندگی در اتحادیه اروپا از جمله حقوق بشر است و نه آن‌که جرم باشد. دادگاه دولت مجارستان را به «محروم کردن پناه‌جویان از حق زیست آزاد» محکوم کرده است.

حالا گویاش، عضو کابینه دولت مجارستان این حکم را «تاسف‌آور» توصیف و اعلام کرده است که از این به بعد درخواست پناهندگی به این کشور سخت‌تر خواهد شد و متقاضیان باید در خارج از مرزهای این کشور از طریق سفارت‌‌خانه‌های مربوطه درخواست خود را ارایه دهند.

به نظر می‌رسد مجارستان از حکم دیوان دادگستری اتحادیه اروپا عصبانی است و از روی ناچاری به آن تن داده است. برای همین، در مقابل تصمیم گرفته است قوانین خود را علیه پناه‌جویان سخت‌تر ‌کند.

پیش‌تر هم رفتار مجارستان با پناه‌جویان محبوس در اردوگاه روژکه و همین‌طور تومپا مورد اعتراض حقوقی قرار گرفته بود. در جولای سال گذشته، کمیسیون اروپا به دلیل «گرسنگی دادن به پناه‌جویان»،‌ از مجارستان نزد دیوان حقوق بشر اروپا شکایت کرد. در پی این شکایت، دیوان حقوق بشر اروپا اعلام کرد از ماه آگوست سال ۲۰۱۸ دست‌کم ۱۶ پرونده قضایی در این خصوص تشکیل شده که مجارستان در آن‌ها متهم است به پناه‌جویان غذا نداده است.

در آن زمان، مقام‌های مجار با وجودی‌ که اتهام وارده را رد نکرده بودند، گفتند که این پناه‌جویان در بازداشت نبوده و می‌توانسته‌اند برای تهیه غذا به صربستان بروند. در حالی‌که این پناه‌جویان پس از عبور از صربستان، به مجارستان رفته بودند تا بتوانند از این کشور هم عبور کنند و به مقصد بعدی برسند.

مجارستان مقصد نهایی پناه‌جویان نیست بلکه کشور دیگری در مسیر رسیدن آن‌ها به اروپای غربی و شمالی است. در عین‌حال، صربستان نیز پناه‌جویانی را که از کشورش به مجارستان رفته‌اند، در خاک خود نمی‌پذیرد و برای همین آن‌ها ماه‌ها و چه بسا بیش از یک سال در این کمپ حبس شده‌اند.

در آن زمان، وزارت کشور مجارستان گفته بود به افرادی که درخواست پناهندگی‌ آن‌ها رد شده، غذا داده نشده است و باید خاک این کشور را ترک می‌کردند.

معمولا پناه‌جویانی که درخواست پناهندگی‌ آن‌ها در مجارستان رد می‌شود، دو انتخاب دارند؛ یا به صربستان بروند و یا به کشورهای خود یا کشوری که از آن آمده‌اند، بازگردانده شوند. اما صربستان از سال ۲۰۱۵ به بعد از پذیرفتن این گروه از پناه‌جویان سرباز زده است.

در سال ۲۰۱۸، گرسنگی دادن به پناه‌جویان توسط گزارش‌گر سازمان ملل متحد که به این کشور رفته بود، ابعاد دیگری هم به خود گرفت. طبق گزارش سازمان ملل، مجارستان به مردان بیش از زنان و کودکان گرسنگی داده بود و افرادی که درخواست پناهندگی آن‌ها رد می‌شد، از دریافت جیره غذا محروم می‌ماندند.

پناه‌جویان بسیاری هستند که روایت‌های پرخشونتی از برخوردهای پلیس‌های مرزی مجارستان یا ماموران در کمپ‌های پناه‌جویی دارند؛ از ضرب و شتم و تحقیر تا رها کردن سگ‌های پلیس روی بدن‌هایشان. تنها در یک نمونه می‌توان به پرونده‌ای پرداخت که در سال ۲۰۱۷ پیرامون خشونت علیه پناه‌جویان، راه به دادگاه مجارستان گشود؛ پرونده فیلم‌بردار مجارستانی، زنی به نام «پیترا لازلو» که جهانی شد.

در سال ۲۰۱۵ و بالا گرفتن موج پناه‌جویان به سمت اروپا که بیشتر آن‌ها از جنگ‌های خاورمیانه، به ویژه سوریه فرار کرده بودند، پیترا لازلو به دلیل لگد زدن به پناه‌جویان در حال فرار از دست پلیس در مرز صربستان دادگاهی شد. تصویر او در حال لگد زدن به پدری ثبت شد که فرزندش را در آغوش داشت و برای در امان نگه داشتن فرزندش از خشونت پلیس می‌دوید.

او در سال ۲۰۱۷ به «اخلال در نظر عمومی»‌ متهم و از شبکه تلویزیونی «ان‌وان‌تی‌وی» (N1TV) اخراج شد. اما دادستان طی بررسی این پرونده گفت که شواهدی برای رفتار «نژادپرستانه» وجود ندارد.

در اکتبر ۲۰۱۸، این فیلم‌بردار در دیوار عالی مجارستان از تمامی اتهامات تبرئه شد و دادگاه تنها اعلام کرد که کار او «نادرست» بوده است.

مجارستان همواره به رفتار علیه پناه‌جویان متهم شده است. در آوریل سال جاری، دیوان دادگستری اروپا طی حکمی اعلام کرد کشورهای مختلفی، از جمله مجارستان با امتناع از پذیرش پناه‌جویان، تعهدات خود را در چارچوب قوانین اتحادیه اروپا نقض کرده است. مجارستان از جمله کشورهایی است که در آخرین دور گسترش اتحادیه اروپا، در سال ۲۰۰۴ به این اتحادیه پیوسته است و امروز حکومت آن را گروه‌های راست‌گرا و ضد مهاجران در دست دارند.

در زمان جنگ جهانی دوم، مجارها از جمله بیشترین جمعیت مهاجر و پناه‌جو بودند.

شما هم می‌توانید خاطرات، مشاهدات و تجربیات خود از قاچاق انسان، پناهندگی و مهاجرت به اشتراک بگذارید. اگر از مسئولان دولتی یا افراد حقیقی و حقوقی که حق شما را ضایع کرده‌اند و یا مرتکب خلاف شده‌اند شکایت دارید، لطفاً شکایت‌های خود را با بخش حقوقی ایران وایر با این ایمیل به اشتراک بگذارید: [email protected]

مطالب مرتبط:

شاهدان عینی: ماموران مرزی ایران هم‌سفران‌ افغانستانی‌مان را غرق کردند

فعالان مدنی هرات: عاملان قتل مهاجران افغانستانی محاکمه شوند

مهاجران افغانستانی؛ انتظار برای پایان دوران کرونا و بازگشت به ایران

ادبیات سیاسی و رسانه‌ای علیه پناهجویان؛ ادامه آوارگی در مرز

آتش‌بس در سوریه؛ ادامه سردرگمی پناهجویان در مرز ترکیه و یونان

ترس از ابتلا به کرونا و صف‌های چند هزارنفری پناه‌جویان کمپ موریا

بلاتکلیفی، آزار جنسی، تجاوز، اقدام به خودکشی؛ گوشه‌ای از زندگی زنان در کمپ پناه‌جویی موری

از بخش پاسخگویی دیدن کنید

در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید

صفحه پاسخگویی

ثبت نظر

گزارش

هاجره شانس و اقبال داشت که مُرد؛ روایت زنان بلوچ از قتل...

۳ خرداد ۱۳۹۹
ماهرخ غلامحسین‌پور
خواندن در ۹ دقیقه
هاجره شانس و اقبال داشت که مُرد؛ روایت زنان بلوچ از قتل دختر ۲۰ ساله