خدمات اینترنتی جی تی تی همزمان به ایران و سازمانهای نظامی و جاسوسی آمریکا

شان هریس

منبع: دیلی بیست

 

 

شرکتی که برای جاسوسان و ژنرال های امریکایی کار می کند، در سکوت شروع به ارایه خدمات اینترنتی به جمهوری اسلامی ایران کرده است. موضوع چیست؟

در حومه واشنگتن، در محله ای پر از اداره ها و دفاتر تجاری، رو به روی یک مرکز خرید بزرگ، یک شرکت مخابراتی و تکنولوژی هست که وزارت دفاع امریکا را بزرگ‎ترین مشتری خود می داند. اما حالا این شرکت طرح جدیدی را در دستور کار خود قرار داده است: ارایه خدمات اینترنتی به ایران.

شرکت مخابرات «جی تی تی» (GTT Communications)، مستقر در «مک‌لینِ» ویرجینیا، با چندین آژانس اطلاعاتی امریکایی که نام‌شان فاش نشده و نیز با اپراتورهای ماهواره‌های مخابراتی کار می کند.

این شرکت درباره قراردادش با یک شبکه کابلیِ زیردریایی که خدمات اینترنتی به ایران و دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس می فروشد، هنوز هیچ توضیح مطبوعاتی و رسانه ای در این باره ارایه نداده است (یکی از کابل ها از بوشهر رد می شود که میزبان نیروگاهی هسته ای است؛ نیروگاهی که در مذاکرات هسته ای، در مورد نقش آن در برنامه هسته ای ایران، مناقشات و اختلافات شدیدی مطرح بود).

تنها چیزی که در فضای رسانه ای در دست داریم، توییتی است که شریک «جی تی تی»، ماه میِ گذشته منتشر کرد. از آن زمان، هر دو شرکت درباره قرارداد خود حرفی نزده اند.

وقتی «دیلی بیست» با جی تی تی درباره جزییات این قرارداد با شرکت «گالف بریج اینترنشنال»، اپراتور کابل ارتباطی زیردریایی مستقر در دوحه تماس گرفت، سخن گوی جی تی تی گفت که توافق در عرض چند هفته آتی نهایی نخواهد شد.
با این حال، جزییات فنی حاکی از آن است که جی تی تی چند ماهی است که به ایران خدمات اینترنتی ارایه می کرده است. 

شرکت های امریکایی سال ها است که برای تجارت با جمهوری اسلامی ایران محدودیت هایی دارند. تحریم های پیچیده علیه ایران، بخشی هم به این منظور وضع شده که رژیم تهران را منزوی، راه حکومت را برای دست‎یابی به سلاح اتمی مسدود و فروش کالا و خدمات را توسط شرکت های امریکایی و نیز شرکت های واسطه ممنوع کند.

اما سال گذشته وزارت خزانه داری امریکا که مسوول نظارت و اجرای تحریم ها است، قوانین تازه ای وضع کرد که به موجب آن، فروش خدمات اینترنتی در سطح مصرف کننده آزاد می شود. این رشته قوانین، فصل جدیدی را برای جی تی تی باز کرده است و البته برای هر شرکت امریکاییِ دیگری که بخواهد در خدمات اینترنتی در بازار ایران سرمایه گذاری کند؛ بازای که عمدتاً به یُمن افزایش کاربران موبایل های جدید، دوران پر رونقی را می گذراند.

«داگ مادوری»، مدیر شرکت «داین» که بر فعالیت های اینترنتی نظارت می کند، در گفت وگو با دیلی بیست اعلام کرد که این شرکت [یعنی جی تی تی] از دهم ماه ژوئن، پهنای باند را برای شرکت مخابراتی TIC، وابسته به دولت ایران، از طریق کابل زیر دریایی در خلیج فارس ارایه کرده است.
این تاریخ تقریباً یک ماه پیش از توافق هسته ای ایران با امریکا و قدرت های دیگر جهان برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران در ازای برداشتن تحریم ها بوده است.

مادوری اولین کسی بود که در ماه گذشته حضور جی تی تی را در ایران رصد کرد. به گفته او، تنها مقامات ایران از حجم دقیق ترافیک اینترنتی در کشور که از طریق جی تی تی تأمین می شود، اطلاع دارند. او در عین حال گفت که اینترنت ایران از حدود پنج هزار خطوط شبکه ای تشکیل شده و در اوج ترافیک اینترنتی در ماه اوت، جی تی تی در همه خدمات اینترنتی برای ترافیک بین المللی سهیم بوده است؛ یعنی بیش از ۱۸۰۰ خط اینترنتی  و یا حدود ۱۶.۶ درصد از کل خطوط را. بنابراین، جی تی تی ارایه کننده ای ناچیز و پاره وقتی نیست.

«ان روت»، سخن گوی جی تی ت در پاسخ به سؤالی درباره فعالیت های این شرکت در ایران گفته است که تنها زمانی می تواند جزییات را بیان کند که توافقِ نهایی حاصل شود.
با این حال، روت متذکر شد که جی تی تی تحریم ها را نقض نکرده و فعالیت هایش در راستای سیاست امریکا در جهت تسهیل روند ارسال اطلاعات به و از ایران بوده است.

او افزوده است:«جی تی تی در ایران یا با حکومت ایران مشغول هیچ تجارتی نیست. هر گونه ترافیک اینترنتی از جانب ایران که از IP یا همان پروتکل اینترنتِ جی تی تی عبور کند، به صورت غیرمستقیم از سوی مشتریان یا شرکای [این شرکت] در خاورمیانه تأمین می شود.»

حرف روت عملاً درست است. مشتری جی تی تی، یعنی شرکت گالف بریج اینترنشنال، ارایه کننده کابل زیرزمینی است. ولی داده های فنی قویاً حاکی از آن هستند که جی تی تی می دانسته یا باید می دانسته که [گالف بریج اینترنشنال] به شرکت دولتی مخابرات در ایران خدمات ارایه می کرده است.

این نکته مهمی است چون با این که شرکت های امریکایی اجازه دارند به ایران خدمات اینترنتی بفروشند، ولی مطابق قوانین وزارت خزانه دای امریکا، در صورتی که مطلع باشند یا دلیلی داشته باشند مبنی بر این که چنین خدماتی... در جهت حکومت ایران است، حق فروش از آن ها سلب می شود.

آن طور که دو وکیلِ متخصص در قوانینِ مربوط به تحریم ها به دیلی بیست گفته اند، این قانون، شرکت های دولتی را هم شامل می شود.

به گفته مادوری، در اکتبر امسال، جی تی تی ۵۲۱ مسیر اینترتنی ایران را اصطلاحاً «ترانزیت» می کرده است. معنای این حرف این است که جی تی تی «این خطوط را با اینترنت بهتری تأمین می کرده، و این یعنی ترافیک در جهت مخالف در جریان بوده است و در این مورد، از طریق جی تی تی».

ولی در ۵ اکتبر این خدمات جی تی تی ناگهان متوقف شد؛ ظاهراً پس از آن که یکی از کابل های شرکت «گالف بریج اینترنشنال» قطع شد. به گفته مادوری، جی تی تی مشکل را برطرف نکرد ولی تا قبل از آن، نزدیک به چهار ماه با قدرت کار می کرده است.

ارایه خدمات اینترنتیِ جی تی تی به ایران، پرسش هایی را پیش می کشد مبنی بر این که چرا باید یک شرکت اینترنتیِ نزدیک به دولت و جامعه اطلاعاتیِ امریکا به کشوری پهنای باند بفروشد که هم‌چنان یکی از دشمن های عمده استراتژیک امریکا به شمار می رود.

 ایران با وجود دست‌یابی به توافق هسته ای، برای مقابله با شورشیانِ مخالف بشار اسد، به سوریه نیروی زمینی می فرستد. در واقع، بخشی از محور قدرتی است که با روسیه در حال ظهور است. روسیه نیز در حال انجام حملات هوایی برای حفظ قدرتِ دیکتاتور سوریه و نیز حفظ پایگاه مسکو در خاورمیانه است.

اما ایران، هم فعالیت های اقتصادی خود را گسترش می دهد و هم فعالیت های دیجیتالی اش را و این فرصت هایی را برای شرکت های تکنولوژی امریکایی به دست می دهد.

آن طور که «امی کامرون»، پژوهش‎گر ارشد در «بی ام آی» به دیلی بیست گفته است، از ماه اوت ۲۰۱۴ که مخابرات ملی ایران مجوز خدمات ۳G و ۴G را به دست آورده، تقاضای مشتری های ایرانی نیز تا نزدیک به ۲۰.۵ میلیون نفر افزایش یافته است؛ یعنی ۲۷ درصد جمعیت کل کشور. اکثریت آن نیز زیر ۳۰ سال سن دارند و قاعدتاً می خواهند با تکنولوژی های جدیدتر آشنا شوند و به اطلاعاتی که با آن می آید، دسترسی داشته باشند.

به اعتقاد کامرون، افزایش خدمات تلفن های موبایل در ایران به تجارت بزرگ و پر رونقی دامن زده است و ایران نیز به آدرس های اینترنتی و دسترسی بیش تر به این خدمات نیاز دارد. حکومت ایران علاوه بر تهیه خدماتی جدید مانند خدمات جی تی تی، آدرس های اینترنتی هم می خرد که از «پروتکل اینترنت نسخه ۴» استفاده می کند. این پروتکل یکی از مؤلفه های حیاتی و به شدت کمیاب در زیرساخت های اینترنت جهان است. ایران در صدد است تا شبکه های بی سیم پهن باندِ بیش تری را نیز به مزایده بگذارد و این به نوبه خود، سرمایه گذاری بیش تری را در شبکه های موبایل در ایران جذب می کند.

کامرون می گوید: «تمام این ها به این معنی است که ایران مشخصاً و به شکلی هماهنگ دارد تلاش می کند تا بازار اینترنت خود را به سوی دنیا باز کند.»

البته شکی نیست که مرزها و محدودیت هایی هم وجود دارد. صاحب شرکت مخابرات ایران، بخش نظامی است و حکومت ایران مکالمات و اطلاعات را زیر نظر می گیرد.

تمام این ها، همکاری ایران را با آن شرکت مخابراتی در حومه واشنگتن غریب تر از پیش می کند.