صورتش را قرمز کرده و با کلاه، موهایش را به طور کامل پوشانده است. روی دو گونهاش هم با رنگ سفید عددهای 2 و 4 را نوشته و با لباس ورزشی جلوی در استادیوم نشسته است و رو به دوربین میگوید: «ما الان دم در ورودی استادیوم آزادی هستیم؛ میخوایم پرچم ببندیم که بتونیم بریم تو دیگه.»
این ویدیو که روز جمعه و قبل از بازی «پرسپولیس» و «راه آهن» توسط یک دختر 21 ساله در صفحه اینستاگرامش منتشر شده، نزدیک به سه هزار لایک دریافت کرده و حدود 500 کامنت؛ کامنتهایی که شجاعت دختر را تحسین میکنند.
او توانسته با گریم پسرانه وارد استادیوم شود. این دختر جوان عکس و فیلم های دیگری هم از خودش در داخل استادیوم منتشر کرده که در صفحات اجتماعی و سایتهای مختلف دست به دست میشوند؛ عکس های دختری با صورت رنگی که کاپشن و شلوار ورزشی به تن دارد، پرچم بزرگی دورش بسته و کلاه قرمز رنگی روی سرش گذاشته است.
در یکی از ویدیوها، از داخل استادیوم رو به دوربین میگوید: «این هم استادیوم، گفتم میآم!»
اشاره او به یکی از پستهای اینستاگرامی خودش است که از رفتن به استادیوم به عشق پرسپولیس حرف زده است. او برای این ویدیو، یک کپشن جالب نوشته است: «اینم از استادیوم. گفتم که میرم. تو استادیوم بازی رو دیدن یه چیز دیگست. من امروز رفتم با همه سختیاش؛ گریمم، راه رفتنم، حرف زدنم... اما اونایی هم که فهمیدن من دخترم، مثل ناموس خودشون باهام رفتارکردن. مملکت من خیلی محدودیت ها داره اما هیچ آرزویی ناممکن نیست. به امید روزی ک یه جایگاهی هم برای ما خانم ها باشه... .جا داره از کسایی هم که پشتم بودن، تشکر کنم.مرسی که هستید. مرسی که آرزوهای من ناممکن نمیشن.»
بیش تر کامنتگذاران، این حرکت او را تحسین کردهاند و خیلیها از او پرسیدهاند چه طور توانسته از گیت رد شود؟ اما عدهای هم توی دلش را خالی کرده و از انتشار عکسهایش توسط سایتهای مختلف خبر داده و پیش بینی کردهاند برای او مشکل ایجاد میشود. پسری که نوشته است: «رفتی رو تیتر اخبار، بازداشت نشی صلوات! این جا ایرانه، مراقب خودت باش.»
آن قدر تعداد پیامها زیاد بوده که مجبور شده جواب این سوالها را در قالب یک پست در کنار یکی از عکسهایش در ورزشگاه منتشر کند: «خیلیها سوال کردن چه طوری از گیتها رد شدی؟ آدم وقتی آرزویی داشته باشه، تلاش کنه، بهش میرسه. من تو اوج گرمایی که همه با زیرپیرهن نشسته بودن تو استادیوم، ۵ تا بلوز و ۵ تا شلوار تنم بود که حجم بگیره بدنم و پسرونه نشون بده. حتی موقع نشستن این قدر می ترسیدم بفهمن و نتونم اونجا باشم که جرات نکردم لباسمو کمترش کنم یا حتی نتونستم برم برای کارای ضروریم. سربازها هم گشتن، وظیفشونم انجام دادن اما من همه جوره فکر همه چیز بودم. خیلیها هم گفتن برات دردسر میشه عکس گذاشتی و... به خدا من اصلا نمیدونم عکسم چطور پخش شد؟ از همه میخوام حتی اگر عکسامو انتشار دادن، موضوع رو جدی نکنن...منم یه دخترم از یه خانواده معمولی...کسی که میخواد زندگی کنه..هیچکس آشنا نبود با من. هیچکس همکاری نکرد. من تو اون لحظه یه پسر بودم و رفتن پسرابه استادیوم که ممنوع نیست. عکسامم می تونید ببینید که چقدر گیریم کردم. صورتم۴ساعت داشت می سوخت.»
ممنوعیت و عدم حضور زنان در استادیوم مسالهای است که از سال 1357 و همزمان با انقلاب ایران مطرح شد. حضور زنان در مسابقات فوتبال همواره ممنوع بوده اما زنان چند سالی در مسابقات والیبال و بسکتبال حضور داشتند که این هم دو سالی است ممنوع شده است. دختران طرف دار فوتبال همیشه از این عدم حضور شکایت داشته اند و شکایتهایشان وقتی به گوش مسوولان میرسد، مخالفتها شروع میشود؛ از نمایندگان تندرو مجلس شورای اسلامی تا روحانیون قم و ائمه جمعه هر کدام در نکوهش حضور زنان در استادیوم سخن میگویند و درها را برای زنان بسته نگه میدارند.
از زمان اعمال این محددودیتها، همواره عدهای از زنان برای گرفتن حق خود تلاش کردهاند. در اواخر دهه 70، دفاع از حق ورود زنان به ورزشگاه ها از سوی فعالان حقوق زنان مطرح شد و کمپین «روسری سفیدها» به وجود آمد. زنان و دختران قبل از آغاز مسابقات با روسریهای سفید مقابل درهای استادیوم تجمع و با شعار «حق زن، نیمی از آزادی» به ممنوعیت حضورشان اعتراض میکردند.
مسابقات مقدماتی جام جهانی 2006 زمانی که ایران باقطر مسابقه داشت، بازهم روسری سفیدها خودشان را به پشت درهای استادیوم آزادی رساندند. اینبار درهای آزادی به روی زنان بازشد. در این بازی که ایران به جام جهانی صعود کرد، علاوه بر زنان، سیدمحمد خاتمی، رییس جمهوری وقت ایران نیز از تماشاگران ویژه بود. پس از بازی قطر دیگر اجازه حضور زنان در استادیوم آزادی و برای بازی فوتبال داده نشد. «جعفر پناهی»، کارگردان سینما هم در همان روز فیلم «آفساید» را فیلم برداری کرد. آفساید حکایت دخترانی است که برای تماشای مسابقه فوتبال در ورزشگاه تلاش میکنند و دست آخر با ظاهر پسرانه وارد استادیوم آزادی میشوند. این فیلم حکایت واقعی بسیاری از دختران عشق فوتبال است که برای رسیدن به استادیوم آزادی، راهی جز استفاده از پوشش پسرانه نداشتهاند؛ مثل همین دختری که عکس هایش منتشر شده است.
او تنها دختری نیست که با شمایل مردانه وارد استادیوم شده اما احتمالا اولین دختری است که عکسهایش را با پوشش مردانه در استادیوم در شبکه های مجازی به اشتراک گذاشته است. در آخرین لحظات تنظیم این گزارش، تصویر مسیج مردی که جای خالی زنش را در استادیوم آزادی احساس کرده، به دستم میرسد که برای همسرش نوشته است: «مطمئن باش حسرت با تو نشستن تو استادیوم هیچ وقت از تنم نمیره بیرون. جات همیشه کنارم خالیه.»
ثبت نظر
فوتبال
شايد هيچ چيز براي ما عاشقان فوتبال دلپذيرتر از اين نباشد كه شب پس از يك روز كاري خسته كننده و بي هيجان به خانه برگرديم و پس از كندن لباس ها و صفادادن به سر و صورت، يك چاي داغ براي خودمان بريزيم و ريموت تلويزيون را برداريم و اول از همه شبكه ورزش سيما را چك كنيم و ناگهان چشممان به زمين فوتبال بيافتد آنهم زمين تيم اورتون كه ميزبان منچستريونايتد است، يونايتد فرگوسن و اورتون كه حالا نصفش مال يك ايراني است و شايد يكي از دلخوشي هاي ايراني هاي فوتبالدوست، حضور يك ايراني در يك تيم فوتبال بزرگ باشد (به هر صورتي كه باشد، بازيكن، مالك، مدير، رئيس فدراسيون، مربي، عكاس، توپ جمع كن، تماشاگر...) تماشاي فوتبال براي ما همه چيز دارد. طنز مي خواهيم، ديدن ابراز احساسات بي هيجان و بي ذوق فن خال پس از گل نزدن مارسيال كه فقط دستش را به آرامي به موهايش مي كشد.
هيجان مي خواهيم، كل اين مسابقه هيجان است، نيمه نهايي جام حذفي انگليس (مهد فوتبال) و جدال يونايتد تيم افسانه اي سال هاي نه چندان دور و اورتون رکورد دار حضور در سطح اول فوتبال انگلیس.
كيفيت نفس گير تصوير مي خواهيم، چه تصويري با كيفيت تر از مسابقه هاي فوتبال اروپا با آن زمين چمن هاي بي نقص و يكدست سبز ورزشگاه ها كه از شبكه ورزش ما پخش مي شود.
چهره سرشناس و به قول امروزي ها celebrity مي خواهيم چه كساني بهتر از دخه آ و وين روني و مارسيال و ...
نظم و ترتيب مي خواهيم، كجا مرتب تر و منظم تر از استاديوم هاي انگليسي كه زن و مرد، كنار هم، نزديك زمين، مثل صحنه تئاتر، نشسته و ايستاده فوتبال مي بينند و صداي تشويقشان لحظه اي خاموش نمي شود.
بنابراين تماشاي فوتبال به اندازه ديدن هر فيلم و سريال ديگري، به ما فوتبالي ها انرژي مي بخشد و سرشار از لذتمان مي كند.
ولي يك سوال، يك قول و يك خواهش ...
چرا در ايران عزيزمان، ما زن ها را به ورزشگاه ها راه نمي دهند؟
قول مي دهم آنقدر معصومانه و محترمانه به تماشاي فوتبال پدران، برادران، همسران و پسرانمان بنشينيم كه حتي تماشاگران انگليسي هم از ما به عنوان الگويي براي نظم و ترتيب و احترام در ورزشگاه ها ياد كنند.
ما زن ها مي خواهيم به ورزشگاه ها برويم...
ما زن ها را به ورزشگاه ها راه بدهيد... ... بیشتر