دختر ناهید تقوی، آخرین دوتابعیتی بازداشت‌شده در تهران: ۹ روز است از مادرم بی‌خبریم

روز گذشته، دوم آبان ماه، خبر بازداشت یک دوتابعیتی دیگر در ایران منتشر شد. «مریم کلارن» در توییتر نوشت که مادرش «ناهید تقوی»، شهروند دوتابعیتی ایرانی-آلمانی که برای سفر به ایران رفته بود، روز بیست‌وپنجم مهر ماه در تهران بازداشت شده است. «ایران‌وایر» با خانم کلارن درباره جزییات بیشتر دستگیری مادرش گفت‌و گو کرده است.

***

مریم کلارن، دختر ناهید تقوی، شهروند دوتابعیتی ایرانی-آلمانی که از تاریخ جمعه ۲۵ مهر ماه (۱۶ اکتبر) در بازداشت به سر می‌برد، به ایران‌وایر می‌گوید که مادرش هنوز پس از گذشت ۹ روز از بازداشت هیچ تماس تلفنی با آن‌ها نداشته است: «من حتی نمی‌دانم مادرم مرده یا زنده است. هفت روز است که نخوابیده‌ام و دارم دیوانه می‌شوم.»

به گفته مریم کلارن، آن‌ها بیش از یک هفته پس از بازداشت مادرش نه تنها تماسی از او نداشته‌اند، بلکه هنوز اطلاعی از نهاد بازداشت‌کننده و اتهام او ندارند: «فقط به دایی‌هایم گفته‌اند که او در سلول انفرادی "زندان اوین" نگهداری می‌شود، اما نمی‌دانیم کدام بند زندان اوین.»

ناهید تقوی، ۶۶ ساله، فارغ‌التحصیل رشته معماری در سال ۱۹۸۳ میلادی همراه با خانواده‌اش از ایران به آلمان مهاجرت کرد. به گفته دخترش او از ۱۵ سال پیش سفر به ایران را آغاز کرده بود: «مادرم پس از بازنشستگی از سال ۲۰۰۵ به این طرف دیگر هر سال برای چندین ماه به ایران می‌رفت و هرگز هم تا کنون مشکلی برایش پیش نیامده بود. او عادت داشت شش، هفت ماه از سال را در تهران باشد و بعد به آلمان پیش ما باز می‌گشت.»

برای اولین بار مریم کلارن روز دوم آبان ماه در توییتر خود خبر بازداشت مادرش را رسانه‌ای کرد. با این حال طی ۹ روز گذشته مقامات دولت ایران و آلمان درباره بازداشت ناهید تقوی، شهروند خود، سکوت کرده‌اند.

دختر ناهید تقوی با اشاره به این که در این روزها از دولت آلمان برای آزادی مادرش کمک خواسته است، می‌گوید: «دولت آلمان هنوز هیچ کاری نتوانسته است بکند. تقاضایم از دولت آلمان این است که فعالانه و پی‌گیر از ایران بپرسد که شهروندش کجاست.»

به گفته مریم کلارن، خانم تقوی سپتامبر سال ۲۰۱۹ به تهران سفر کرده است: «مادرم قرار بود ماه مارس، پیش از نوروز، پیش ما برگردد، اما کرونا پیش آمد و فکر کردیم بهتر است مدتی سفرش را به عقب بیاندازد. نمی‌دانستیم این قدر کرونا طول می‌کشد و سفر سخت خواهد شد. ماه‌ها گذشت و من هم خیلی ناراحت و دل‌تنگ مادرم بودم. تا این که دو سه هفته پیش قرار شد که دیگر برای کریسمس پیش ما برگردد.»

مریم کلارن درباره نحوه بازداشت خانم تقوی می‌گوید: «عصر جمعه ۱۶ اکتبر برایش در واتس‌آپ پیامی نوشتم و عکس‌هایی از خودم را برایش فرستادم. آنلاین بود، اما جواب نداد. فکر کردم حتما سرش شلوغ است. اما فردا عصر که دیگر از او جوابی نگرفتم، نگرانش شدم، چون دچار فشار خون بالاست و هفته قبلش هم جراحی دندان داشت، با دایی‌هایم در شیراز تماس گرفتم. آن‌ها هم به او زنگ زدند، اما جوابی نگرفتند تا این که عصر یک‌شنبه به تهران رفتند. کلید خانه مادرم را دارند وقتی وارد شدند، با خانه‌ای به شدت به‌هم‌ریخته مواجه شدند و بعد از آدم‌های [حاضر] در کوچه متوجه شدند که مادرم را برده‌اند.»

برادرهای خانم تقوی صبح دوشنبه ۲۸ مهر ماه به دادسرای زندان اوین مراجعه می‌کنند، اما به آن‌ها جوابی درباره دلیل بازداشت او داده نشده است: «از همه بدتر این که مادرم دچار فشار خون بالاست و دارو مصرف می‌کند. دایی‌هایم داروهای او را از منزلش به دادسرا بردند، اما مامورها حتی داروها را هم قبول نکرده‌اند و گفته‌اند که خودشان اگر لازم شد خبرشان می‌کنند.»

مریم کلارن در پاسخ به این سوال که آیا مادرش فعالیت سیاسی داشته است، می‌گوید: «تا جایی که من می‌دانم مادرم هیچ وقت فعالیت سیاسی نداشت. فقط به عنوان یک شهروند همیشه حقوق زنان و انسان‌ها برایش مهم بود. وقتی هم که به تهران می‌رفت کار نمی‌کرد، چون در آلمان بازنشسته شده بود. دیگر وقت کافی داشت که برای چندین ماه به کشورش برگردد و در آن جا زندگی کند.»

خانم کلارن با اظهار نگرانی از وضعیت مادرش می‌گوید: «آخر یک زن ۶۶ ساله چه کار می‌تواند کرده باشد. این موقعیت برای من غیر قابل تحمل است. مگر می‌شود کسی را بازداشت کنید و حتی نگویید برای چه او را برده‌اید و حتی اجازه ندهید تماسی با خانواده‌اش بگیرد و حداقل بگوید زنده‌ام؟ نمی‌دانم چرا هیچ‌‌کس جوابی نمی‌دهد. دارم دیوانه می‌شوم.»

در سال‌های اخیر دولت ایران از کشورهای آمریکا، بریتانیا، اتریش، فرانسه، استرالیا، لبنان و سوئد، شهروندان دوتابعیتی و خارجی را با عنوان اتهام‌های امنیتی مانند «جاسوسی» و «هم‌کاری با دول متخاصم» بازداشت و به حکم‌های سنگینی محکوم کرده است. بسیاری از آن‌ها همچنان در زندان اوین و زندان‌های دیگر کشور به سر می‌برند. برخی از آن‌ها نیز طی سال‌های گذشته با زندانیان دیگر و یا در معاملات سیاسی معاوضه شده‌اند.

در سال‌های گذشته «ژیو وانگ»، دارای ملیت چینی و ساکن آمریکا، «نزار زکا»، شهروند لبنانی و ساکن آمریکا، «مایکل وایت»، شهروند آمریکایی، «جیسون رضاییان»، شهروند ایرانی-آمریکایی، «امیر میرزایی حکمت»، شهروند ایرانی-آمریکایی، در مقابل پول یا معاوضه زندانیان ایرانی آزاد شدند.

اما همچنان «سیامک نمازی»، شهروند ایرانی-آمریکایی، «انوشه آشوری»، دوتابعیتی ایرانی-بریتانیایی، «ارس امیری»، دوتابعیتی ایرانی-بریتانیایی، «مسعود مصاحب»، دوتابعیتی ایرانی-اتریشی، «کامران قادری»، دوتابعیتی ایرانی-اتریشی، «رضا اسلامی»، دو تابعیتی ایرانی-کانادایی، در بندهای زندان اوین به سر می‌برند و «کایلی مور گیلبرت» استرالیایی در «زندان قرچک» به سر می‌برد.

همچنین «نازنین زاغری» و «فریبا عادل‌خواه» با پابند الکترونیکی در حصر خانگی هستند و «باقر نمازی» به دلیل بیماری در مرخصی در بیرون از زندان و تحت کنترل نگهداری می‌شود.

همگی این افراد متهم به جاسوسی و همکاری با دول متخاصم با حکم ۵ تا ۱۰ سال حبس روبه‌رو هستند و البته در میان آن‌ها «احمدرضا جلالی»، پزشک ایرانی مقیم سوئد، با حکم اعدام به اتهام جاسوسی در بند چهارم زندان اوین روزگارش را می‌گذراند. مورد عجیب «رابرت لینسون» هم در کارنامه جمهوری اسلامی وجود دارد. این شهروند آمریکایی پس از سفرش به ایران در سال ۱۳۸۵ در جزیره کیش ناپدید شد و مقامات ایران تا کنون اظهار بی‌اطلاعی از سرنوشت او کرده‌اند.