انتخابات ششمین دوره مجلس شورای اسلامی در دوره اصلاحات باعث یک خانه‌تکانی گسترده در این مجلس شد و بسیاری از نمایندگان جناح راست در دوره‌های چهارم و پنجم مجلس نتوانستند توفیقی به دست آورند.
این دوره تعداد نمایندگان از ۲۷۰ به ۲۹۰ نفر افزایش یافت. انتخابات در بهمن ۱۳۷۸ و اردیبهشت ۱۳۷۹ برگزار شد و چپ‌های سابق با نام «جبهه دوم خرداد» توانستند حدود ۷۰ درصد کرسی‌های مجلس را به دست آورند.
در تهران برخلاف دوره‌های چهارم و پنجم که پیروزی با فهرست «جامعه روحانیت مبارز» بود، نامزدهای «جبهه مشارکت ایران اسلامی» که یک سال از تاسیس آن می‌گذشت، ۹۰درصد کرسی‌های این حوزه را کسب کردند.
بر اساس آمار، ۱۸ نفرِ اولِ راه یافته از تهران به مجلس ششم توانسته بودند بیش از یک‌میلیون رای را از آن خود کنند.
نکته جالب‌توجه، آرای پایین «مهدی کروبی» و «اکبر هاشمی رفسنجانی»، روسای پیشین مجلس بود که اولی نفر بیست و پنجم شد و درعین‌حال بازهم ریاست مجلس را به دست آورد و دومی در جایگاه سی‌ام قرار گرفت و انصراف داد. در این دوره نیز همانند دوره‌های سوم و چهارم مجلس، جدال سختی بین شورای نگهبان و وزارت کشور درگرفت که بازشماری هزار و ۳۶۲ صندوق رای‌گیری و ابطال برخی از آن‌ها نتیجه آن بود. سرانجام «علیرضا رجایی» حذف و «غلامعلی حداد عادل» به‌جای او همراه با ۲۶ نفر دیگر در دور اول وارد مجلس شد.
در دوره دوم و میان‌دوره‌ای نیز «الیاس حضرتی»، «علی‌اکبر محتشمی‌پور» و «علیرضا محجوب» لیست ۳۰ نفره برگزیدگان تهران را کامل کردند.
در این دوره، تعداد نمایندگان خبرساز بسیار بیشتر از دوره‌های پیش بود، به طوری که انتخاب ۱۰ چهره شاخص از بین آن‌ها واقعا شدنی نیست. چراکه نیمی از نمایندگان این دوره شاخص بودند و اقداماتی انجام دادند که نام مجلس ششم را تاریخی کردند.
برخی از نمایندگان خبرساز این دوره در دوره‌های پیش نیز حضور داشتند که پیش از این به آن‌ها پرداخته بودیم؛ چهره‌هایی هم‌چون مهدی کروبی، «الیاس حضرتی» و «هادی خامنه‌ای». به همین دلیل ۱۰ چهره خبرساز مجلس دهم را از میان ده‌ها چهره شاخص این دوره برگزیدیم:
محمدرضا خاتمی؛ رکورد رای تهران
«محمدرضا خاتمی» در انتخابات مجلس ششم رکورد بیشترین رای از نظر عددی در کل مجالس را به دست آورد؛ رکوردی که البته در انتخابات مجلس دهم شکسته شد.
بر اساس نتایج اولیه وزارت کشور که بعد با ابطال برخی صندوق‌ها توسط شورای نگهبان تغییر کرد، خاتمی توانست نزدیک به یک میلیون و ۸۰۰ هزار رای کسب کند که معادل ۶۱ درصد کل آرا بود. اما از نظر درصدی، بیشترین آرا را «فخرالدین حجازی» با ۷۳ درصد آرا در انتخابات دوره اول مجلس به دست آورده بود.
برادر کوچک محمد خاتمی به‌عنوان دبیرکل حزب مشارکت اسلامی، حزب پیروز انتخابات، بعد از ورود، نایب‌رییس دوم مجلس شد. او هم‌چنین ریاست «مرکز پژوهش‌های مجلس» که یکی از مهم‌ترین نهادهای تحقیقاتی کشور است را برعهده گرفت.
محمدرضا خاتمی به دلیل اظهارات و مواضع خود، ازجمله امضای نامه معروف به «جام زهر» خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای، برای مجلس بعد رد صلاحیت شد و به جمع تحصن کنندگان پیوست. او بعدها در این خصوص گفت: «مهم‌ترین دست‌آورد تحصن این بود که به قانون‌شکنان فهماند اگر بخواهند قانون را زیر پا گذارند، قطعا باید هزینه‌های سنگینی بپردازند.»
بهزاد نبوی؛ سه نامه سربسته به رهبر
در تاریخ انتخابات مجلس بعد از انقلاب، کمتر کسی وجود دارد که مانند «بهزاد نبوی»، صلاحیتش به‌طور متناوب رد و تایید شود. او با چهار بار رد صلاحیت و دو بار تایید، از این نظر رکورددار است.
نبوی با سابقه فراوانی از معاونت نخست‌وزیری، سخن‌گویی دولت، وزارت صنایع سنگین و ریاست ستاد بسیج اقتصادی در دوران جنگ ایران و عراق، در انتخابات میان‌دوره‌ای مجلس سوم و مجلس چهارم رد صلاحیت و برای مجلس پنجم تایید شد. درحالی‌که یک سال بعد صلاحیت او را برای میان‌دوره‌ای همان مجلس (پنجم) رد کردند، دوباره برای انتخابات مجلس ششم تایید و چهار سال بعد برای مجلس هفتم رد صلاحیت شد.
بهزاد نبوی ازجمله نمایندگان مجلس ششم بود که به دلیل رد صلاحیت استعفا کرد. او در نطق ۳۰فروردین۱۳۸۳، دلایل این استعفا را توضیح داد و از امتناع رهبر جمهوری اسلامی برای دیدار نایب‌رییس اول مجلس سخن گفت. در این توضیحات، به نامه‌هایی نیز اشاره کرد که هم‌فکرانش خطاب به آیت‌الله «علی خامنه‌ای»، رهبر جمهوری اسلامی نوشته بودند.
او گفته بود: «متاسفانه علی‌رغم پی‌گیری‌های مكرر، امكان چنین دیداری تاكنون نه برای بنده و نه بسیاری از هم‌فكران و هم‌راهان فراهم نشد. به‌ناچار تلاش شد مطالب به‌وسیله نامه و یا از طریق نزدیكان با ایشان در میان گذاشته شود. سه نامه سربسته كه تاكنون منتشر نشده است، در فروردین، مرداد و دی سال ۱۳۸۱ از سوی برخی مسوولین اجرایی، نمایندگان و مسوولین گروه‌های سیاسی اصلاح‌طلب برای ایشان ارسال و تقریبا در تمامی آن‌ها بر آمادگی جهت ملاقات و توضیح بیشتر نظرات تاكید شد.»
بهزاد نبودی در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ دستگیر شد و برای مدتی در حبس بود.
محسن آرمین؛ مرگ زهرا کاظمی
«محسن آرمین» از بنیان‌گذاران و سخن‌گوی «سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی» و سردبیر دوهفته‌نامه «عصر ما» است که برخلاف دیگر دوستانش هم‌چون بهزاد نبوی، «محمد سلامتی»، «مصطفی تاج‌زاده» و «فیض‌الله عرب‌سرخی»، هرگز به دولت وارد نشد؛ حتی در دولت اصلاحات. او تنها یک دوره به مجلس ششم رفت و البته بر کرسی نایب رییسی مجلس هم تکیه زد.
آرمین بارها با نطق‌های پیش از دستورش خبرساز شده است. یکی از معروف‌ترین آن‌ها، مربوط به ماجرای مرگ «زهرا کاظمی»، عکاس ایرانی کانادایی بود که سال ۱۳۸۲ هنگام بازداشت او رخ داد.
سخنان محسن آرمین بازتاب زیادی پیدا کرد؛ به‌ویژه که مقصر اصلی مرگ کاظمی را «سعید مرتضوی»، قاضی معروف توقیف کننده مطبوعات معرفی کرد. او در پایان نطق خود گفت: «قاضی مرتضوی به دلایلی که عرض شده، عادل نیست و تصمیمات و احکامش درباره افراد، غیرقانونی و فاقد اعتبار است.»
او سپس با «انالله و اناالیه راجعون» سخنانش را به پایان برد. بسیاری از نمایندگان هم با گفتن «احسنت»، سخن وی را تایید کردند. البته «محمد محمدی»، نماینده مردم سلسله و دلفان با صدای بلند اعتراض خود به این نطق را اعلام کرد.
الهه کولایی؛ بدون چادر در مجلس
«الهه کولایی» به‌عنوان نفر سیزدهم لیست تهران در همان دوره اول وارد مجلس ششم شد و به‌واسطه تحصیلات دانشگاهی، از معدود نمایندگان زن بود که در زمینه موضوعات بین‌المللی همواره اظهارنظر می‌کرد. او مخبر(سخن‌گوی) «کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی» بود و در چهار سال نمایندگی خود، از منتقدان سیاست خارجی ایران به شمار می‌رفت.
به دلیل همین انتقادات، به‌ویژه در خصوص مسایل دریای خزر، از سوی وزیر خارجه متهم شد که در انتقاد از سیاست خارجی، مسایل فردی را پی‌گیری می‌کند. اما نام کولایی در کنار «طاهره رضازاده» نماینده شیراز و «فاطمه خاتمی» نماینده مشهد، به‌عنوان نخستین نمایندگان زن بعد از انقلاب ثبت شده است که بدون پوشش چادر وارد مجلس شدند؛ امری که قبل از آن سابقه نداشت. حتی «مرضیه حدیدچی دباغ»، نماینده سابق مجلس، آن‌ها را تهدید کرده بود: «اگر نماینده‌ای بدون چادر وارد مجلس شود، کتک می‌خورد.»
نقل شده است که مهدی کروبی، رییس وقت مجلس در تماس‌های تلفنی از او خواسته بود چادر به سر کند و حساسیتی در مجلس ایجاد نکند. او همان‌جا پای تلفن به شیخ مهدی کروبی توضیح داده بود: «مردم پوسترهای تبلیغاتی من را دیده‌اند، آن‌جا هم پوشش من مانتو بوده است. با همین پوشش کار می‌کنم و سر کلاس و دانشگاه می‌روم.»
کولایی ازجمله نمایندگانی بود که برای دوره بعد رد صلاحیت شد و در اعتراض به آن تحصن و استعفا کرد.
حسین لقمانیان؛ ۲۱ روز بازداشت
«حسین لقمانیان»، نماینده همدان در مجلس ششم و رییس شاخه همدان جبهه مشارکت اسلامی و پس از آن، عضو «حزب اتحاد ملت» است که به‌واسطه بازداشتش و جنجال‌های پس از آن مشهور شد.
در یکی از نطق‌هایش در هشتم آذر۱۳۷۹، لقمانیان در مورد قوه قضاییه با اشاره به دستگیری برخی ملی مذهبی‌ها گفته بود: «کارد دادگاه مطبوعات گلوی آزادی بیان مطبوعات و افراد را بریده است و ساحت مجلس قانون‌گذاری را در تیررس تهدید نهاده است.»
وی هم‌چنین خطاب به «محمود هاشمی شاهرودی»، رییس وقت قوه قضاییه گفته بود: «ویرانه را ویرانه‌تر کردی.»
یک سال بعد و پس از بارها احضار و بازجویی، لقمانیان پنجم دی۱۳۸۰ با دستور مجتمع قضایی کارکنان دولت برای گذراندن ۱۰ ماه حبس دستگیر و روانه زندان «اوین» شد. هیات رییسه مجلس به‌منظور بررسی مساله بازداشت نماینده همدان، نشست فوق‌العاده تشکیل داد. فردای آن روز، در اعتراض به بازداشت لقمانیان، سه تن از نمایندگان مجلس استعفای خود را تقدیم هیات رییسه مجلس کردند و دولت محمد خاتمی خواستار اقدام رییس قوه قضاییه برای حل بازداشت نمایندگان شد.
۱۷ روز بعد، ۶۰ نماینده استان‌های غربی کشور در اعتراض به ادامه بازداشت حسین لقمانیان، برای دقایقی جلسه را ترک کردند. سرانجام در ۲۶ دی ماه، پس از اعتراض شدید رییس مجلس به ادامه بازداشت او و خروج اعتراض‌آمیز بیش از ۱۰۰ نماینده از صحن علنی مجلس، با درخواست قوه قضاییه و موافقت آیت‌الله خامنه‌ای، حسین لقمانیان آزاد شد.
گفته می‌شود ۴۰ نفر از نمایندگان که «حاجی بابایی»، «غلامعلی حداد عادل»، «سید محمود دعایی»، «حسن قشقاوی» و «امیدوار رضایی» از آن جمله بودند، برای رفع مشکل و کاهش تنش‌ها، در نامه‌ای از آیت‌الله شاهرودی خواستند با درخواست عفو لقمانیان از سوی رهبر جمهوری اسلامی بر پایه اصل ۱۱۰ «قانون اساسی»، به رفع مشکل کمک کند.
حسین انصاری‌راد؛ احیاگر کمیسیون اصل ۹۰
«حسین انصاری‌راد» سه دوره نماینده نیشابور در مجلس بود؛ دوره‌های اول، پنجم و ششم. اوج فعالیت او در همین دوره بود که چهار سال در مقام رییس «کمیسیون اصل ۹۰ قانون اساسی»، توانست این کمیسیون را که قبلا جایگاهی فرعی داشت، احیا کند و پرونده «قتل‌های زنجیره‌ای»، تشکیل هیات تحقیق و تفحص در مورد پرونده «نوارسازان» و حادثه خرم‌آباد (جلسه سالانه «دفتر تحکیم وحدت» که به درگیری کشیده شد)، رسیدگی به وضعیت بازداشتگاه‌ها و امور روزنامه‌نگاران زندانی و مواردی ازاین دست در دستور کار کمیسیون قرار گرفت. چنان‌چه محکومان و خانواده‌های بسیاری از زندانیان سیاسی آخرین راه‌کار خود را توسل به کمیسیون اصل ۹۰ می‌دانستند. این کمیسیون در پرونده جنجالی محکومیت عضو «سازمان مجاهدین انقلاب»، در گزارشی اعلام كرد پس از بررسی شكایت «هاشم آقاجری»، به این نتیجه رسید كه تحت تعقیب قرار دادن وی به لحاظ كیفری مطابق قانون نیست.
تلاش‌های انصاری‌راد در این مسیر و نطق‌هایی که در مجلس داشت، باعث شدند در آخرین روزهای مجلس ششم، در تاریخ ۹اردیبهشت۱۳۸۳، نخستین جایزه «قلم طلایی آزادی» برای پیشینه وی در دفاع از آزادی بیان، گردش آزاد اطلاعات و آزادی اندیشه به او اهدا شود.
انصاری‌راد هم‌چنین یکی از مخالفان سرسخت تقسیم استان خراسان بود. او در ۲۶فروردین۱۳۸۱، طرح تقسیم استان خراسان را یک «فاجعه اجتماعی» خواند و گفت این طرح موجبات ناامنی، نارضایتی و ناخشنودی بخش عظیمی از مردم خراسان را فراهم خواهد کرد. معتقد بود این طرح سبب توسعه استان نخواهد شد.
مخالفت او تا آن‌جا پیش رفت که دوم تیر۱۳۸۱ در اعتراض به نحوه تقسیم استان خراسان استعفا داد. هرچند پذیرفته نشد.
غلامعلی حداد عادل؛ روی صندلی علیرضا رجایی
غلامعلی حداد عادل نخستین بار در مجلس ششم نماینده تهران بود که انتخابش حرف‌وحدیث‌های زیادی را برانگیخت. در آن دوره، با ابطال صندوق‌های زیادی از سوی شورای نگهبان، جایگزین علیرضا رجایی شد و ریاست «فراکسیون اقلیت» را برعهده گرفت. در انتخابات دوره هفتم، حداد عادل با کسب ۸۸۸ هزار رای، به‌عنوان نفر اول وارد مجلس شد و به ریاست رسید.
او اولین رییس غیرروحانی مجلس بعد از هاشمی رفسنجانی، کروبی و «اکبر ناطق نوری» و تنها رییس یک دوره‌ای مجلس است. او در این دوره برای تصاحب کرسی ریاست، با «حسن سبحانی»، نماینده دامغان رقابت می‌کرد و هر بار پیروز می‌شد. اما بررسی آرای نمایندگان نشان می‌دهد که از عملکرد او رضایت کافی نداشته‌اند؛ به‌گونه‌ای که ۲۲۶ رای او در سال اول به ۱۷۰ رای در سال چهارم کاهش یافته بود.
حداد عادل در پاسخ به منتقدان خارج از مجلس و حتی بسیاری از نمایندگان اصول‌گرای همان دوره که او را به حمایت بی چون و چرا از دولت «محمود احمدی‌نژاد» متهم می‌کردند، گفته بود: «مجلس نه در مشت دولت که پشت دولت است.»
دختر حداد عادل، همسر «مجتبی خامنه‌ای»، فرزند رهبر جمهوری اسلامی است و همین موضوع باعث شده است که برخی از اقدامات و سخنان او به‌حساب این ارتباط فامیلی نوشته شود.
محسن میردامادی؛ نامه استعفای جمعی
«محسن میردامادی نجف‌آبادی»، عضو موسس جبهه مشارکت اسلامی، از مهم‌ترین چهره‌های مجلس ششم است که چهار سال رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی بود. نگاهی به روسای این کمیسیون در همه ادوار مجلس نشان می‌دهد که برجسته‌ترین افراد جناح‌ها در دوره‌های مختلف در آن حضور داشته‌اند؛ از «حسن روحانی» در دوره چهارم و «محمدجواد لاریجانی» در مجلس پنجم گرفته تا «علاالدین بروجردی» در دوره‌های بعد.
میردامادی یکی از رهبران «دانشجویان پیرو خط امام» بود که بحران گروگان‌گیری در سفارت امریکا را آفریدند. او هم‌زمان با نمایندگی مجلس ششم، بعد از توقیف دسته‌جمعی مطبوعات اصلاح‌طلب، روزنامه «نوروز» را به‌عنوان ارگان جبهه مشارکت و مهم‌ترین روزنامه اصلاح‌طلبان در آن زمان اداره می‌کرد.
کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی نقش مهمی در تدوین و تصویب لوایح و طرح‌های مهم مجلس ششم برعهده داشت که مخالفت‌های زیاد جناح مقابل را برمی‌انگیخت و بعضا با تنش همراه می‌شد؛ ازجمله «لایحه اصلاح قانون انتخابات» و «افزایش اختیارات رییس‌جمهوری» که به «لوایح دوقلو» معروف شدند.
بعد از بحث‌های مربوط به رد احتمالی این لوایح از سوی شورای نگهبان، محسن میردامادی یکی از نخستین افرادی بود که پیشنهاد رفراندوم را در صورت رد این لوایح مطرح کرد.
در ماجرای رد صلاحیت ۱۲۰ نماینده مجلس برای دور بعد نیز میردامادی یکی از تندترین تعابیر را به کاربرد و آن را «کودتای غیرنظامی» خواند.
اما شاید مهم‌ترین خاطره‌ای که از میردامادی مجلس ششم در ذهن‌ها مانده، قرائت نامه استعفای دسته‌جمعی نمایندگان متحصن است:
در این نامه نوشته شده بود: «حال که مستی زدگان قدرت و مدهوشان استبداد و اقتدارگرایان عزم خود را جزم کرده‌اند تا با حذف جمهوریت نظام و درنتیجه اسلامیت آن و تشکیل مجلسی فرمایشی و فرمان‌بردار سراشیب سقوط را تا فرجام شوم آن طی کنند، ما را چاره‌ای جز استعفا از عنوانی نیست که از این پس در آن خیری برای ملت و فخری برای خود نمی‌یابیم.»
محسن میردامادی نیز هم‌چون بهزاد نبوی در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ دستگیر و راهی زندان شد.
فاطمه حقیقت‌جو؛ اولین نماینده مستعفی
«فاطمه حقیقت‌جو» یکی از پنج نماینده جنبش دانشجویی در مجلس ششم بود که به دلیل نطق‌ها و دیگر اقداماتشان، از جمله تحصن در مجلس مشهور بودند.
حقیقت‌جو از ابتدای مجلس ششم به دلیل نطق‌ها و تذکرهایش خبرساز شده بود. او سوال از وزرا درباره اقدامات زنان را یکی از مهم‌ترین اقدامات خود در مجلس ذکر کرده است. حقیقت‌جو به دلیل همین اقدامات خود در نوروز ۱۳۸۰ در خانه خود بازداشت شد.
او پس از حمله به خوابگاه «طرشت» «دانشگاه علامه طباطبایی» نیز در نطق پیش از دستور گفت: «]مهاجمان[ وقتی دانشجویان را مورد ضرب و شتم قرار میدادند، خواستار ذکر صلوات برای قامت رعنای رهبر میشدند و سپس با فحشهای زشت غیرقابل ذکر، دانشجویان را مورد تحقیر قرار میدادند.»
تحصن در مجلس ششم، اولین بار توسط نمایندگان «فراکسیون دانشجویی» انجام شد. فاطمه حقیقت‌جو، «علی‌اکبر موسوی خویینی»، «علی تاجرنیا»، «میثم سعیدی» و «رضا یوسفیان»، پنج نماینده متحصن بودند.
این تحصن دراعتراض به بازداشت دانشجویان و طرح درخواست آزادی آن‌ها بود و با این که بنا بود ۴۸ ساعت به طول انجامد، با مداخله رییس مجلس و به شرط تشکیل کمیته‌ای از سوی وی برای پی‌گیری آزادی دانشجویان، تحصن فراکسیون دانشجویی قبل از پایان ۴۸ ساعت خاتمه پیدا کرد.
فاطمه حقیقت‌جو هم‌چنین اولین نماینده مجلس ششم بود که پس از تحصن و استعفای دسته جمعی نمایندگان اصلاح‌طلب، مجلس با استعفای او موافقت کرد.
احمد شیرزاد؛ همان‌جا بایست
«احمد شیرزاد»، نماینده اصفهان در مجلس ششم شورای اسلامی و از اعضای شورای مرکزی جبهه مشارکت ایران اسلامی بود. در سوم آذر۱۳۸۲، در اتفاقی کم‌سابقه، پس از نطق شیرزاد، مهدی کروبی، رییس وقت مجلس گفت: «همان‌جا بایستید، من سوال دارم.»
شیرزاد در بخشی از نطق خود گفته بود: «از ما تصویر رژیمی ساخته‌اند که دروغ می‌گوید و به تعهدات خود در مقابل جامعه جهانی پایبند نیست. چند روز پیش تیتر درشت برخی از روزنامه‌های اروپا این بود که جمهوری اسلامی ایران ۱۹سال به جهانیان دروغ گفت.»
هنگامی‌که نطق شیرزاد تمام شد و قصد ترك جایگاه را داشت، کروبی به او گفت: «همان‌جا بایستید، من سوال دارم.»
رییس مجلس با ذکر این که در همه مدت مسوولیتش سابقه نداشته است به نماینده‌ای درباره نطقش اعتراض كنم، به شیرزاد گفته بود که حرف‌هایش همان حرف‌هایی است كه رادیو اسراییل می‌گوید.
«مجید انصاری» و «ابوالفضل شكوری‌راد» از اصلاح‌طلبانی بودند که هرکدام به نحوی به نطق شیرزاد انتقاد کردند. احمد شیرزاد سه سال رییس «کمیسیون آموزش و تحقیقات» بود و پس از مجلس ششم دیگر امکان بازگشت به مجلس را به دلیل رد صلاحیت پیدا نکرد.
علی‌اکبر موسوی خوئینی؛ نماینده فعال عضو دفتر تحکیم وحدت
علی‌اکبر موسوی خوئینی یکی از پنج نماینده دفتر تحکیم وحدت در انتخابات مجلس ششم بود؛ پنج نماینده‌ای که فراکسیون کوچک دانشجویی (دفتر تحکیم) در مجلس ششم را به خبرسازترین فراکسیون این مجلس تبدیل کرده بودند.
نایب‌رییس «کمیسیون مخابرات» مجلس نقش فعالی در حمایت از زندانیان، به‌ویژه دانشجویان داشت. نطق موسوی خوئینی را در ۱۷اسفند۱۳۸۲ شاید بتوان جنجالی‌ترین نطق پیش از دستور این دوره نامید که پس از برگزاری انتخابات مجلس هفتم ایراد و علاوه بر تشنج در جلسه، حمله چند نماینده اصول‌گرا به او را نیز منجر شد. موسوی خوئینی انتخابات برگزارشده را «كودتای پارلمانی» خواند و در ادامه گفت: «با توجه به در پیش بودن اجلاس یازدهم خبرگان رهبری، از نمایندگان محترم خبرگان رهبری که طبق قانون اساسی، پس از انتخاب رهبری، نظارت بر عملکرد ایشان اصلی‌ترین وظیفه ایشان است، جای این پرسش است که آیا عملکرد مقام محترم رهبری و نهادهای تحت امر ایشان، به خصوص در جریان انتخابات ناعادلانه، غیررقابتی و غیرآزاد اخیر با معیارهای صداقت، تدبیر و عدالت سازگار است؟»
فریادهای «موسی قربانی» و «ناصر موسوی» او را از ادامه صحبت باز نداشت تا این که «بهمن اخوان» گفت: «بیا پایین، امریکایی کثافت!»
در این‌جا محمدرضا خاتمی، رییس وقت جلسه از او خواست قرائت نطق خود را ادامه دهد اما جنجال هم‌چنان ادامه یافت. علی اکبر موسوی خوئینی پس از مجلس ششم در جریان تجمع زنان در میدان «هفتم تیر» تهران که به مناسبت «روز جهانی زن» برگزار شده بود، دستگیر و روانه زندان شد. او پس از آزادی، ایران را ترک کرد.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر